Fálkinn - 21.12.1935, Blaðsíða 34

32
F Á L K I N N
Jólaskrítlur*
— Nei, Snati minn. Þetla kei/rir
úr hófi. Nú hefir þá þyngst um 3
pnnd síðan jeg vóg þig síðast. Og
það er ekki nema vika síðan! Svei!
IÍÁSETINN: — Nú verðið þið að
koma góðir hálsar, iþó að þið sjeuð
að spila ÁTTU. Því að skipstjórinn
verðnr að fara síðastur frá borði.
Eirikur litli kemur í fyrsta sinn
í dýragarðinn. Hann hefir mjög
gaman af að sjá apana og fílana,
en þegar faSir hans fer aS sýn.i
honum nautin fer honum að leiðast
og hann segir:
— Heyrðu pappi, viltu ekki held-
ur sýna mjer Mickey Mús?
Andrjes gamli var orðinn sjötíu
og sex ára, en eigi að síður vildi
hann ólmur gifta sig aftur. Prest-
urinn var að reyna að malda i mó-
inn, en Andrjes sat við sinn keip
og sagði:
— Lítið þjer á, prestur minn!
Jeg á nú vist ekki langt eftir, og
mig langar til að eiga einhvern að,
sem getur iokað á mjer augunuin.
— Jæja, sagði presturinn. — Jeg
hefi nú átt þrjár konur og þær
opnnðu á mjer augun.
Gamall maurapúki kom til yng-
ingarlæknis og spurði hann:
— Getið þjer gert mig tuttugu
og fimm ára á ný?
— Já, svaraði yngingarlæknirinn,
en það kostar tíu þúsund krónur.
— En getið þjer gert mig seytján
ára?
- Já, en það kemur til að kosta
Jirjátíu og fimm þúsund krónur.
— Jæja, gerið Jjjer mig þá seytján
ára.
Ári síðar kom yngingarlæknirinn
og krafðist borgunarinnar.
— Já, en góði maður, svaraði
maurapúkinn, úr þvi að jeg er ekki
nema átján ára þá er jeg ekki
myndugur, og ef Jijer haldið þvi
fram, að jeg sje myndugur, þá stefni
jeg yður fyrir svik.
Frændi var að halda umvöndun-
arræðu yfir skjólstæðing sinum,
sem honuin hafði verið falið fjár-
hald fyrir.
Líttu á, drengur minn, pening-
anna minna hefir verið aflað með
ströngu erfiði ....
— En frændi, þú hefir sagt mjer
áður, að Jiú hafir erft þá eftir hann
afa þinn, tók pilturinn fram í.
— Erfiðaði hann máske ekki
stranglega fyrir þeim? svaraði
frændinn önugur.
Pjetur litli sá á leiðinni í járn-
brautinni, að móðir hans lireiddi
vasaklútinn sinn á höfðabríkina í
sætinu áður en hún hallaði sjer út-
af. — Það er hreinlegra, sagði hún,
Jiví að Jiað eru svo margir, sem
hafa hallað höfðinu hjerna.
Svo var Jiað einn dag, að Pjetur
var með vinnukonunni á ferð í spor-
vagni, eftir að hann kom lieim.
Hann var þreyttur og settist á hnjen
á stúlkunni og hallaði sjer útaf og
ætlaði að blunda. Alt í einu rjetti
hann úr sjer, tók upp vasaklútinn
sinn og breiddi úr honum á öxlina
á stúlkúnni, og þegar hún spurði
hann hvað þetta ætti að l)ýða, svar-
aði Pjetur:
— 'Það er hreinlegra svona, þvi
að það eru svo margir, sem hafa
hallað höfðinu hjerna.
Frú Hoppe hafði þann leiða vana,
að minna manninn sinn stundum
á, að það væri hún sem hefði lagt
ált borðsilfrið í búið, hún ætti öll
málverkin og frá henni væru hús-
gögnin.
Svo bar það við eina nóttina, að
frúin vaknaði við þrusk í borð-
stofunni. Hún vakti bónda sinn og
hvíslaði skjálfandi að honum:
— Það eru innbrotsjijófar í borð-
stofunni. Flýttu þjer á fætur!
— InnbrotsJjjófar? sagði hann, og
sneri sjer á hina hliðina. Þú um
liað. Þú átt hvort sem er alt, sem
er þar inni.
Stórkaupmaðurinn og verkfræð-
ingurinn voru staddir suður á
lieykjanesi og horfðu út á sjóinn.
— Ef maður hyrjaði nú að byggja
hrú hjerna og bygði áfram og áfram
i liessa átt, hvar haldið Jijer J)á að
maður mundi lenda? segir stór-
kaupmaðurinn.
— Á Kleppi, svaraði verkfræð-
ingurinn.
Gamla frú Eyfjörð er á fisksölu-
torginu og er að skoða fisk. Hún
gerir svohljóðandi athugasemd:
— Mjer finst ekki að þessi J)orsk-
ur liti rjett vel út!
— Ef J)að er útlitið, sem J)jer
gangist fyrir frú, J)á ættuð J)jer held-
ur að kaupa yður gullfisk!
— í þrjá tíma, sagði kaupmaður-
inn, að hann ætti að halda vætu. —
Nú er best að reyna það.
— Þú verður að fara í þessi föt
af okkur báðum, Gísli minn, þvi að
það er ómögulegt, að koma þeim
fyrir í koffortunum.
Prófessorinn er að yfirheyra
stúdentinn og spyr:
— Hvaða munur er á greindar-
mönnum og snillingum?
— Sá, að greindi maðurinn far
borgun fyrir vinnu sina en hinn
ekki, svaraði stúdentinn.
4
Nr. 362. Adamson stoppar sokka.
Nr. 363. Adamson hefir uppi á sökudólgnum.