Spegillinn - 01.12.1971, Blaðsíða 27

KOICKT f ,LBOÐ , ERUEWDl»/6 ****;•■ **
Líoms, swwítj^Iu.TWWSs
LÍ0M5, -DEeeftlÆJ, ftltEOMÍ'í'OI.TEft’D1'1-^,^ ____^
Y/'/^í

W
Úr skjalaskáp Kortérs læknis
ÓRÁÐ
ANTÓNÍÓS
Spegillinn hefur fengið einkaleyfi á
birtingu nokkurra frægra sjúkdóms-
saga úr safni Kortérs læknis, sem með-
höndlað hefur flesta nafnkunna ís-
lendinga, er hafa við persónuleg vanda-
mál að stríða. Birtast hér kaflar úr einni
sögunni og fjalla þeir um meðferð,
sem stóð í rúman áratug og bar ágæt-
an árangur.
Fyrsta sjúklingnum hefur Kortér lýst
þannig á spássíu sjúkdómslýsingarinn-
ar: „Maðurinn (Antóníó) er nokkuð
þokukenndur á opinberum vettvangi
en þeim mun virkari að tjaldabaki.
Ef til vill er þar fólginn hluti skýringar-
innar.“ En við skulum hér heyra hluta
úr viðtali Antóníó við Kortér lækni,
sem tekið var upp fyrir um það bil
áratug:
„Ég ræð öllu við neðanverða Hverfis-
götuna. Nógir peningar, gullin loforð,
ferðalög, framkvæmdir, vélakaup,
byggingar, kokkteilboð, erlendir lög-
fræðingar, Lions, bankastjórar, ferða-
lög, brennivín, ferðalög, Lions, ferða-
lög, brennivín, ferðalög, bankinn borg-
ar, ferðalög, brennivín, Lions, bankinn
borgar.
Og fimm árum síðar: „Hver er ég,
ferðalög, fimm ár liðin, hvað segir þú,
forseti Lions, hvenær, ferðalög, brenni-
vín, ég halda ræður, hvar, hvenær,
allir hlæja, Lions, kennari, í banka,
ég, hvar, hvenær, Lions, drukkinn,
vegna hvers, hvar, mitt starf, hvað er
það, drykkjumaður ?“
Og loks: „Drykkjumaður, þekki það
ekki, afskrifað, hættur, allir góðir núna,
smakka það ekki, góður drengur, Li-
ons vinir góðir, fyrirgefið allir, þakka
góða móttöku yfirmanna, ég er enginn
imbi, allir hlæja, góð umgengni sam-
starfsmanna, vinn litið, mæti sæmilega,
ber upplýsingar milli yfirmanna, hef
traust, ekkert traust, gott kaup, orðinn
að manni.“
Sjúkdómssögu Antóníós lýkur með
þessum kveðjuorðum hans, teknum upp
á segulband, er Kortér útskrifaði hann
endanlega: „Slæmur áratugur sá sjö-
undi. Hálfgert gat. En alveg hættur
núna. Allt Kortér að þakka. Þori ekki
að halda áfram, síðan við fluttum í
höfuðstöðvarnar, þar sem kapparnir
koma einu sinni í viku og segja góðan
daginn. Þeir eru huggulegir við mig.
Þeir tala við mig eins og góðan strák
og leyfa mér að reyna ýmislegt. Gott
að ég komst yfir bókina um stórbanka-
reksturinn. Ég þýddi nokkra kafla og
fékk að kenna þá. Ég náði mér dálítið
á strik við þetta. Mér batnar með hverj-
um deginum og fitna anzi mikið. Vitan-
lega get ég ekkert unnið af viti, sem ég
gat þó stundum áður. En það gerir
ekkert til, segir Kortér líka. Og þeir
segja ekkert í bankanum. Ég veit líka
ýmislegt og ætla að hanga á því fram
á eftirlaun. Maður verður að bjarga
sér á einhvern hátt. „Enda er ég ekki
verri en hver annar embættismaður,
bara dæmigerður embættismaður og
hananú.“
27