Samvinnan - 01.08.1976, Side 21

fHb
íaúft
e.rt-
ds
‘*ifh tJSoröi'u, *ít
•A'ofertí
4
t$iaiú- tiTtT ifioiláfonfoaÍii c <
vMdn^, *þy'b\l:f£% *i *‘4«-?í vZSiÍZ^
in^AUAftl^lppilr tanSj ytt/:Ú.uff
Ja at pjie-j&t ktiMViðipíA'tata^ M/han^a^énh ] »r
ijH 3'rduAljTm^ V>^úr4£ ríbr atf futúJL^
aaeVwc
^^an^tíctSjrUr, } j£d*Æ S^ V?** cf***
hlUáíl&i W«tlu n £">/ muiCxrt ■fr'kcfcnT'
rt,» «w» a/Jf, ,í! „ tteZJZJ w“l‘ir'? *í*«.,
^’/t’ •*•&/£**?h. J
rn «// 4,»^, WíMT*» «, »t4i /£
**«>* **»■
‘fuí’tit ítjtt rrttpfaj
$9
TJtf.sLgcLi'qaJ gayn yraiiib;, $aía
JThb ftrcqa. a?mn anas fm^ia. ‘Qj’<*&/
cðin qret) öáu prata <$•*■“'* -
Jíxt5- l&rrajJ^uUfitJf/

l^b-n
t %z1/
’£f}ýrb{h’
% /- ,
1

¥ b^AÍfltaZ^' ^íjnZ&^
...«
jfe
Ljósmynd af tveimur blaðsíðum
úr handriti Hallgríms Péturssonar
í British Museum. Þær eru nokkuð
smækkaðar.
isins. Þar hefur handritið síð-
an verið tryggilega geymt og
iítið um það vélað af fræði-
mönnum. Eina undantekning-
ln> sem mér er kunn, er frá-
sögn Jóns Helgasonar af þess-
Um fundi sínum, í fyrirlestr-
inum „íslenzk handrit i
British Museum“, sem hann
flutti í Reykjavík 1958 og birti
síðan í þók sinni Ritgerðakorn
°g ræðustúfar (Rvk. 1959).
I þessum fyrirlestri bendir
Jón Helgason réttilega á það,
að ástæðan fyrir því, að Þor-
nióður leitaði aðstoðar við
skýringar vísnanna í Flateyj-
arbók hefur fyrst og fremst
verið sú, að þær eru yfirleitt
najög úr lagi færðar, enda
verða þær ekki skýrðar nema
nieð samanburði við önnur og
betri handrit. Af því leiðir, að
Þess er naumast að vænta, að
skýringar Hallgríms séu full-
nægjandi eða bæti yfirleitt
nokkru, sem máli skiptir, við
rannsóknir síðari tíma fræði-
nianna á þessum vísum. Fræði-
fegt gildi þessa verks verður
Því að teljast harla lítið nú á
tímum, enda ekki svo lítið, sem
vísindamenn af ýmsum þjóð-
ernum hafa síðan á sig lagt
til að komast til botns i öllum
Þeim gátum, sem dróttkvæða-
skáldskapurinn geymir. Af
þessari ástæðu er þess varla að
vsenta, að nokkur fræðimaður
eigi í nákominni framtíð eftir
að taka sér fyrir hendur að
gefa þennan texta út með
það fyrir augum, að eftir hon-
Um megi skýra dróttkvæðar
vísur.
að handleika þetta handrit á
nandritalestrarsal British Mus-
eum- Texti Hallgríms er í bók,
sem ber skrásetningarnúmerið
^öd. 11.193. Þetta er nokkur
ók að umfangi, í broti sem er
nálægt því sem nú nefnist A-4.
ins og víða viðgengst á hand-
ntasöfnum, hefur þar verið
bundið saman efni sitt úr
verri áttinni. í þessari bók
eru þannig fremst tvö gömul
°g lítt merk lofkvæði, alls óvið-
komandi Hallgrími Péturssyni.
Annað þeirra er um Kristján 7.
Danakonung eftir Bjarna Jóns-
son skólameistara í Skálholti,
og hitt um Lauritz Thodal
stiftamtmann eftir Erlend
Guðmundsson. Eftir það tekur
svo við texti Hallgríms. Hann
er allmikið mál, samtals 44
blaðsíður þéttskrifaðar. Hall-
grímur hefur skrifað upp vís-
urnar úr Ólafs sögu hverja fyr-
ir sig, og fylgja með skýring-
ar hans til hliðar og neðan við.
Að þeirra tíma sið eru allar
skýringarnar skrifaðar með
fljótaskrift. Það skriftarlag er
að heita má ólæsilegt nútíma-
mönnum, öðrum en þeim sem
hafa lært það sérstaklega, en
burtséð frá því er rithöndin
skýr og greinileg. Nokkur upp-
kastssvipur er á handritinu, og
er svo að sjá sem hluti af efn-
inu sé þar skrifaður tvívegis.
Má reyndar vera, að blöðin
séu ekki að öllu leyti bundin
inn í eðlilega röð, en tími minn
leyfði mér ekki að lesa hand-
ritið til hlítar eða kanna það
að öðru leyti. Hins vegar fékk
ég hjá safninu til gamans ljós-
myndir af tveimur blaðsíðum
úr því, sem birtast hér með
nokkuð smækkaðar. Vænti ég,
að ýmsum þyki fengur að því
að fá hér að sjá sýnishorn af
þessu handarverki hins mikla
skáldjöfurs.
Sömuleiðis hef ég skrifað
upp stafrétt tvær vísur úr
handriti Hallgríms ásamt skýr-
21