Stúdentablaðið

Árgangur

Stúdentablaðið - 01.03.1993, Síða 12

Stúdentablaðið - 01.03.1993, Síða 12
Afmæli Félags Þann 6. mars síðastliðinn voru 60 ár liðin frá stofnun Félags Jæknanema við Há- skóla Islands. Haldið var upp á þessi tímamót með veglegri afmælishátíð. Hitað var upp fyrir hátíð- ina í rúgbrauðsgerðinni í boði heilbrigðisráðherra. Þar kom Sigrún Hjálmtýsdóttir og skemmti. Um kvöldið hófst svo borðhald og hátíð- ardagskrá í Perlunni. Heið- ursgestur var dr. med. Bjami Jónsson læknir, sem er einn af stofnendum fé- lagsins og var í fyrstu stjóminni. Líkt og í öðmm deilda- félögum við Háskólann hef- ur F.L. starfað að kennslu- málum, fræðslumálum, fé- lagsmálum og að auki frá upphafi skipulagt ráðningu læknanema í afleysingastöð- ur. Frá árinu 1938 hefur fé- lagið gefið út fræðiritið Læknanemann og hafa að jafnaði komið út tvö tölublöð á ári. Fyrsti formaður Félags læknanema var Olafur Geirsson læknir. íslenskt í öndvegi Alheimurinn... langt „aftur á bak“, eins og t.d. ...- 2, -1, 0. En hvað þýðir þetta? Það þýðir að það er alveg sama hvaða neikvæða tölu við hugsum okkur; það er alltaf hægt að hugsa sér tölu sem er einum minni. Oendanleiki hefur bersýnilega slíka merkingu varðandi talnarunu. En talnamna er „sértæk" eða „abstrakt“, hún er ekki hlutur sem gefinn er í reynsiuheimi okkar. Við virðumst ekki geta „yfirfært" óendanleika- hugtak stærðfræðinnar á reynslu- heiminn. Hvað gæti það hugsan- lega merkt að fara óendanlega langt aftur á bak í tímanum? Reynum að ímynda okkur það. Það myndi ekki þýða að við gætum farið milljarða milljarða milljarða millj- arða ára aftur í tímann heldur o- endanlega langt, þ.e. alveg sama hversu langt aftur í tímann við fær- um, alltaf væri hægt að fara ennþá lengra. Það væri alltaf eitthvað sem hefði gerst áður. Við væmm að í- mynda okkur óendanlega atburða- rás, en það held ég að sé ókleift af eftirfarandi ástæðu. Sérhveija atburðarás er hægt að „setja saman“ í einn atburð. Þannig get ég tekið upp bíllyklana mína, farið út í bílinn minn, ekið niður í Austurstræti, stigið út úr bílnum og farið í búð. Þetta er röð atburða, at- burðárás, en einnig mætti lýsa þessu sem einum atburði: „Eg ók niður í Austurstræti að versla". En til þess að unnt sé að lýsa einhverju sem atburði verður það að eiga sér upphaf Þetta getur hins vegar ekki átt við um þá atburðarás sem saga alheimsins fælist í, ætti hann sér ekkert upphaf. Það er ekki unnt að tenga hana saman í einn atburð, þar sem slíkur atburður ætti sér ekkert upphaf. Við virðumst því knúin til að á- Iykta að það hafi hvorki merkingu að segja að alheimurinn eigi sér upphaf né að hann eigi sér ekki upphaf: Þegar talað er um alheim- inn sem heild, emm við að fara út fyrir þau mörk, sem okkar venju- lega tímahugtak setur okkur. Sama máli virðist gegna um takmörk eða ytri mörk alheimsins, eins og vikið var að hér að framan: Það virðist enga merkingu hafa að tala um endimörk heimsins; þau eru ekki einu sinni „fyrir austan sól og sunnan mána“ vegna þess að sólin og máninn em líka hlutar af alheiminum. Hér hefur ekki verið vikið að „gerð“ alheimsins, þ.e. hvort hann er úr efni, orku eða anda. Efni og orka eru hvort tveggja fyrirbæri sem falla undir eðlisfræði og myndi ég því telja þau bæði til efnis- heimsins. Margir heimspekingar myndu hins vegar telja að auk efn- isheimsins sé líka til heimur sálar- lífsins og ef til vill líka enn annar heimur, þ.e. heimur sértækra hluta, eins og þeirra sem stærð- fræðin fjallar um: Þríhyrninga, talna og falla. Vísindaheimspek- ingurinn Sir Karl Popper kallar efnisheiminn heim 1, sálarlífs- heiminn heim 2, og síðast talda heiminn heim 3, en spurningin hvort allir þessir „heimar" falli undir „alheiminn" er mjög viða- mikil og fellur að mínu áliti fremur undir fmmspeki eða vemfræði en alheimsfræði og verður því ekki rædd hér. Setjum Svava Jónsdóttir, hagnýtri fjölmiðlun, skrifar Nú þegar þetta er ritað eru liðnir rúmir tveir mánuðir frá jól- um og fólk varla búið að borga reikningana. Jólin sem eru mesta hátíð ársins hjá kristnum mönnum, hátíð Ijóssins hér á norðlægum slóðum, eru orðin að hátíð kaup- manna. Manna sem mest er í mun að græða fúlgur til að sjá sér og sínum farboða og til að vera menn meðal manna í heimi auðhyggju nútímans. Þessir sömu menn byrja að auglýsa varning sinn rúmum mánuði fyrir hátíðamar og á heim- ilum landsmanna fer fram keppni í bestu og trúverðugustu auglýsing- unum þannig að nauðsynlegt er að hafa sellumar í lagi til að velja og hafna. Fótanuddtækið og Soda stream kúturinn hafa lotið í lægra haldi fyrir geislaspilurum, myndlyklum og tölvum. Kertin og spilin sem þóttu boðleg landsmönnum á ámm áður hafa horfið úr hillum kaup- manna og í stað þeirra eru komnir leikir eins og Trivial Pursuit og tveggja metra háir lampar á sextíu þúsund krónur íslenskar. „Öðm vísi mér áður brá,“ segir gamla fólkið þegar það kemur í kringlurnar fyrir jólin og sér þær skreytingar og auglýsingar sem fyrir æðslitin og sjóndauf augu þeirra ber. Jólalög hljóma í hátal- arakerfum verslunamiðstöðvanna og organdi smábörn hanga í pils- földum taugaveiklaðra mæðra með bauga undir augum. Það er kapps- mál hvers einasta þegns þessa kreppuþjóðfélags að geta gefið vin- um og ættingjum boðlega jólagjöf þó að skórinn kreppi að og raun- veruleg peningaráð myndu rétt duga til að hafa soðna línuýsu með mör í jólamatinn. Já, það er kreppa hér á landi þó að nýjustu tölur sýni að við Islendingar verðum allra karla og kerlinga elst á Norður- löndum. Við íslendingar höfum ætíð grobbað okkur af því að vera mikil bókmenntaþjóð. Það voru jú for- feður okkar sgm skrifuðu hinar heimsfrægu Islendingasögur á kálfskinn. Þjóðhöfðingjum sem til landsins koma er fylgt upp í Ama- stofnun þar sem þeir verða að gjöra svo vel að dást að þessum þjóðardýrgripum. Þó að í augum margra séum við eflaust hálfgerðir molbúar á hjara veraldar geta þeir ekki annað en lotið höfði og viður- kennt fyrir sjálfum sér að það hlýt- ur nú eitthvað að vera í þessar 250 þúsund hræður spunnið. En hvernig bækur lesa lands- menn í dag? Það eru ekki margir sem hafa mikinn áhuga á Islend- ingasögunum. Menn grobba sig kannski af þeim þegar þeir eru er- lendis og eru að springa úr þjóðar- rembingi vegna minnimáttar- kenndar út í hinn stóra heim. En hér á landi eru öðruvísi bækur gefnar út fyrir jólin. Rithöfundar eru á hálfgerðri vertíð þegar jólin nálgast og í jólabókaflóðinu sjálfu sitja þeir eins og dæmdir í bóka- verslununt og árita nýjasta meist- arastykkið. Skráðar hal'a verið ævi- sögur flestra Islendinga sem eru yfir áttrætt og einn og einn yngri maður opinberar lífshlaup sitt ná- lægt fimmtugu. Um síðustu jól gátu allir kynnst Ragnari Bjarna- syni svo að ekki sé minnst á Rósu Ingólfsdóttur. Rósa má eiga það að hún aug- lýsti bók sína af miklum dugnaði. Hún kom fram í Kringlunni á und- irfötum einum fata og upp koma grunsemdir um að hún eigi hluti í nærfataverslun þannig að hún gæti slegið tvær flugur í einu höggi. Ragnar sýndi þess aftur á móti engin merki að hann hefði áhuga á að koma hálfnakinn fram. Svo má ekki gleyma kaupkon- unni Báru í bleika húsinu á Hverf- isgötunni. Hún sýndi landsmönn- um inn í klæðaskáp sinn og dustaði rykið af gömlum og vonandi ekki mölétnum kjólum. Já, Islendingar eru stórskrítin þjóð svo að ekki sé meira sagt. En við tilheyrum öll þessari þjóð og ættum því ekki að skammast okkar fyrir neitt. Það voru harðgerðir vík- ingar sem urðu til þess að við kom- um seinna í heiminn. Víkingar sem gátu stokkið hæð sína aftur á bak og áfram, víkingar sem veigr- uðu sér ekki við að halda innyflum sínum á réttum stað þegar í harð- bakka sló. Þessir víkingar eru for- feður okkar, okkar landsmanna sem förum til Edinborgar, Glas- gow og Dublin til að kaupa jóla- gjafirnar. Við Islendingar erum orðnir þekktir á erlendri grund fyr- ir kaupæði okkar. Það má ekki vera útsala á 501 Lívæs gallabauxum í þessum fyrrgreindu borgum án þess að landinn taki beint strik þangað og hamstri. „Hlíðin er fögur og ég fer ekki fet,“ sagði forfaðir margra lands- manna. Þessum manni hefur ef- laust ekki dottið í hug það ástand sem átti eftir að skapast hjá niðjum hans. Bruðl, skattar, atvinnuleysi og gengisfelling er það sem yfir okkur svífur og molbúinn frá Is- landi sækir þó enn í útlöndin til að kaupa fyrir jólin. Astandið mun ekki batna ef sótt er svo fast á er- lend mið. Það er okkar hagur, okk- ar allra, að landsmenn sýni viljann í verki og kaupi íslenskar vörur. Það þýðir ekkert að kvarta yfir at- vinnuleysi í landinu og fljúga fyrir síðasta sparieyrinn til Glasgow á tilboðsverði og kaupa falsaðar lí- væs vörur. Við verðum að standa saman til að útrýma kreppu- draugnum; vofunni sem svífur yflr vötnum landsins. Sýnum viljann í verki og velj- um íslenskt. Annars getum við lát- ið sjálfstæðið lönd og leið og gengið í E.B. Já, þaö er kreppa hér á landi þó að nýjustu tölur sýni að við íslendingar verðum allra karla og kerlinga elst á Noröurlöndum. STÚDENTABLAÐIÐ

x

Stúdentablaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Stúdentablaðið
https://timarit.is/publication/350

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.