Spegillinn - 01.12.1947, Síða 28

2GB
BPEGILLIN N
'Jrœkileyt ^eríatay
Hálfdán Blindskers hallaði sér afturábak í stóra stólnum
sínum og gætti snefils af sjálfsánæg.iu í svipnum, sem ekki
var algengt og hlaut því einhver sérstök ástæða að vera fyrir
hendi. Borðið fyrir framan hann var eitt af þessum stóru,
dökku og útskornu allt um kring, sem flutt voru inn frá dan-
mörku á gjaldeyristímabilinu og kölluð diplómataskrifborð,
en fínna nafn á skrifborði var ófundið enn. Andspænis Hálf-
dáni sat blaðamaður með eftirvæntingarsvip og var að kveikja
í havanavindli — eða avanavindli samkvæmt útvarpsfram-
burði.
— Má ekki bjóða yður eina kollu af áfengum bjór? spurði
Hálfdán. — Ég meina ekki samskonar kollu og þá, sem Haga-
lín var að skrifa um nýlega.
— Er virkilega búið að samþykkja ölfrumvarpið? spurði
blaðamaðurinn undrandi.
— Ekki aldeilis. Þeir eru ekki nálægt því hálfttáðir áð
svæfa það. En á minni skrifstofu er ekki farið eftii’ hfeínum
frumvörpum, því hér sitja raunhæfar aðgerðir í fyrirrúmi.
Annars var erindið að segja yður eitt og annað, eðá feVöflá
undan og ofan af, um ferðalag mitt erlendis í verzlunarer-
indum, og svo náttúrlega ýmislegt ótaiið annað. Mér datt
strax í hug að lesendum blaðsins þætti merkilegt að heyra
um þetta, því ekki er svo margt til skemmtunar núna í raf-
magnsleysinu. Fólk hefur varla um annað að velja en að fara
á ball í Mjólkurstöðinni, sem hefur nokkra rísikó í för með
sér, eða sitja heima og lesa einhverja frábærlega fræga bók,
sem heldur athygli lesandans fanginni spjaldanna á milli,
eins og forlögin orða það. Snertisambönd við kvikmynda-
stjörnur eru svo sjaldgæf, að ekki er hægt að reikna með
þeim. Þau eru eins og óvænt síldarganga.
— Þetta er verulega vel hugsað af yður, sagði blaðamað-
urinn. — Slíkar frásögur af ferðum um framandi lönd eru
afar vel þegnar af þeim, sem heima sitja.
— Það er eiginlega ekki nema sanngjarnt að við, sem fá-
um gjaldeyri til slíkra ferða, miðlum hinum þekkingu og
skemmtun, þegar heim kemur. Mér finnst þetta eins og nokk-
urskonar endurgreiðsla, þótt svona ferðalög hæfra manna
margborgi sig fyrir þjóðina. Nú segi ég yður bara sannleik-
ann og svo getið þér hagrætt honum fyrir lesendurna. 1 þeirri
grein hafið þið blaðamennirnir mikla og góða þjálfun. Jæja,
þau voru nokkuð mörg löndin, sem ég heimsótti, og óvíst að
ég geti talið þau öll upp, en eiginlega fór ég svona víða til
þess að spara gjaldeyri. því það er hlutfallslega ódýrara að
fara til margra landa í einni ferð, en að fara til eins lands
í hverri ferð. Á þetta má benda.
— Mjög athyglisVert, sagði blaðamaðurintt. —= Þetta ei*
alveg ttýtt Viðhorf í Utanförum. Þér hafið vitanlega orðið að
fá góðah stimpil á þassann í svofla Ianga ferð.
— Ég fékk þrýðiiegafl stimþií hjá réttUiil áðiíum, efl UM
það vil ég ekki fæða frfekar, því ég fer feldri fen tvævetur og
læt ekki bíaðamenn plata mig til að segja neitt, sem ég verð
svo kannske að taka aftur. Ég hóf ferðina með því að fljúga
beina leið til- Californíu, en þaðan hafði ég spurnir af alveg
nýrri uppfinningu í bilaiðnaðinum og varð ekki fyrir von-
brigðum. Þeir eru farnir að smíða þar bíla, sem ekki eru
erfiðir viðfangs fyrir þá, sem með kunna að fara. í þeim er
tæki, sem líkist diktafóni, og í það segir maður eða hvíslar
með réttl’i aðferð, hvert maður ætli að fara, og þangað fer
bíllinn með sjálfvirkum hætti, ef svo mætti segja.
— Það er þá líklega betra að tala ekki af sér, eða er máske
hægt að taka orð sín aítur á miðri leið?
— Það hekl ég áreiðanlega, sVona með aUkafyrírskiþuil,
rétt eitts og þegar aukaskammti er úthlutað. Ég tók reyndar
ágætt próf í þessu, en kennarinn tók þetta ekki fram sér-
staklega. Þessa tegund bíla ættum við að flytja inn, öllum
öðrum fremur, og til þess að auðvelda framkvæmdir, þá fékk
ég umboð fyrir Island og Grænland, ef við náum því frá dön-
um. Sem happdrættisbílar eru þeir tilvaldir, þar sem þeir
hafa sjálfspilandi jazzmaskínu í skottinu, sem líka er tilval-
in á ferðum út um sveitir, til að skoða fagra staði.
— Mér þætti líklegt að svona bílar væru tilvaldir á rúntin-
um, sagði blaðamaðurinn. — Mér skilst, að ef einhver vilji
hitta einhverja, sem oft kemur fyrir, þá snuðri bíllinn hana
uppi. Réttir aðilar verða að láta þetta til sín taka strax upp
úr áramótunum. Þér hafið upplifað einhver ævintýri öðrum
þræði, geri ég ráð fyrir.
— Ekki örgrannt, svaraði Hálfdán. — Ég var um tíma á
sveitahóteli og bjó á fjórðu hæð, en einn morgun vaknaði ég
við það, að bæjarlækurinn var farinn að renna inn um glugg-
ann, eða eitthvað af honum, því rigningin var svo gífurleg
úti og uppi í fjöllunum. Rigningarnar hérna heima í sumar
voru brakandi þerrir í samanburði við þessa rigningu. Ég
lét mér samt ekki bregða, heldur fór að skrifa Hallbjörgu
minni, úr því ég var vaknaður á annað borð, og þá fór að