Spegillinn - 01.12.1949, Síða 20

1B4
SPEBILLINN
Sumri bölva sveitamenn.
Sízt var tíð í liaginn.
Báglega tókst með Alþing enn,
eins og fyrri daginn.
Þó að fjandinn fari laus
og flestum dável ylji,
þjóðin valdi, þjóðin kaus,
þetta er hennar vilji.
Heimskan verður hverjum ljós,
þá herðist sultargjörðin.
Rennur inn í ríkisfjós,
rétt hin sama hjörðin.
Bröltir milli báss og flórs,
bölvar dimmum rómi,
íturliyrndur Óli Tliors,
íhaldsflokksins sómi.
Auðlegð lians er ekki klén.
Á það megið stóla,
að vetrungurinn Bjarni Ben
er blankur, á móts við Óla.
Óla velgir önnur hjörð,
oft á stundu liverri.
Mannýg er hún lit’ um jörð,
inni hálfu verri.
Enginn veit nú enn til fulls
um þau liðin bæði,
livort hefur meiri mæli gulls
og minni hjartagæði.
Gapuxi þar fremstur fer,
frakkur, livergi blauður.
Voðalegur var og er
Víga — Gerzki Rauður.
Slævir Einar stálin flest,
Stalíns tröllið ramma.
Hans er yndið allra mest
allt að drepa og skamma.
Fast á eftir liala lians
hornin Brynka gnæfa,
sá hefur átta milljón manns
og morðtól livaðanæva.
Þriðji tuddinn kvað í kút
kappa marga og ríka.
I hraski slær hann íhald út
og Einar sjálfan líka.
Sá liefur ekki gefið grið.
Það gengur undan honum.
Hann sótti Rússa á síldarmið,
svo fór allt að vonum.
Sér nú, eftir dúk og disk,
dindill Rússa mestur,
pólitískan flóttafisk
flýja hratt í vestur.
Þá skal rætt um þriðju hjörð.
Þar eru stórir bolar.
Ganga á beit um fjöll og fjörð
firinhyrndir svolar.
Hermann æ að vígiun vann.
Vel það megið skilja,
blóta Strandabændur liann,
bænir fornar þylja.
Eysteinn rennur lians við hlið,
haftakálfinn metur,
dýrtíðar í kvígu kvið
kreppidiornin setur.
Næst þeim rennur kostakýr,
kvígu-blóma-ljósið.
Það var eins og ævintýr
að hún komst í fjósið.
Komist hún í háa nyt,
held ég bezt það væri
að ganga lireint síns verks á vit,
vita, hvernig færi.