Spegillinn - 01.01.1950, Qupperneq 18

14
SPEGILLINN
arnar, að framsóknarmenn hafi verið brautryðjendur í raf-
magnsmálum Reykjavíkur. Afsakar um leið, hvað illa hefur
verið haldð á málum Reykjavíkurbæjar undir sinni stjórn.
Halldór sálmaskáld settist aftur í bú sitt vestur á fjörðum.
íþróttamenn, söngflokkar og spilarar alls konar afþakka
gjaldeyri til utanfarar á árinu á þeim forsendum, að tíman-
um væri betur varið í að æfa sig heima. Engin íþróttamet
verða auglýst á árinu, aðeins skráð í bækur l.S.Í. Þjóðviljinn
fer að efast um óskeikulleik Stalíns. Foringjarnir í Alþýðu-
flokknum bregða sér í overalls og niður að höfn til að vita,
hvernig það er að vinna. Óvíst er þó, hvort þeir muni bjóða
verkamönnum að skipta við þá um kjör að fenginni þessari
reynslu. Verðlagsstjóri ætlar að segja af sér, en neyðist til
að halda áfram störfum vegna kvartana frá fólki, að því
hafi verið seldar vörur of lágu verði. Bráðabirgðaráðstöfun
verður því að gera með skráningu lágmarksverðs á vörum,
meðan smásalar eru að venja sig við breytinguna. Verðtilboð
í íslenzkan saltfisk hækka hjá Bjarnason og Marabotti. Gotu-
peningar afþakkaðir, enda gerist þeirra ekki þörf, þar eð
nóg er til af gotuhöttum í landinu. Rónar hverfa úr Hafnar-
stræti og fara að vinna og safna í byggingarsjóð elliheimilis
handa öllum ríkisstjórnum, sem uppi voru á þeirra tíð. Litla
bílstöðin auglýsir: Skemmtið ykkur án áfengis! Bi’andur
hættir að blanda og lokar vegna of lítillar eftirspurnar á
framleiðslunni. SPEGILLINN hættir að koma út vegna efnis-
leysis. Strætisvögnum fjölgar, svo að fólk getur komizt fyrir
í þeim, jafnvel á matmálstímum. Börnin hætta að biðja um
aura fyrir sjoppusetum og kókakóla, en bjóða foreldrum sín-
um að fara í staðinn sinn að létta sér upp, þau skuli passa
ungbörnin á meðan. Þá mun menningarmiðstöðin ekki flytja
sama leikritið oftar en einu sinni á sama útvarpsárinu. Þá
mun fræðslumálastjórinn Helgi Elíasson fara að ráða barna-
kennara við barnakennslu og framhaldsskólakennara í fram-
haldsskóla. Menn með háskólapróf munu líka verða ráðnir
til starfa.
Svona mun pennastrikið halda áfram að renna úr lindar-
penna Ólafs Þórsara, þar sem hann situr í forsetastól sínum
og brosir út í bæði munnvik. Enn mun ekki þykja öruggt,
hvort það verður nógu sterkt til undirstrikunar á flugfreyju-
nafni Víkverja og Framsóknarvist Fúsa, svo að þau nöfn
brenni sig inn í vitund þjóðarinnar. Eitt pennastrik er ekki
almáttugt, og alltaf verða einhverjir óánægðir. En meningen
er god nok, eins og Óli Maggadon sagði.
Álfur úr Hól.
VÍKINGSÚTGÁFAN
auglýsti í jólabókaflóðinu róman einn, er hún kvað vera „áfengan og
spennandi". Vér vitum ekki betur en ófengisauglýsingar séu bannaðar
hér á landi, en Víkingsútgáfan fer ekki að lögum, eins og nafnið
bendir á.
MORGUNBLAÐIÐ
getur þess, að komin séu á Lækjargötu götuljós úr steinsteypu. Lízt
oss vel á þessa nýbreytni, þar eð þessi ljós hljóta að vera miklu sterk-
ari en perurnar, sem alltaf eru að bila.
KVIKMYNDAJÖFURINN
Arthur J. Rank, sem seldi íslendingum hveitið og sló sér svo upp á
kvikmyndum fyrir ágóðann, segist nú reyndar hafa tapað tugum
milljóna á þessu bjánasporti sínu og ætla að hætta við allt saman.
Stafar þetta af sköttunum, sem lagðir eru á atvinnuveginn. Kunnugir
segja það nú raunar stafa eins mikið af því, að Rank hafi gert þá
reginskyssu að ieyna svolítið að vanda til myndanna.
Undir áhrifum
/ trú, von og —
Ólafur Tryggvason Thors, vér lútum þér öll
og til þín sendum úr fjarlægð ástkoss heitan.
Nú sjáum vér íslands grundir og gömlu fjöll
í geisladýrð, einkum ef brygðist ei hitaveitan.
Að hífa upp stjórn er horngrýtis stríð og mas,
en liart er líka að bíða, vona og þreyja,
vér hlustuðum jafnvel er Hjörvar þingfréttir las
og Hjörvari er annað betur gefið en þegja.
Svo kom sú stund, er vér heyrðum þinn hetjuróm
hljóma — ekki af plötu — nú lék liann á þræði,
vér sáum í anda vort hofuð og herradóm
og Hermann og Fúsa -— „vér brosum“ í ró og næði.
Og hugljúfar vonir lilýjuðu þá vorn barm,
vér heyrðum það strax, þótt segðirðu kannske ei mikið.
Þú mundir einn morgun liefja upp þinn hægra arm,
er hanarnir gala, og ljúka við pennastrikið.
En eins og vér þekkjum er varaldargengi vait
og vantraust er alls ekki ný eða liðin saga,
og því var það svona, að þrátt fyrir allt og allt
var uggur í manni um stjórn vorra síðustu daga.
Vér litum með hálfum huga til Stefáns Jóh.
og hugðum svona í laumi hvers þýddi að biðja,
um andlegt hlutleysi höfðum vér vonir — og þó ——
mikið horngrýti vær’ ’ann nú svalur, ef þyrð’ ’ann að styðja.
Af Hermanni að sjálfsögðu einskis að vænta var
og viðsjáll Brynki hinn gerski og kommahjörðin.
Er Stefán svo kápuna á öxlunum héðan bar,
þá brá oss, sem titraði af kjarnorkuskjálfta jörðin.
Á forsíðu Moggans þitt svipmót sáum vér glæst
og sjálfstæðisbros þinna vösku og gunnreifu dáta,
en enginn veit nær hrellingar hefjast næst.
Já, hér ætti kannske staðar numið að láta.
Að slátrarar danskir hvetji nú manna mest
menn til að lifa ekki á tómu spaði.
Ríkisstjórn Hedtofts Hansens fær gálgafrest
um hæpna sex mánuði, stóð í því sama blaði.
Og því er það nú að veldur það vöku mér,
að vita hvað slíkum mönnum hugkvæmst getur.
Því við eigum auðvitað einnig slátrara hér
og alltaf fer kjötið hækkandi, er líður á vetur.
Grímur.