Spegillinn - 01.01.1950, Blaðsíða 12

a
SPEGILLINM
En mér £innet mega taka
til athugunar- úthlutun sokkabandabelta
eftir mati, þ. e. að 2 tilkvaddir menn séu
Landsyfirlýsing
Nr. 1f195Ö frá Jóni Stefs
Eins og menn sjá, er þetta fyrsta landsyfirlýsing vor á ár-
inu. Fleiri koma síðar. Ástæðan fyrir því, að vér nú höfum
númerað þær er ekki sú, að vér viljum keppa við skömmtunar-
stjóra að auglýsingaf jölda, heldur af hinu, að landsmenn og
yfirleitt neytendur hljómlistar hafa enn ekki fengið hinn
rétta skilning á verðmætum þeim, sem í hljómlistinni felast,
og hafa hingað til öllu heldur þrjózkast við að greiða hin
andlegu verðmæti fullum gjöldum. Þeir hafa sem sagt frem-
ur verið neitendur (með einföldu i) hljómlistarinnar en neyt-
endur.
Vér leyfum oss því hér með að benda enn einu sinni á
nokkrar einfaldar staðreyndir um hin andlegu verðmæti.
1) Eigum vér, sem tónlist framleiðum, nokkur hundraða
klukkustunda flutning af óútgefnum, óprentuðum, óskrifuð-
um og óhugsuðum tónsmíðum. Ætti öllum hugsandi mönn-
um að vera það ljóst, hvílíkur ógrynnis-fjársjóður liggur þar
fólginn í jörðu.
2) Ættu menn að sjá, ef fjársjóðurinn væri grafinn upp og
settur á erlendan markað, hvílíkir feikilegir möguleikar eru
þar fyrir hendi fyrir útflutningsverzlun vora. Tónlist gæti
þá orðið okkar aðalútflutningsvara í staðinn fyrir fiskinn,
enda sýnist oss af síðustu fréttum, að ekki líti rétt dáindisvel
út fyrir fiskmarkaðnum. títflutningur á tónlist hefur líka
þann kost fram yfir fiskútflutninginn, að til hans þarf ekki
að verja nema litlum skipakosti, einkum hinna óskrifuðu
verka, og sparar það þjóðinni bæði mikil útgjöld og gjald-
eyri. Eins ætti tónframleiðslan að vera miklu tryggari en
fiskframleiðslan, því að síldin getur brugðist, en rímnalögin
ekki. Og úr því að ég minnist á rímnalögin, þá hef ég hugsað
mér að fyrir þau yrði gefinn frjáls gjaldeyrir, svo að af þeim
gæti komið góður gotupeningur.
3) Segja. menn, að klassisk tónverk seljist ekki strax. Það
er einmitt hið góða við þau. Því dýrmætari verða þau, er
nokkur hundruð ár eru frá liðin. Þannig getum vér um leið
búið í haginn fyrir óbornar kynslóðir, því að þær þurfa líka
að borða og klæðast og aka í góðum bílum. En þá peninga,
sem vér fáum nú, sóum vér aftur í allskonar vitleysu eins og
dæmin sanna. Og er því enginn skaði skeður, þótt það drag-
ist að koma hinum meiriháttar verkum í lóg.
4) Segja menn, að vér íslendingar getum ekki framleitt
neina verðmæta tónlist, sem útlendingarnir líti við. Þá get ég
sagt mönnum það, að engir standa þar betur að vígi en vér.
Því að það er einmitt lélegasta músíkin, sem er í hæstum prís.
Músíkin er nefnilega skipulögð í útlandinu. Þar eru fyrir