Spegillinn - 01.07.1983, Blaðsíða 31

VÍSNAÞÁTTUR
Á þessum síðustu og bestu siðvæðing-
artímum í landinu skal að sjálfsögðu
ekki undir neinum kringumstæðum
birta blautlig kvæði né kviðlinga - sem
betur fer - .
Vísnaþátturinn ber merki sinnar sam-
tíðar og hefst því svo að þessu sinni:
Hestamennska er göfugt sport, og
hvetur Spegillinn landsmenn til að ríða
sem mest. Eftirfarandi vísu heyrðist
Gísli B. Björnsson kveða er hann hélt á
skeiðvöllinn laugardag einn fyrir
skömmu:
Glaður út ég geng á leið,
gljúpur biður hugur:
Gefðu mér nú góða reið,
Guð minn almáttugur.
Afurðasala SÍS hefur kvartað yfir
minnkandi hangiketssölu sem rekja má
til furðulegra kenninga um að hangiket
sé hættulegt kynlífi Akureyringa. Land-
búnaðarráðherra, Jón Helgason bóndi
frá Seglbúðum, hefur lýst því yfir að
hann treysti íslenskum húsmæðrunt til
að auka hangiketsneysluna á ný og kvað
því til áréttingar:
Þótt mig hrelli fljóðin frí
og forðist yndi að Ijá mér,
hafa þœr margar húkkað í
hangiketið á mér.
í ræðu í hádegisverðarboði úti í Frans
fyrr í vor varð Vigdísi Finnbogadóttur
eftirfarandi að orði:
„Þorskurinn hefur lengi verið okkar
langbesti sendiherra."
Þegar Sigurdór Sigurdórssyni blaða-
manni bárust þessi orð til eyrna kvað
hann að bragði:
Það undrar víst fáa þótt ásjóna vor
ýmsa í villu teymi
fyrst ormétinn þorskur er ambassador
íslands í viðsjálum heimi.
Þá er komið að því að leita til lesenda
með aðstoð. í fyrsta lagi óskum við að-
stoðar við að feðra eftirfarandi vísu,
sem ber heitið Maríuvers:
Ung varst þú einum gefin -
öðrum það virða ber.
Þó lœt ég nótt sem nemur. —
Nú er ég einn með þér.
Heilagur andi hefur
haft þetta fyrir mér.
Hinn kunni hagyrðingur og útvarps-
maður Sigmar B. Hauksson fleygði fram
eftirfarandi fyrriparti í útvarpsþætti á
dögunum en heyktist á að botna hann og
biðjum við því lesendur liðsinnis:
Gefur feita rauða kinn
helvítis bölvaður rauðmaginn.
Skólastjóri fjölbrautaskóla nokkurs í
Hafnarfirði orti er úrslit alþingiskosn-
inganna lágu fyrir:
Utangarðs eru nú tveir
Ólafur Ragnar og Geir.
Nú brugga þeir saman
(á bak og að framan)
svo á þing komist þeir.
Ekki var skólastjórinn alls kostar
ánægður með kveðskapinn og orti upp
og þá á þessa leið:
Utangarðs eru nú tveir
Ólafur Ragnar og Geir.
A alþing þá langar
en afturhvarf þangað
eiga þeir aldrei meir.
Næst er smáglaðningur handa áhuga-
mönnum um alþýðleg samanburðar-
fræði bókmennta. Hvað eru menn að
gapa um að samhengið í íslenskum bók-
menntum sé loksins dautt? Jónas
Árnason:
Helgi bjóla hitti skvísu
heilsaði djarft á gœja vísu.
Honum leist og herleg pœjan
henni leist og vel á gœjann.
Helga fýsti að fara í djamm
fýsan hló og sagði jamm.
Gœinn tók þá hana að hilla
heim þau fóru brátt að lilla.
Hann var ekki að spyrja um splœs
hann spœndi í hana plenty skœs.
Flosi Ólafsson byggir greinilega á
traustum grunni hefðarinnar er hann
yrkir (sbr. Þjóðviljann, 17. júní):
Fiddi kyntröll er klár í slaginn,
kroppinum býður góðan daginn.
Skverleg brosir bústin pœjan,
bobbinginn diggar, líst á gœjann.
Hér verður ekki spurt um splœs,
en spœnt í hana plentí skœs.
SPEGILLINN 31