Spegillinn - 01.12.1947, Side 19

SPEGILLINN
199
Háttvirtí SPEGILL!
Nú er ekki neitt að frétta
nýtilegt hjá mér.
Til að gera aðeins eitthvað
er ég að skrifa þér
Þó er ekki því að neita,
að þingið situr enn.
Þeir hafa nautn af því að ljúga
þessir ræðumenn.
Að loknum ræðum er lygin aftur
látin koma á prent.
Síðan allt í öðru veldi
út xnn landið sent.
Blöðum fjölgar — blöðin stækka;
bætast opnur við.
Og svo verður lygin sannleikur
við sjöunda upplagið.
Útvai-pið margar fréttir flytur
og fróðleik um dag og veg.
Konungarnir hafa hita
og hálsbólgu — eins og ég.
förum á árinu, kom þar, að fangelsi máttu eigi anna öllum
þeim hóp sakamanna, og vóru samdir svonefndir biðlistar,
því til hindrunar að einn kæmist ranglega öðrum fyrr í prís-
undina. Falar Ríkið flöskur af landsmönnum og geldur við
hátt verð. Gátu menn þá orðið veldrukknir af flöskunum
einum saman. Allsherjarþing hinna sameinuðu þjóða stóð
með miklum blóma á þessu ári og voru sendir þingmenn utan
héðan, og kómu eigi aðrir til greina en forsætisráðherrar,
afdankaðir þó. Nefndaskipanir á árinu tóku öllu fram, er áð-
ur hafði þekkzt. Var jafnvel legið á því lúalagi að taka ill-
ræmdar nefndir og baptizera þær á ný, en almenningur var-
aði sig eigi á slíkum klækjabrögðum og~ trúði, að komnar
væru nýjar nefndir. En af sannnýjum nefndum varð Fjár-
hagsráð einna frægast. Sat það mjög yfir hlut landsmanna
og gaf út svonefnd fjárfestingarleysi, meðan nokkur pappír
var til í landinu, en menn festu fé sitt unnvörpum, ranglega
fengið og réttilega, er menn óttuðust hrun og eignakönnun.
Á miðju ári barst borgmeistara Reykjarvíkur boð austan
úr Möskvu, hvort hann vildi svo lítið láta að sitja afmæli
þeirrar borgar, undir handleiðslu rauða hersins. En meistar-
inn átti þá í ýmsu stússi, svo vel við áðurnefnda Búkollu sem
fleiri vandamál og fór hvergi. Ritaði þó bréf hlýlegt til valda-
manna austur þar. Hefjast skyldi fiskflutningar frá landinu
í flýgildum til Bæheims austur — kom flýgildið, en fiskur
var þá enginn til í landinu og var horfið frá þessu nýmæli.
Er því enn eigi vitað, hvernig reynist.
(Úr Tunglskinnu.)
Jón í Felli fer í göngur
um friðsæl heiðalönd.
Og einhver fyrir austan dó
fyrir ættingja og vina liönd.
Og Ásgeir, Hermann og Ólafur
þeir eru nú komnir heim.
Sagt er, að þær sameinuðu
séð hafi eftir þeim.
Og annan hvern dag í útvarpinu
þeir eru með plötuslátt.
En það er ab lieyra á þessum plötum
að þeir hafi skilið fátt.
Þó látast þeir liafa skilið skammir
er skálkarnir þöndu kjaft;
og geta þess allir, að þeir hafi
ágætt af þessu liaft.
Þó strákslegt orðbragð og ós, ídi
sé eflaust fullkomið þar;
trúir enginn, að af því læri
íslenzkir fulltrúar.
Nú má ég hætta að hugsa og yrkja
vegna helvítis ónæðis.
Útvarpið þylur auglýsingar
um allskonar rusl og glys.
Þá er nú byrjuð bókaþulan;
liver bók er listræn og góð.
Skyldu allir útgefendur
elska sína þjóð?
Andrés K. og Karl ís. þýða
klámsögurnar enn.
Þeir eru ekki þjóðinni sinni
þýðingarlausir menn.
Bækurnar ætti að auglýsa
með upplestrum við og við.
Eg hlakka til þess ef hryssan græ:
hneggjar í útvarpið.
Og greitt mundu seljast Gleðisögi
og ganga upp eins og skot,
ef þýðandinn flytti fjörugan þátt
um „Flakkarann TrybalIot“.
Svo óska ég bæði þér og þínum
að þið "verðið laus við sorg.
Og megið una allar nætur
við útvarp frá Hótel Borg.
Jó Jó.