Fálkinn - 15.02.1936, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vilh. Finsen og Skúli Skúlason.
Framkvæmdastj.: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastræti 3, Reykjavík. Sími 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—6.
Skrifstofa í Oslo:
Anton Schjöthsgade 14.
Blaðið keniur út hvern laugardag.
Askriftarverð er kr. 1.50 á mánuði;
kr. 4.50 á ársfjórðungi og 18 kr. árg.
Erlendis 24 kr..
Allar áskriftanir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura millimeter.
Herbertsprent prentaði.
Skraddaraþankar.
Það er af sjerstökum ástæðum,
sem gistihúsaleysið í Beykjavík er
ekki orðið mjög tilfinnanlegt að
sumarlagi, og þær ástæður eru þær,
að eimskipafjelögunum sem sigla
hingað líðst, að hafa hjer gistingu
og fæðissölu farþega, meðan skipið
stendur við, þvert ofan í það sem
nnnarsstaðar tíðkast. Væri þessi
„bryggjugistihús“ ekki, mundu ef-
laust oft verða vandræði með gist-
ingu, og þess vegna er ekki hægt
að segja neitt við þessu, þó að það
dragi bersýnilega peninga út úr
iandinu.
Og úti í sveitunum er ástandið
vitanlega margfalt verra. Það er
liægt að telja þá staði á fingrum
sjer i sveitum landsins, þar sem
hægt er að hýsa tíu gesti og sumir
þessara staða eru þannig, að þejr
þurfa bráðra umbóta við. Sumar
þessar umhætur kosta lítið fje held-
ur einkum góð ráð og ofurlitla
framkvæmdasemi. Það er t. d. hægt
að lengja stuttu yfirsængurnar kostn-
aðarlítið, og minka í þeim fiðrið,
sem víða er alt of mikið. Það kost-
ar ekki nema ieiðbeiningarnar. En
lil þess að hægt sje að fara lióp-
ferðir þannig, að vera þurfi burtu
nætursakir i nokkra daga og til
þess að geta vísað á hentuga dvai-
arstaði, þegar frá eru teknir fáeinir,
jjarf beinlínis að koma upp sæmi-
legum gistihúsum nýjum. Þetta verð-
ur ekki alt gei't í einu, en smátt og
smátt má opna leiðirnar þannig að
þær verði færar ferðamannahópun;.
Hópferðirnar eru ávolt ódýrari en
aðrar og eru ])ví vinsælar, því nú
á tírnum eru það ekki síður efna-
litlir menn en auðkýfingar sem
ferðast.
Og svo eru fjöllin. Það má ganga
að því vísu, að óbygðir íslands verði
bráðlega orðnar eftirsóttari en sveit-
irnar, af ferðamönnum. Og besta
leiðin til að greiða fyrir óbygðaferð-
um eru ferjur á vötn, og sæluhús,
svo að gangandi fólki verði kleift
að komast til fjalla. Það þarf að
gera fast kerfi um byggingu sælu-
húsa og opna á þann hátt ákveðnar
leiðir, sem fjölgar jafnóðum og á-
stæður leyfa.
Og svo er leiðin til íslands. Sú
gata verður ekki gerð greiðari með
öðru betur en þvi, að íslendingar
eignist stórt og gott farþegaskip, sem
sje hraðskreitt og fari milli Reykja-
víkur og nálægustu enskra hafna á
mun skemri tíma en þau skip, sem
nú eru i förum. Því að vafalaust er
það, að hræðslan við 4—5 daga
sjóferð aftrar árlega hundruðurn
manna frá þvi að koma til íslands.
Séra Kristinn Danielsson vrrður Júlíus Schopka, konsúll, verður
75 úra fH. /i. m. /,() dra 15. þ. m.
Þórður Magnússon bókbindari
verður 55 ára 17. þ. m.
Járngerður Jóhannsdótíir, Norð-
urbraut í), Hafnarfirði, verður
70 ára 17. febrúar.
SJALDGÆFUIt STEINN.
Þessi steinn fanst nýlega í „Dyre-
liaven“ í Klampenborg, náiægt Kaup-
mannahöfn. Rúnaristurnar sem á
lionum fundust, ög voru gerðar greini
iegri með því að mála með krít of-
an í þær, eru taldar 2500 ára gaml-
ar. Steinninn hefir verið settur á
nafnkunnan stað á Dyreliavsbakken
og þykist nú enginn liafa komið í
„Dyrehaven“ nema liann hafi sjeð
steininn. Enda er hann svo inerki-
legur, að óskiljanlegt er, að liana
skuli ekki þegar liafa verið fluttur á
þjóðmenjasafnið i Kaupmannahöfn.
En máske má hugsa sem svo, að úr
þvi að liann hefir staðist undanfarin
ár jafn vel og raun er á orðin, muni
liann ekki láta sig muna um það,
hvorl hann verði friðhelgaður þús-
und árunum fyr eða siðar.
— Jeg liefi heyrt að þú hafir keypl
þjer útvarpstæki?
— Já, eftir að hún tengdamóðir
mín flutti, fanst mjer eitthvað svo
leiðinlega hljótt.
Lúðrablásarinn: — Mjer finst eitl-
hvað svo skrítin lykt af horninu
mínu í dag, og eitthvað óbragð að
munnstykkinu.
Frúin: — Já, jeg gleymdi alveg að
segja þjer það, góði, að þegar jeg
var að láta á lampana í morgun fann
jeg hvergi trektina, svo að jeg varð
að nota hornið þitt í staðinn.
Anthony Eden.
Fáum stjórnmálamönnum hel'ir
verið veitt jafnmikil eftirtekt síð-
ustu árin og Anthony Eden. Hann
var ókunnur maður þegar enska
stjórnin fór að senda hann til við-
tals við ýmsa þjóðhöfðiiigjá Nörður-
álfunnar fyrir tæpum tveimur ár-
um, en brátt bar orðið meira á
honum en sjálfum utanríkisráðherr-
anum, sir John Simon. Og lionum
þótti verða svo vel ágengt í þess-
um ferðalögum, til Hitlers, Musso-
lini og annara stórlaxa, að Bretar
stofnuðu lianda honum nýtt embætti:
gerðu hann að þjóðbandalagsróð-
herra. Og þegar sir Samuel Hoare
fjell á makki sínu við Laval, varð
Eden utanríkisráðherra, 22. des. s. 1.
— aðeins 38 ára.
Eden er af tignum ættum. Þegar
stríðið hófst var hann við nám í
Eton en fór undir eins í herinn, 17
ára og þegar ófriðnum lauk var
hann yngsti kapteinn í enska hern-
um. Hann var kominn á þing 1920
og varð þá þingritari Austen Cham-
berlain og dáði hann mjög. Þegar
þjóðstjórnin var skipuð 1931 varð
liann innsiglisvörður hennar. Það er
lalið að sir John Simon hafi spill
því, að hann fengi tignara embætti,
en kaldhæðni örlaganna rjeði þvi,
að Eden var falin meðferð ýinsra
utanríkismála einmitt eftir að sir
John var orðinn utanríkisráðherra.
Og þegar hann fjell varð Eden þjóð-
bandalagsráðherra en sir Samuel
Hoare utanríkisráðherra.
Eden er mjög listelskur maður,
enda líkari i útliti listamanni en
stjórnniálamanni. Hár og grannur,
dökkhæhður og svipmikiil, glæsimenni
bið rnesta i framgöngu og tollir svo
vel í tiskunni livað klæðaburð snert-
ir, að Frakkar segja að hann sje
jafnoki prinsins af Wales (núv. Engla-
konungs) livað það snertir. Viðmót
hans og persónulegur þokki er tal-
in eiga mikinn þátt í, live sleipur
samningamaður hann hefir reynst,
ásamt óvenjulegri skerpu og minni
og lægni á að tala vel fyrir máli
sinu.
Þó stjórnmálin hafi lengi verið að-
alstarf Edens þá hefir hann liaft
tíma til að gefa sig við öðru. Hann
les mikið um flest milli himins og
jarðar og er ágætur bókfræðingur
og á sjálfur merkilegt bókasafn. En
einkum er málakunnáttu háns við-
brugðið. Hann talar fullkomlega öll
heimsmálin, svo að tæplega verður
gréint að liann sje útlendur maður.
Og liann kann skil á ýmsum austur-
landamálum og talar bæði persnesku
og arabisku.
Það er þessi maður, sem nú á að
ráða fram úr meiri vandamálum en
verið hafa á döfinni nokkurntíma
síðan styrjöldinni lauk, Annaðhvort
þykir hann meiri maður eða minni
þegar þau eru leyst.