Fálkinn - 15.02.1936, Page 10

10
F Á L K 1 N N
Nr. 371. Adamson kaupir sjer jóla-ax.
S k r í t I u r.
Hallgrímur, sem var kennari við
unglingaskóla einn uppi í sveit hafði
jafnan vindlakassa i ólæstri skúffu
í kennaraborðinu. En svo tók hann
eftir, að það minkaði grunsamlega
fljótt í kassanum og grunaði hann,
að strákarnir í bekknum væru farnir
að hnupla vindlunum í frímínútun-
um. Og einu sinni þegar hann fór
út úr tímanum skildi hann eftir
blað á kennarapúltinu og hafði hann
skrifað þessi orð á það:
„Sjöunda boðorð: Þú skalt ekki
stela!“
í næsta tíma var komið nýtt blað
á borðið og á því las hann:
„Sjötta bæn: Eigi leið þú oss i
freistni!“
Eftir þetta læsti Hallgrímur jafn-
an skúffunni.
Óli bókhaldari kemur heim, faðm-
ar konuna og segir: — Hugsaðu
l)jer, Jónína! Skrifstofustjórinn hefir
fengið nýja stöðu.
— Vertu ekki að fagna því, segir
Jónina. — Það kemur einhver þurs-
inn aftur í hans stað.
En Óli tók fram í: — Já, það er
jeg, elskan mín. Það er jeg!
Kennarinn hittir frú Berg á göt-
unni.
— Nú hefir hann sonur yðar enn
á ný komið með alveg sjóðvitlausan
heimastíl. Viljið þjer skila til manns-
ins yðar, að hann verði heimskari
með hverjum deginum.
Frúin leit á kennarann og sagði:
— Svo-o? Hefir maðurinn minn nú
hjálpað honum aftur?
Skipið fórst með manni og mús.
Það er að segja, kokkurinn komst
af. Hann rak í þrjá daga á fleka
og skolaðist loks upp á land. Þar
enga mannabústaði að sjá. Hann
steinsofnaði undir eins og svaf í
átján tíma, en þegar hann vaknaði
fór hann að leita mannabústaða.
Leitaði í þrjá daga og varð einskis
visari. Loks, fjórða daginn, kom
hann að gálga og þar hjekk lík if
svertingja.
— Guði sje lof, sagði kokkurinn,
— loksins sjer maður þó siðmenn-
ingarvott.
Stúdentarnir Árni og Pjetur voru
að tala um kvenfólk og ástamál.
— Konan sem jeg giftist, sagði
Árni, — verður að vera smávaxin,
hafa smáar hendur, smáa fætur og
smá eyru.
— Þú gerir miklar kröfur! sagði
Pjetur.
— Hvað skulda jeg yður mikið
fyrir að hafa læknað í mjer heyrn-
arleysið?
— Fimtíu krónur.
— Sextíu krónur?
— Nei, sjötíu krónur!
— Hugsaðu þjer! Þegar þeir voru
að grafa i brunarústunum i Pompeji
fundu þeir leirker sem þeir virða á
tíu þúsund sterlingspund. Það er
tvö þúsund ára gamalt.
— Mikið er að heyra að tarna.
Tíu þúsund pund. Þá mundi það
kosta eitthvað ef það væri nýtt!
INNBROTSÞJÓFURINN: — Jeg
stilli klukkuna einum tíma fyr en
hún er. Ilann hefir nóg að gera aö
taka ti .
— En hvað jeg hlakka til i kvöhl.
— Það geri jeg líka.
— Ertu þá iíka á skóm, sem
meiða þig?
— Sótarinn: — Já, en elskan mín.
Við skulum halda trú.ofuninni legni-
legri — svona fyrsta kastið.
— Maðurinn i sófanum: — En
nvað þú ert vœnn að segja okkur
draugasögur! Blessaður segðu okk-
ur eina til.
Filabein að sjá — frjetta um þjói'n-
að.
Fíl að sjá — uppgötva þjófnað.
Fljúgast á — mikinn heiður.
Fatnað að sjá — andstreymi og
fyrirlitning.
Fábjánahæli að vera í — fölsk
liðindi.
Fölur að vera — óánægju.
Fóstru að tala við — frjetta tíðindi.
Frjettir að fá — vonbrigði.
Fenjum að vaða í — erfiðleikar.
Fen að horfa á — fá ný föt.
Flær að veiða — óviss hagnaður.
Fiær að sjá — mikill hagnaður.
Flugelda að kveikja — brúðkaup.
Flugelda að sjá — uppfylling vona
sinna.
Ferð að fara — langvint hjóna-
band.
Fjós eða hestliús með gripum að
sjá — gúða afkomu.
Flónskuverk að vinna — vinning
í happdrættinu. Fiðlu að leika á — leyndar
áhyggjur. Fósturharn að taka — gruu-
semdir. Fósturbarn að sjá óglögga
framtíð. Fangelsi að sitja í þægilega
samfundi. Fangelsaður að vera —■ lcomast
að ótrúlyndi unnustunnar.
Fátækur að vera — bjarta fram-
tíð.
G.
Gesl ókunnan að fá — missa pen-
inga.
Gyðing að sjá — gott.
Gyðing að tala við — sviksemi.
Gimsteina að fá — heppni í kaup-
sýslu.
Glóandi járn að sjá — óhapp í
samkvæmi.
Gleðjast með öðrum — miklar
annir.
Gleðjast yfir einhverju — harmur
í vændum.
Gler að brjóta — miska.
Gistihússtúlku að gæla við — óró-
leg framtíð.
Garð að sjá í blóma — dánarklukk-
ur hljóma.
Grasi að ganga i — dauðfall frjett-
ist hráðlega.
Grasbrekku að liggja í — að vera
elskaður á móti.
Greifingja að veiða — góð atvinna.
Gullsmið að tala við — tap.
Gull að fá — stórsynd.
Gull að eiga — alt gott.
Gullhring að fá — fá atvinnu.
Gullhring að kaupa — hjartasorg.
Gullhring að missa — óhapp.
Gullhrrng að sjá — lieiður.
Gólf að þvo —- peninga að finna.
Glæður að bera — boð i skemti-
ferð.
Glæðum að brenna sig á — lærð-
an mann að tala við.
Glæður að sjá — hamingjusamt
hjónaband.
Góss að eiga — óviss framtíð.
Grátur í svefni — mikill fögnuður.
Grástein að sjá — sorg og neyð.
Grenitrje að sjá — góð heilbrigði.
Grafir að detta í — óvinir ofsækja
mann.
Grafir að sjá — armæðu.
Grafa í jörð — finna fjársjóð.
Grafskrift að lesa — sorgartíðindi.
Greinar að brjóta — fremja
heimsku.