Spegillinn - 01.01.1950, Blaðsíða 14

1D
SPEGILLINN
'Y^Æry(yLn>Ly
Kæra Gudda mín!
Þú veizt náttúrlega ekki að við vorum í Reykjavík um jól-
in og ég ætlaði alltaf að heimsækja þig, en mátti svo bara
aldi-ei vera að því, af því að pabbi var alltaf að heimsækja
einhverja ísafoldarkalla og þurfti endilega að hafa okkur
mömmu með til að sýna okkur, en mér þótti ekkert gaman og
mömmu ekki heldur, held ég.
Einn daginn fór pabbi svo með okkur inn í Lauganes, þarna
sem kirkjan er, þú veizt, og sagði að við þyrftum endilega
að vera viðstödd þegar kirkjan yrði vígð. Svo komum við að
kirkjunni og það var voðalega margt fólk þarna, sem var að
rífast við einhverja kalla í svörtum fötum og ég hélt það
væru prestar og spurði pabba, hvort allir þessir prestar væru
úr Reykjavík, en pabbi sagði bara uss, uss, bjáninn þinn,
þetta eru lögregluþjónar en ekki prestar, og þá hélt ég að
lögregluþjónarnir ætluðu að messa og hlakkaði svo voðalega
til, því að ég hef aldrei heyrt lögregluþjón messa.
Svo komumst við alveg að dyrunum og sáum inn í kirkj-
una og þar var einhver að vísa fólkinu á sætin eins og í bíó,
og mamma fór að tauta eitthvað um sorteringuna á fólkinu
og sagði að svona lagað kynni hún nú ekki við í guðshúsi, og
pabbi sagði að það væri ekki nema gott að einhver leiðbeindi
manni um sætin. Svo ætluðum við inn, en þá kom einn kall-
inn og sagði, þið eruð ekki á listanum, ha. Pabbi hélt hann
menti ísafoldarlistann og sagði jú, ég er víst á listanum. En
kallinn varð bara vondur og sagðist þekkja alla á listanum,
og þið eruð bara venjulegt fólk og það er haugalygi í þér kall
minn að þú sért á listanum. Nú varð pabbi vondur líka og
spurði hvaða fjandans listi þetta væri eiginlega, og kallinn
sagði að það væri listinn yfir þá, sem mættu fara inn í kirkj-
una, það eru allt saman þekktir menn lasm, ég fékk listann
með nöfnunum á beint frá kirkjumálaráðherra, undirritaðan
Skálkurinn Tító, hinn aumi og armi
„eitraður visni niður í tær“.
Þess bið ég með titrandi tár á hvarmi
að tilkomi ríki þitt, faðir kær.
í mínum allt eins og Brynjólfs barmi
byltingarsinnað hjarta slær.
Dóri.
P. S. Rauði hesturinn er vitanlega hinn kommúnistiski
Pegasus. Sami.
af biskupinum yfir ísl^ndi. Jæja, jæja, tautaði pabbi og var
reiður ennþá, en mamma sagði að það væri sjálfsagt og fall-
ega gert að láta þá ganga fyrir, sem mesta þörfina hefðu
fyrir að heyra guðsorð, þetta eru náttúrlega prestar og al-
þingismenn og ráðherrar og skrifstofustjórar, sagði mamma,
og kallinn sagði já, já, og brosti framan í mömmu af því hún
skildi aðstæðurnar sVona vel. Svo snérum við bara við og
pabbi tautaði eitthvað um það, að það væri svo sem engin
furða þótt íslendingar væru heiðnasta þjóð í heimi og þótt
víðar væri leitað, úr því þeir fengju ekki einu sinni að koma
í kirkju, og ég held að biskupinn ætti að fá lögregluna lánaða
til að kenna unglingunum faðirvorið heldur en að sortera
fólkið svona við kirkjudyrnar, sagði pabbi, en mamma bara
glotti og sagði að það væri nú hlutverk kennimannanna að
sjá um kristindóminn.
Um kvöldið fórum við pabbi í bæinn til að kaupa jólagjöf
handa mömmu, og við fórum í margar búðir og pabbi spurði
alltaf hvort það fengist nokkuð hentugt til jólagjafa fyrir
miðaldra konur. Okkur var sýnt voða voða margt fallegt og
ég hélt alltaf að pabbi mundi kaupa, en pabbi spurði alltaf,
hafið þér ekkert fleira, og keypti svo ekkert. í einni búðinni
vorum við lengi að skoða allavega dýr úr gifsi og ég hélt endi-
lega að pabbi ætlaði að kaupa einn hundinn, en pabbi sagði
bara að þetta væri eiginlega ekki hundur heldur tík, og svo
er hún eyrnalaus líka, sagði pabbi og vildi ekki gifstíkina.
Svo fórum við að skoða vellyktandi glösin og stúlkan í búð-
inni sagði að betri borgararnir keyptu mikið af þessu fyrir
frúrnar og jafnvel kærusturnar, og brosti framan í pabba.
Pabbi klóraði sér bak við eyrað og spurði hvað það kostaði
og tók minnsta glasið. Áttatíu krónur, sagði stelpan, en
stærri glösin eru ódýrari. Þetta fannst pabba grunsamlegt
og leit á stúlkuna voða fast og spurði, hvers vegna minnstu
glösin væru dýrust, og stúlkan sagði að það væri langbezt
lyktin úr minnstu glösunum, það væri sko lyktin, sem væri
svona dýr. Þá vildi pabbi fá að þefa úr glösunum og stúlkan
skrúfaði tappann af og pabbi rak andlitið alveg ofan í glös-
in og saug voðafast upp í nefið. Já, já, sagði pabbi svo, það
er bezt lyktin úr þessu litla, en það er nærri því ekkert vatn
í því, en stúlkan sagði að það kæmist ekki bæði lykt og vatn
í svona lítið glas, þess vegna væri aðallega lykt í litlu glös-
unum. Svo keypti pabbi loksins glasið og við fórum út og
pabbi fór að tala við mig. Sagði hún ekki betri borgarar, ha.
Þið verðið að nota þetta báðar, Stebba mín, ha. Kannski
hefðum við nú getað fengið bæði kraftmeira og ódýrara vel-