Spegillinn - 01.12.1971, Blaðsíða 24

Föstudagsgrein
DÝRLEGT
UPPHAF
ÍSLENZKRAR
RAFVÆÐINGAR
Þulur: Þjóðin fylgist agndofa með hin-
um stórbrotnu ákvörðunum ríkisstjórn-
arinnar, þar sem hún hefur ákveðið að
hefja rafvirkjanir á íslandi til Ijósa og
hitunar. Rétt í þessu var einn af ráð-
herrunum að berja að dyrum hjá
fréttastofu okkar og sagði að sig lang-
aði til að koma í sjónvarpið. Við gát-
um ekki neitað honum um það aum-
ingja manninum, og fer hér á eftir sam-
tal fréttakonu við hann, en fréttakon-
an er nýlega komin af tízkusýningu
Díors í París:
Spurningakona: Fedni va þa? Vouð
þi í ríkisráði a taka ákvörðun um
stóvikkjun vi Hamarsöldu?
Iðnaðarráðherra: Það var við Sigðöldu.
Eg hef átt frumkvæði að því að reisa
þar risastóra rafvirkjun upp á minnsta
kosti milljón megavött. Öll ríkisstjórn-
in beygði sig undir vilja minn á ríkis-
ráðsfundi, sem haldinn var í morgun.
Sp: vou frúddna vistadda?
Iðr: Já, vér viðurkennum í verki jafn-
rétti kynjanna. Auk þess höfðum við
boðið til hátíðarinnar æðstu stjórnar-
nefnd rauðsokkasambandsins.
Sp: Feddnin vou þæ klæddar?
Iðr: I íslenzkan klæðaiðnað, íslenzkan
mink og íslenzkt ærskinn, sútað í gæru-
verksmiðju Norðurlands.
Sp: E þa tízkuvekksmiðjan á Akueyi
sem skulda hunda milljóni ?
Iðr: Nei, en svo við snúum aftur að
stórvirkjuninni við Hamarsöldu, þá
gerðist sá merkilegi atburður, að ég
stóð kjarkmikill upp á ríkisráðsfundi.
í dag er 23. september. Það er hátið-
legur dagur, því að vér leggjum fram
tillögu svohljóðandi: „Vér skulum
virkja’"
Sp: En fa þa va spennandi. Fékk þa
góar unditetti ?
Iðr.: Það kom meðráðherrum mínum
nokkuð á óvart. En ég sýndi fram á
það með snjallri hnitmiðaðri ræðu,
hve mikið framfarafyrirtæki slík virkj-
un væri svo þeir lágu alveg flatir, og
var tillaga vor um þjóðlega og alþýð-
lega stórvirkjun samþykkt með sam-
hljóða atkvæðum af allri ríkisstjórn-
inni.
Sp: Fa geððu fúddnar þá?
Iðr : Þær klöppuðu fyrir okkur og síð-
an héldum við veizlu í tilefni dagsins.
Og allir ráðherrarnir og aðstoðarráð
herrarnir og allar frúrnar komu til
mín og óskuðu mér til hamingju með
daginn.
Sp: Þetta hefu veið stó dau?
Iðr: Já, þetta er einn stærsti dagur í
sögu þjóðarinnar. 23. sept. 1971, - og
ég býst við, þó ég segi sjálfur frá í allri
hógværð, að nafn mitt mun lifa í sög-
unni um alla framtíð, eða jafnvel ör-
grannt lengur.
Sp: Feddnin gat yðu dotti hetta í hu?
Þé euð þó snjall, háttvitti ráðherra!
E hetta ekki í fysta sinn sem ramagn
veðu búið til á íslandi?
Iðr: Jú, það má heita, því ég tel ekki
þá raforku, sem framleidd hefur verið
á landinu fram til þessa, sem hefur
öll verið menguð erlendu fjármagni og
beitt til að framleiða ál. Ég tel, að við
eigum að banna framleiðsli á áli í landi
okkar, því að það er mest notað til að
smíða úr napalm-sprengjur til að
murka lífið úr saklausu fólki í Víetnam.
Við ættum að sýna hugsjónalega sam-
stöðu okkar með þjóðfrelsishreyfing-
um Asíu með því að gera álframleiðslu
útlæga úr landi okkar. Það ætti að
banna framleiðslu á áli um gervallan
heim. Það er mín hugsjón.
Sp: Ó! Þé euð so snjall! A yu skyldi
detta í hug a hagt væi a famleia ra-
magn!!
Iðr: Ja, ég tók fast og ákveðið á mál-
um strax og ég hafði setzt í ráðherra-
stólinn. Ég er nefnilega mjög fram-
takssamur, framsýnn og einbeittur
24