Fálkinn - 26.10.1935, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
Setjið þið saman!
1 ..........................
2 .........................
3 .........................
4 .........................
5 .........................
6 .........................
7 ...........................
8 ...........................
9.............................
10..........................
11..........................
12..........................
13 ........................
14 ........................
Samstöfurnar:
a—a—a—a—ar—ár—an g—b rú—dað
—dep—erfð—fje—gaf—gró—ham—i
—ið—ill—lamb—lok—mol—Norð—o
—o—sæ—strönd—sol—tang—tov—
unn—ups—ur—ur.
Setjið þið saman í
Lausn gáutnnar nr. 51 í 21. tbl.
var: Hallmundarhraun, Sprengisand-
ur.
1. verðlaun, kr. 5.00, Höskuldur
Egilsson, Böðvarsnesi.
2. verðlaun, kr. 3.00, Jóna Þor-
steinsdóttir, Sauðlauksdal.
3. verðlaun, kr. 2.00, Margrjet
Helgadóttir, Laugarnesveg 79, Rvík.
Lausn gátunnar nr. 52 í 23. tbl.
var: Benedikt Waage, Erlingur Páls-
son.
Þrenn verðlaun: kr. 5, 3 oa 2.
1. Standberg
2. Arfur
3. Ung kind
4. Kvenheiti
5. Kvika
0. Frumrænt skotvopn
7. Api
3. Mannsnafn
9. Rússn. ráðstjórnarmaður.
10. Sveit við Eyjafjörð
11. Brú í Borgarfirði
12. Punktur
13. Kvenheiti
14. Einn
Samstöfurnar eru alls 34 og á að
setja þær saman í 14 orð í samræmi
við það sem orðin ciga að tákna,
þannig að fremstu stafirnir í orðun-
um, taldir ofan frá og niður og öft-
ustu stafirnir, taldir að neðan og
upp, myndi nöfn tveggja ísl. banka-
stjóra.
Strykið yfir hverja samstöfu
um leið og þjer notið hana í orð og
skrifið orðið á listann til vinstri.
Nota má ð sem d og i sem í, a sem
á, og u sem ú.
Sendið „Fálkanum", Bankastræti
3 lausnina fyrir 10. desbr. og skrifið
nöfnin í horn umslagsins.
1. verðlaun, kr. 5.00,, Guðbrandur
Guðjónsson, Kárastíg 11, Rvík.
2. verðlaun, kr. 3J.00, Petrína
Jónsdóttir, Laugaveg 11, Rvík.
3. verðlaun, kr. 2.00, Þórður
Árnason, Gerðum, Garði.
Lausn gátunnar nr. 53 i 25. tbl.
var: Svíþjóð, Danmörk, Finnland,
ísland.
1. verðlaun, kr. 5.00, Oddný E.
Stefánsson, Laugaveg 22 A Rvík.
2. verðlaun, kr. 3.00, Þorsteinn
Sigurðsson, Brú, Skerjafirði.
3. verðlaun, kr. 2.00, Sigrún Helga-
dóttir, Leifsgötu 3, Rvík.
1 EVER BROTHERS LIMiTED. PORT SUNLIGHT, EN'C'LA> ;
N OTIÐ
Þjer getið bókstaflega ekki verið
án Vim, ef þjer þurfið að hreinsa
málaða muni. Hin visindalega
tvöfalda verkun þess, leysir fyrst
upp óhreinindin og rifur þau
síðan upp. Ekki þarf annað en
raka dulu með ofurlitlu af Vini
í; ef nuddað er vel með henni,
hverfa óhreinindin eins og dögg
fyrir sólu. Ekki einu sinni
minstu smáblettir, geta staðist
hina tvöföldu verkun Vim. Vim
rispar heldur ekki, en gerir
málninguna sljetta og gljáandi
og eins og nýja. Notið Vim á
málaða muni og sjáið mismun-
inn.
Þetta eru nýju um-
búðirnar um Vim.
Gæði Vim eru ó-
breytileg. Vim liefir
alt á heimilinu. Lát-
ið ekki bjóða yður
eftirstælingar.
TIL AÐ HREINSA
MÁLNINGUNA.
* Alit með islenskum skipum! *
„KannaSist við liann?“ spurSi hún drembi-
lega. „HvaS meiniS þjer maSur? Hvernig
átti jeg aS kannast viS hann?“ *
„Jeg skal segja ySur, hvaS jeg er aS fara“,
svaraSi Crole umsvifalaust. „MaSurinn, sem
þjer sáuS, var, þó liann hafi á siSari árum
kallaS sig Salim Mazaroff, sami maSurinn
sem þjer giftust á sínum tima, sem sje And-
rew Merchison. Þetta er óhrekjanleg staS-
reynd, frú mín góS!“
Jeg hjóst viS aS alt mundi komast í upp-
nám viS þessi orS, en alt gekk þetta þó hljóS-
laust af, eSa aS minsta kosti hljóSalitiS.
„GeriS þjer svo vel aS koma með mjer!“
sagSi hún.
Við fórum meS henni og gekk Crole næst-
ur henni, þá Sheila og jeg aftastur.
Hún fór meS okkur út úr húsinu og stefndi
upp aS kirkjugarSinum og inn í kirkjuna.
DikaSi hún á undan okkur upp í kórinn. Hún
lmyklaSi brúnirnar og ieit á Crole og sagSi
aSeins þessi tvö orS: „LítiS á!“
Og viS litum þangaS sem liún benti. Á viS-
hafnarlausri, ferhyrndri graníttöflu, sem var
múruS inn i vegginn stóSu þessi orS, meitluS
i steininn meS djúpum, gyltum bókstöfum:
Til minningar um
ANDREW MERCHISON,
sem einu sinni átti heima hjer í
sókninni.
Druknaði í Mombasaflóa 17. okt. 1899.
Jeg leit á Crole. Ekki voru nein svipbrigSi
á honum aS sjá. Hann leit aSeins á töfluna,
las áletrunina og sneri sjer til frú Elphing-
stone og kinkaSi kolli.
„ViS skuhun ganga heim aftur“, mælti frú-
in í skipunartón.
Frú Elphingstone fór með okkur aftur inn
í anddyri hússins. Hún náði í lyklakippu,
sem lijekk í silfurfesti við mittisbelti henn-
ar, tók fram lykil og opnaði fjrir okkur litið
herbergi.
„Nú geri jeg“, sagði hún og lcit á Crole,
„meira en nokkur inaður getur af mjer kraf-
ist! Og gerið þjer nú svo vel, að sýna það
lítillæti að ldusta á mig: Það er alveg rjett,
að jeg hefi verið gift Andrew Merehison, end-
ur fyrir löngu, þegar hæði hann og jeg vor-
um ung, heimsk og einþykk. ÞaS var engin
sæla i því hjónabandi. Hann rækti aS fullu
og öllu skyldur sinar viS mig. Jeg hafSi ekki
hugmynd um, aS hann fór í ferSalagiS
langa, og því síSur um, hvert hann fór.
Ilann skyldi aSeins eftir hrjef, þess efnis, að
hann væri farinn eitthvað út i veröldina.
Átta mánuðum síSar fæddist hún dóttir mín,
sem þarna stendur. Jeg og kunningjar mínir
gerSum alt sem viS gátUm, til þess aS koma
til hans orðsendingu um það. En okkur
tókst það ekki. Jeg lieyrði ekki orð frá hon-
um nje um liann, þangað til að jeg, árið
1900, fjekk brjef frá skipstjóra, sem var i
siglingum milli Bombay og Durhan í Ind-
landi. Þjer getið lesið það sjálfur". Hún tók
upp lykil, opnaði kistu, sem í herberginu
stóð, og dró fram brjef úr handraðanum.
Svo rjetti liún Crole hrjefið.
„Þið getið lesið það sainan, Holt og þjer“,
sagði liún. „Og lesið þið það vamllega“.
Jeg las hrjefið, yfir öxlina á Crole. Það
var frá skipstjóra, James Sinclair að nafni.
Hann skrifaði, að á síðustu ferð sinni frá
Bomhay, hefði verið með sjer farþegi, er
nefndist Andrew Merchison. Mr. Merchison
var á leið til Durban. Á leiðinni kom skipið
við í Mombasa. En 18. október, meðan ski]3-
ið lá viS í Mombasaflóanum, hvarf mr.
Merehison. ÞaS síðasta, sem menn vissu til