Fálkinn - 21.12.1935, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
11
Borgarstræti i New York.
þessarar eyjar. Þar eru vegabrjef
þeirra og önnur skjöl skoðuð,
þar eru þeir skoðaðir af lækn-
um, þar er þeirra peningaforði
athugaður, þar er í fæstum orð-
um sagt sá hreinsunareldur, sem
allir verða að ganga í gegn um,
sem setjast vilja að í Bandaríkj-
unum og lenda i New York.
Bartlioldi vildi að l'relsisstyttan
hans skyldi líka lýsa út vfir
þenuan stað, til uppörfunar fyr-
ir innflytjendur meðan að þeir
væru að komast gegn um eld-
inn. Og það mun sannarlega
ekki vera vanþörf á því. Jeg ef-
ast um, að á nokkrum einum
stað i veröldinni liafi komið fyr-
ir jafn sorglegir viðburðir og
jafnmargir þeirra, eins og á Ellis
Island. Eitt árið, sem jeg var í
siglingum á stórskipunum, er
oft fluttu 2—3000 innflytjendur
lil Ameriku í einni ferð, man
jeg eflir að rúmlega 15.00 manna
var neitað um landgöngulevfi,
af því að þeir fullnægðu eigi
þeim kröfum; sem gerðar voru
til veru í landinu.
Innflytjendalöggjöf Bandaríkj-
anna segir svo fyrir, að skipafje-
lögin sjeu skyldug að flytja heim
aftur ókeypis alla þá, sem neitað
verður um landgönguleyfi. Af
þeirri orsök láta skipafjelögin
æfinlega fram fara læknisskoð-
un á öllum útflytjendum, áður
en að skipið lætur úr höfn, og
öll skjöl viðkomanda eru grand-
gæfilega rannsökuð. Og þó alt
virðist vera i besta lagi hjerna
megin hafsins, kemur það marg
oft fyrir, að yfirvöldin á Ellis
Island finna einliverja átyllu til
Jíess að víkja fólkinu á burt.
Og heimflutningur slikra manna
getur orðið æði langur og dýr
fyrir skipafjelögin.
Dag einn, er jeg var á Ellis
Island kom fjrrir atvik, sem jeg
aldrei gleymi. Ríkur kaupmað-
ur frá Damaskus hafði tekist
ferð á hendur til þess að heim-
sækja syni sína tvo. Annar bjó
í Trinidad í Miðameríku og
þangað fór kaupmaðurinn fyrst.
Hann tók síðan son sinn með
sjer norður til New York til þess
að heimsækja hinn soninn, sem
var bóndi vestur í landi. Þeir
ferðuðust auðvitað á fyrsta far-
rými, en það kom i ljós við
fyrstu læknisskoðun á skipinu,
að sonurinn frá Trinidad var
haldinn allhættulegum og smit-
sömum augnsjúkdómi. Faðir og
sonur voru því báðir fluttir lil
Ellis Island og þar var syninum
neitað um landgönguleyfi, en
faðirinn gat vitanlega farið allra
sinna ferða. Nú vildi hann ekki
skilja við soninn og þeim var
báðum vísað úr landi og skipa-
fjelaginu gert að skyldu að'flytja
þá heim. Þeir urðu að fara með
skipinu aftur alla leið suður til
Bahia i Brasilíu og þaðan aftur
með sama skipi norður til
Trinidad, af þvi að skipið kom
ckki við í Trinidad á suðurleið.
Krókurinn, sem farinn var til
þess að fullnægja lögunum, var
um 4000 sjómílur og þaðan fór
svo kaupmaðurinn aftur heim
til Damaskus.
í annað sinn bar það við, að
kona nokkur rússnesk, frá Gali-
cíu, kom til Ellis Island með
þrjú börn sin. Hún var á leið
til mannsins síns, sem verið
hafði tvö ár í Bandarikjunum
og hafði dágóða atvinnu. Ilann
liafði sparað peninga til ferðar
konu og barna og þrælað eins
og hann gat. Þegar þau komu
til eyjarinnar og læknir skoðaði
þau, voru þau öll heilbrigð. En
konan átti ckki alveg nóg fyrir
járnbrautarfari vestur í land til
mannsins og var því látin bíða
þar, þangað til maðurinn gæti
sent þeim það sem á vantaði.
Peningarnir komu líka en of
seint. Skömmu áður veiktust
tvö barnanna, þau höfðu smit-
ast af skarlatssótt, voru flutt
á sjúkrahús eyjarinnar og þar
dóu þau bæði nokkrum dögum
síðar. Þriðja barnið, lítill piltur
5 ára, hafði ekki áður tekið
skarlatssótt og yfirvöldin vildu
því ekki sleppa honum inn. Og
það var því ekkert annað að gera
fyrir móðurina en að láta senda
sig henn aftur til Galicíu með
eina barnið, sérii hún átti eftir
og bíða þangað til maður hennar
gæti safnað sjer svo miklu fje,
að hann gæti sent henni fyrir
fari á ný. Gleðin við hugsunina
um að ná samfundum við mann
sinn með öll börnin þeirra
breyttist i óendanlega djúpa
sorg og engum datt í Iiug að
hjálpa konunni. Svoná er
Ameríka!
Stundum ber það við, að for-
seti sjálfur tekur í taumana og
skipar að sleppa innflytjend-
unum inn. Jeg man eftir karli,
sem kom til New York með
5 börn sín ófermd. Dóttir lians '
hafði búið í New York í nokk-
ur ár og unnið vel fvrir sjer.
Hún sendi föðurnum, sem var
orðinn ekkjumaður, peninga
fyrir fari fyrir alla fjölskyld-
una. En það var eitthvað lítils-
háttar í veginum með bæði
karlinn og börnin, svo öllum
var vísað úr landi. Dóttirin tók
sjer ferð á hendur beina leið
Radiohöllin i New York.