Fálkinn - 09.07.1932, Síða 7

FÁLKINN
7
iim hándiðnir meira en áður;
kendi liann blindum mönn-
um körfugerð og fleira og hef-
ir yfileilt látið lofsvert verk
eftir sig liggja í þeirri grein.
Þarna eru hurstar allskonar og
kústhausar, sem hlindir menn
hala gert að tilsögn Þorsteins
og' auk þess hefir hann kent
ýmsiun körfugerð. Einn mesti
liagleiksmaður í þeirri grein er
Sveinn Ólafsson, sem var orð-
inn hlindur þegar hann lagði
liönd að þeirri vinnu í fyrsta
sinn, en fljettar af svo mildum
Iiagleik, að umin er að líta á
verk lians. Sigurbjörg Sveins-
dóttír, hlind stúlk í Hafnarfirði,
sýnir þarna liandavinnu, m. a.
prjónles, sem lnm hefir gert í
sokkaprjónavjel, lærði lmn það
erlendis. Loks er að minnast á
húsgögnin, sem sjást hjer á
myndinni. Þau eru eftir tvítug-
an mann, sem verið hefir blind-
ur frá liarnæsku en hefir síðan
liann var tiu ára fengist við
siníðar og numið þær af sjálf-
um sjer. Ilefir liann eigi liaft
nema Jítil verkfæri og ónóg og
eru smíðar lians enn furðulegri
fyrir þá sölí. Hann heitir Guð-
mundur Guðmundsson. Hefir
liann gert alt að smiðinni nema
útskurðinn og einnig liefir vil-
anlega annar maður málað þau.
svo Jireinleg, að þau laða að
sjer. Eða þá sumir aðrir grip-
irnir, gerðir úr silfri að greypt
inn í silfrið öðuskeljabrotum,
fáguðum eins og dýrindisstein-
um. Þessi dvergasmíði Kaldals
eru hvert öðru fegurra og má
Ilálsmen, hringir og linsmokka-
hnappar eftir Leif Kaldal.
Skeifíar mefí ýmsn lagi eftir Leif Kaldal.
Þó að sýning Leifs Kaldals
sje eigi fyrirferðamikil, mun
mörgum þó fara svo, að þeir
nnini hana lengur en flest ann-
að sem þeir sjá á iðnsýning-
unni. Því að lijer fer saman svo
l'allegt handhragð og svo mik-
ill smekkur og listfengi, að sjald
gæl't er að sjá. Leifur Kaldal er
lítl kunnur lijer á laiidi sem
listiðnaðarmaður, en það fer
ekki hjá því, að liann eigi eftir
að teljast meðal þeirra fremstu,
sem nú lifa, að öðrum ólöstuð-
um. Hlutir þeir, sem liann á
þarna á sýningunni eru þannig
gerðir, að maður man þá, jafn-
vel í mörgum alriðum, löngu
eftir að maður hefir skoðað þá,
svo sjerkennilegir eru þeir og
svo fáguð er á þeim vinnan.
Skeiðarnar sem sjást hjer á
myndinni gleymast t. d. ekki
fljótt, sniðin eru svo óbrotin og
óhikað telja þau með því merk-
asta, sem sýningin hefir að
geyma.
Áður hefir verið minst á ann-
an listiðnað, trjeskurð Soffíu
Stefánsdóttur. Hún er áður
kunn að mörgum fögrum og
vönduðum smíðisgripum og þau
sýnishorn, sem hún hefir þarna
á sýningulini g'efa síst eftir því,
sem áður hefir verið sýnt frá
smíðastofu hennar. Þarna eru
útskornir stólar og bekkur,
kemhulár, vegghiilur tvær, mjög
fallega útskornar og smáhlutir
nokkrir, einkum askar. Trje-
skurður, sem list gæti heitað
var litt þektur á landi lijer þeg-
ar faðir Soffíu byrjaði að starfa
hjer og getur liann með rjettu
kallast faðir þessara listiðnað-
ar. Lærisveinar Stefáns tóku
upp merkið og er Ríkarður
Sýning á útskurffi Soffíu Stefánsdóttur. Útskornir stólar, bekkur og kembu-
lár, en á veggjnnum skornar hillur meö öskum og fleiru.
þeirra kunnastur. Og sýningar
hans og annara eru sönnun þess,
að nú er mörgum mönnum og
kunnáttusömum á að skipa í
þessari grein.
Kaffibætisgerð Gunnl. Stef-
ánssonar í Hafnarfirði liefir
sýningu i stofu nr. 2. Framleiðir
hún hinn svonefnda G.Á-kaffi-
bæti og liefir framleiðsla lians
aukist mikið upp á síðkastið.
Hráefnið til verksiniðjunnar er
flutt inn til landsins í sinni upp-
runalegu mynd og hefir verk-
smiðjan tæki til þess, að gera alt
að vþí frá þvi fyrsta til hins
siðasta. Má sjá á sýningunni
hvernig þessi liráefni lita út og
ennfremur hvernig þeim er
brevtt smátt og smátt í kaffi-
bæti. Gunnl. Stefánsson hefir
einnig fullkomin tæki til kaffi-
brenslu og selur brent og malað
kaffi auk kaffibætisins, eða
með öðrum orðum „alt sem þarf
á könnuna“ — nema vatnið.
Verksmiðja þessi er mjög ung,
stofnuð árið 1930.
Sýning Gunnl. Stefánssonar á fí.S-kaffibætirnum.
í nánd við Wrexliain á Englandi
var veðhlaupahestur á beit. Um dag-
inn kom vinur eigandans i flugvjel
og settist i nánd við þann stað sem
hesturinn stóð. Klárinn fældist ó-
skaplega, hljóp í spretti um völlinn
og skalf eins og hrísla. Næsta morg-
un, þegar komið var í hesthúsið að
gefa hestunum, var fax og tagl hests-
ins alhvílt. Hann varð „gráhærður“
af hræðslu við flugvjelina. Þetta
minnir á annan atburð, sem varð á
Frakklandi fyrir nokkrum árum.
Krakkar höfðu náð i lifandi fugl
og skemtu sjer við að rifa úr lionum
fjaðrirnar. Hann var dökkur á lit,
en þegar krakkarnir liöfðu gengið
l'rá honum, var það sem eftir var
á honum af fjöðrum alhvítt.
----x-----
Það er alvanalegt á grískum skip-
um að allskonar húsdýr sjeu um
borð. Skipsmenn mjólka kýrnar, þeg-
ar þeir vilja ná sjer í mjólk, slátra
svíni eða hænu eftir vild og jeta kan-
inurnar í tugatali -á hverri viku.
------------------x-----