Fálkinn - 11.08.1928, Blaðsíða 5

F A L K I N N
5
Sunnudagshugleiðing.
Hræðsla — guðhræðsla.
Eftir Ölaf Ólafsson, kristniboða.
Texti: Lúk. 12, 4—12.
F.n jeg segi ySur, vinir minir:
HrœSist ekki f>á, sem likamann degSa,
og geta ekki aS ]mí búnu meira gjörl.
En jeg skal sýna ijSnr hvern ]>jer eig-
iS aS hræðast; hræSist þann, sem eftir
aS lmnn hefir líflátiS, lxefir vald til
að kasta í helvíti; já, jeg segi ijður,
hræðist hann.
Jesús Kristur.
I.
Orð Guðs til okkar í dag gef-
ur okkur örugt ráð við hræðslu,
— þessurn illkynjaða sjúdómi,
sem allir þjáðst af en fátr hafa
meðöl við.
Það traust berum við ti' frels-
ara okkar, Jesú Krists, að hann
einri geti læknað allar undir.
Nafnið hans er okkur því næg
trygging fyrir, að hjer sje um
óbrigðult meðal að ræða.
Við erum öll óttanum og
hræðslunni veí kunnug. — Þær
fá marga ágjöfina veslings taug-
arnar okkar á leiðinni milíi
vöggunnar og grafarinnar, frá
því við sem ómálga börn skulf-
um af ótta, og þangað til mað-
urinn með sigðina kemur og
hræðir úr okkur líftóruna.
Að því leyti erum við öll lík,
að við hræðumst, hræðumst eins
og hætt sje við að alt geti orð-
ið okkur að tjóni, músin ekki
síður en ljónið, minsta vindgola
ekki síður en jarðskjálfti. Og
hræðslan skilur eltki við okkur
einn einasta dag æfinnar, frem-
ur en skugginn. — Skýlausan
liiminn sjer ekkert okkar fyr en
við erum í Guðs ríki.
Hræðslan er sá óvættur lífsins,
sem er okkur einna erfiðastur
viðfangs.
Við erum ekki á marga fisk-
ana fallist okkur hugur, gripi
hræðslan okkur. — Einu sinni
reri maður yfir straumharða á.
Hann rjeri af öllum kröftum.
Hnúarnir hvítnuðu og hlóðið
seitlaði undan nöglunum. Var
hann jtó hvergi hræddur um að
straumurinn myndi bera hann
ofurliði. En alt í einu heyrir
hann fossnið rjett fyrir neðan
sig og verður afskaplega hrædd-
tir. Árarnar hrutu úr höndun-
um eins og á lömuðum manni,
og hátinn har mótstöðulaust út
íyrir þverhnýpið.
Hugdeigur maður og hræðslu-
gjarn er síst líklegur lil stór-
ræða. — Geta sjómenn okkar
hest borið vitni um það. — Fái
hræðslan yfirhönd fer alt á
ringulreið, maður missir alt
vald á sjálfum sjer, og verður
hæði sjálfum sjer og öðrum
stórhættulegur.
Hræðslan er sjúkdómur, sem
menn þjást af, og má búast við
mikilli eftirspurn eftir öruggu
Jueðali við henni. — Ó, hve sæl
við værum ef við aldrei þyrftum
að hræðast neitt nje bera kvíð-
hoga fyrir neinu.
Hafi kínverskir hermenn náð
ræningjahóp á vald sitt er ekki
óvenjulegt, að einhver her-
mannanna opnar brjóst ræn-
jogjaforingjans hugumstóra, með
hyssustingnum, rífur úr honupi
hjartað og hámar það í sig, eins
og blóðþyrst rándýr. En þetta
telja þeir örugt meðal við
hræðslu.
Flestöll myndum við fús til
að gefa aleigu okkar, ef við að-
eins gætum fengið fulla vissu
fyrir, að við aldrei framar
þyrftum að vera hugsjúk um
neitt eða hræðast nokkurn hlut.
í textanum segir Jesús við
lærisveina sína: Hræðist ekki!
Hræðist ekki mennina nje örð-
ugleika lífsins. Hræðist ekkert
nema — Guð.
Vinir Jesú eru þá í þeirri sjer-
stöðu meðal mannanna, að þeir
ekki þurfa að óttast eða hræð-
ast.
En hinir, sem ekki teljast til
vina hans? — Hræðslan og hug-
sýkin á líklega að þjá þá, þang-
að til að þeir taka sinnaskiftum
og snúa sjer af heilum hug til
Drottins. Það verður ekki dreg-
ið úr þunga hinna mörgu byrða
lífsins, fyr en þeir falla á knje
fyrir honum, sem sagði: Komið
til mín allir þjer sem erfiðið og
þunga eru hlaðnir og jcq mun
veita yður hvíld. Sárin þeirra
verða látin svíða, svíða þangað
til að þeir ekkert viðþol hafa.
Þá rnáske, ef ekki fyr, leita þeir
á fund frelsara síns, lians sem
megnar að græða sár okkar allra,
— allra.
„Hjarta jurtanna“.
í dýraríkinu er lijartaS „aflvjel“
likamans; það dælir l)lóðinu áfram
gegnum œðarnar og heldur likams-
vefunum lifandi. Nú hefir prófessor
einn í Kalkutta sýnt fram á, að jurt-
irnar hafa líka einskoriar „blóðrás“
og gert grein fyrir livernig hún sje.
Lífgjafarefni það, í jurtunum, sem
svarar til blóðsins hjá mönnum og
dýrum, streymir ávalt frá þrosltameiri
stað jurtarinnar lil hins þroskaminni.
Prófessorinn liefir einnig sýnt fram á,
að suní lyf, t. d. kamfóra lmfi söinu
áhrif á „jurtarlijartað“ eins og á
mannshjartað, það örfi straumiiraða
vökvans. Bróm hefir einnig lík áhrif
á jurtirnar eins og á mannshjartað:
liægir rásina.
Prófessorinn — Bose lieitir hann —
sýndi nýlega ýmsar tilraunir ]>essu
viðvíkjandi á vísindafundi i Wieri.
Hann ijet jurtirnar visna og lifna við,
með því að slcifta um „lyf“ i vatninu
sem ]>ær stóðu í. Ilann heldur þvi
fram, að með rannsóknum þeim, sem
hann hefir byrjað á, muni menn loks
geta fundið ráðningu á þeirri gátu,
livað lif eiginlega sje.
í sambandi við þetta liefir ])ýslcur
vísindamaður, jurtafræðingurinn Ba-
stian Sclimied skýrt frá rannsóknum
sínum á aldri ýmiskonar dýra og
jurta. Hann segir að fíllin geti orðið
150—200 ára, flóðliestar, nasliyrning-
ar, úlfaldar, hestar, asnar og birnir
alt að 40 ára, tigrisdýrið 20, lilfurinn
12—15 og músin 3—5 ára.
í samanburði við þetta verða fugl-
arnir gamlir. Fyrst og fremst páfa-
gaukarnir, sem verða 150 ára, gamm-
arnir 120, uglur, Itrafnar, valir og
svanir 100 ára -t— en ]>ó verða þeir
stundum miklu eldri. Gæsin getur
orðið 60—80 ára. Litlir söngfuglar
verða alt að 25 ára gamlir.
Skjaldbökurnar verða alt að 300 ára
gamlar. Geddur verða 250 ára og
karfar 150 ára.
Sum skordýr geta orðið bsýna göm-
ul. Sumar tegundir maura verða 10—
15 ára og sum skordýr geta lifað alt
að 27 ár. Margfætlur verða stundum
m-------------------------------
„Therma“
(Skrásett vörumerki).
Rafmagns suðu- og hitaáhöld
shara fram úr öðrum
rafmagnsáhöldum á
heimsmarkaðinum.
Miklar birgðir eru ávalt
fyririiggjandi hjá
Júlíusi Ðjörnssyni,
Austurstræti 12.
' ■ ■V'
■ 4----------------------------->■
þrevetrar, kongulóin 7 ára. — Krabb-
arnir geta orðið 20—30 ára og humar-
inn ennþá eldri. Bendilormur getur
lifað í 35 ár.
En alt ]>etta er smáræði lijá því sein
gerist í jurtarikinu. Til eru trje, sem
eru mörg þúsund ára gömul. Eðal-
greni verður 300 ára, furan 400 ára,
lævirkjatrje 500 ára, lilynur 600 ára,
fjallafura 1000 ára, eik 1500 ára og
mammútatrjen í Iíaliforníu cru talin
yfir 3000 ára gömul. Drekatrjeð helga
á Teneriffa, sein var skemt af eld-
ingu 1868 er talið 6000 ára gamalt.
Af liverju kemur aldursmunur trjáa
og dýra? Visindamennirnir, sem nefnd-
ir eru að framan telja ástæðuna ])á,
að trjen hafi óbundnari þroskahæfi-
leika en dýrin. Þau geta jafnan skotið
nýjum rótaröngum ef þeir gömlu ó-
nýtast — skapað sjer ný líffæri í stað
gamalla.
F E G U R S T O G
N Æ S T - F E G U R S T .
Miss Chicago.
Ef vjer vissum að það þýddi nokk-
uð mundum vjer bera fram mótmæli
gegn úrskurði dómnefndarinnar, sem
dæmdi í fegurðarsamkepninni i Gal-
veston, Texas, nýlega. Eftir miklar
bollaleggingar og langa ráðstefnu, og
eftir að liundruð kvenna höfðu sýnt
sig á sýningarpallinum ýmist í sam-
kvæmisk jólum, iþróttafötum, morgun-
kjólum, baðfötum, hádegiskjólum og
ennþá fleiri Ujólum, úrskurðaði dóm-
ncfndin að Ella vau Hueson frá
Chicago yæri fegurst i heimi og að
sú næstfegursta væri ungfrú Bavmonde
Allaine frá Paris.
Án þess að vilja varpa nokkrum
skugga á hina ómótmælanlegu fegurö
ungfrúarinriar frá Chicago, mundum
vjer ]>ó heldur kjósa að kynnast
hinni. Að I-rakkar sjálfir eru á sama
máli og vjer hefir náttúrlega minni
þýðingu, þar sem þeir eiga hjer hlut
að máli. En ])að má geta þess samt,
að frægur frakkneskur rithöfundur
mótmælti nýlega úrskurðinuin og
sýndi fram á, með öllum ]>eim orð-
um, sem liið fagra frakkneska mál á
fegurst, að frakkneska stúlkan væri
miklu fallegri. Nú er liinsvegar ofboð
auðvelt að færa rök fyrir sliku, ]>að
er undir ]>vi komið hvernig maður
tekur ]>að út af fyrir sig, en maður-
inn getur haft rjett fyrir sjer þrátt
fyrir það. Hvað finst lesendunum?
Miss FnANCE.
SMÁJCORN.
Það er ekki undir þvi komið, sem
maðurinn segir, heldur undir þvi
hverju konan lians svarar.
---o----
Getur nokkur læknað það opna sár,
sem sannleikurinn liefir rifið upp,
með því að dreypa í l>að meiri sann-
leik?
---o----
Við krefjumst ávalt þess, sem við
ekki óskum að ná.
---o----
Mannvonskan er ekki máttur. Mann-
vonskan er aðeins afmætti.
---—o---
Alt yerður þeim til góðs, sem elsk-
ar. Því þann sem elskar, elskar guð.
Fá lög en viturleg gera þjóðina far-
sæla — mörg lög korna ruglingi á
rjettarfarið.
I.eikur kattarins er dauði músar-
innar.
Verluiaðurinn krefst tima, en tim-
inn krefst líka verknaðar.
Þegar liljómmiklar klultkur liringja,
lieyrast. ekki þær smáu.
Hvaða rjett liefir mannkynið til
hamingju? Nei, við verðum að gera
skyldu okkar!