Fálkinn


Fálkinn - 15.02.1936, Síða 14

Fálkinn - 15.02.1936, Síða 14
14 F Á L K 1 N N Kristen Gundelach: Sóða-kjaftur. Það hafði verið auma háreystin hjá Ólsen á þriðju hæð í gærkvöldi. Forvitnar kerlingar höfðu staðið í stigunum og hlustað og kvíslast: — Aumingja maðurinn, jeg held bara að hún drepi hann! — Hann er alveg nýkominn heim úr vinnunni. — Og ekki var hann fullur — hann er aldrei fullur — svo einstak- lega skikkanlegur og pen maður. — Og aldrei heyrist hann segja aukatekið orð — Það er bar kjaft- urinn á henni sem gengur i sífellu — og maður getur ekki heyrt orðaskii! — bara hávaði og öskur — hún er alveg eins og hrossabrestur þegar hún fer á stað. Samúðin var Ólsens megin — og kerlingarnar stóðu með krosslagðar hendurnar á vömbinni utan á eld- hússvuntunni og hristu höfuðið af meðaumkvun og spertu eyrun. Þetta var í gærkvöldi. En í dag var þvottadagur hjá maddömu Ólsen og hún var að hengja upp þvottinn á háaloftinu. Kerlingin hans Jörund- ar hafði þvegið í fyrradag og átti ennþá dálitið af þvotti á loftinu. Hún hafði þvi fullkomið erindi upp að athuga hvort þvotturinn væri orð- inn þur og úr því að hún hitti maddömu Ólsen þarna, eins og af tilviljun, datt henni i hug, sjer og hinum kerlingunum til tilbreytingar, að komast að, hvað hefði verið á seiði í gærkvöldi,. — Ojá, ojá! andvarpaði kerlingin hans Jörundar, þessir karlmenn, þessir karlmenn! Á laugardaginn var kom hann Jörundur heim og var fullur — og þegar hann er fullur er hann altaf með rosta og eins og manneygt naut! — Þjer eigið gott Maddama Ólsen að eiga mann sem ekki drekkur. —0, hann er nú ekki lamb hann Ólsen heldur! sagði maddama Ólsen til þess að vera ekki minni píslar- vottur en hin. Onei, hver hefir sinn djöful að draga — vitanlega, jeg lield nú það. — Það væri nú ekkert, ef það væri ekki annað en hafa sinn djöful að draga — nei, hann ólsen hann er sífúll og helvítis illfygli. aldrei er hann ánæður með nokkurn skapað- an hlut — það er ekki verandi undir sama þaki og hann lengur — og svo hvað hann er kjaftfor og þessi rosti. — Hann er svo einstaklega hæg- gerður að sjá. — Þeir sjá það ekki utan á hon- um sem ekki þekkja hann — en liann er erfiður á heimili. — Þjer hafið víst heyrt livernig hann ljet { gærkvöldi? — Nei — í gærkvöldi? — jú, þeg- ar þjer segið það, þá rámar mig í að jeg heyrði eitthvað — en jeg er nú ekki gefin fyrir að hlusta þegar svo ber undir — maður á nóg með að gera hreint fyrir sínum dyrum — það finst nú mjer. — Hvað var að í gærkvöldi? — Hann óð upp á mig með skömmum og brúkaði kjaft. — Óð upp á yður — ja, nú er er jeg alveg grallaralaus. — Já, skammaðist og braust um á hæli og hnakka af því að maturinn stóð ekki á borðinu þegar hann rak inn trýnið. Jeg ætla nú reyndar ekki að segja, að jeg hafi ekki svarað honum — maður getur ekki látið vaða ofan í sig með skítuga skóna. — Nei, fyr mætti nú rota en dauð- rota, sagði kerlingin hans Jörundar með áherslu. Guði sje lof þá er nú einskonar kjaftur á okkur líka. — Já, og guði sje lof þá getum við notað hann þegar svo ber undir! 800 ÁRA AFMÆLI HERLUFSHOLM. Menta- og styrktarstofnunin Her- lufsholm í Sóreyjaramti í Dan- mörku, átti 800 ára afmæli nýlega. Var þar upprunalega Benedikts- munkaklaustur, en við siðaskiftin eignaðist krúnan stofnunina og síð- an Herluf Trolle og Birgitte Gjöe kona hans. Settu þau skóla á stað- Noregskonungur á sjer að vísu rík- iserfingja, sem mUn hafa verið á jjriðja árinu, þegar hann var tekinn til konungs í Noregi. En ríkiserfing- inn á ekki neinn son ennþá, scm tekið gæti við nafninu „Hákon átt- undi“ (vitanlega heitir næsti kon- Mjer dettur ekki i hug að þegja þeg- ar hann Ólsen fúkyrðir mig -— jeg hefi altaf svarað honum fullum hálsi og skal gera það meðan jeg heti heilsu til! — En út af liverju brúkaði hann kjaft — ja, það var satt, maturinn var ekki á borðinu — svona er hann Jörundur líka — karlmennirnir eru alveg ótjónkandi þegar svo ber und- ir — ef hann Jörundur hefir fengið sjer neðan í því þá hefir hann það til að dangla í mig, ef hann þarf að bíða — en hvað var það, sem hann sagði hann Ólsen. inn 1566 og gerðu úr horium sjálf- stæða stofnun, sem enn er rekin. 1 kirkjunni á Herlufsholm hvíla jarð- neskar leifar þeirra. — Myndirnar hjer að ofan eru frá 800 ára afmæi- inu. Efst sjást konungur og krón- prinsinn korna til kirkjunnar, en þar var minningarhátíðin haldin. Er konungurinn að tieitsa forstöðu- ungurinn Olafur), en hinsvegar á hann tvær dætur. Eru þær háðar skírðar góðum og gömhim nöfnum, á grundvelli þeim, sem Snorri Sturlu- son tagði til norskrar sögu með Heimskringlu. Prinsessurnar eru báð- ar iþróttaiðkendur af miklu kappi, — Nú skal jeg segja yður hvernig þetta var. Jeg hafði verið á heima- trúboðsfundi og hafði tafist og tæp- um fimm minútum eftir að jeg kom heim þá kemur liann úr vinnunui, kemur inn úr dyrunum og þefar og hnusar! Jeg sá undir eins að það var ekki góði gállinn á honum —r hann var óður, já, það var hann. — En jeg sagði stillilega og prúð- mannlega: Jeg hefi ekki matinn til- búinn, Ólsen, því að jeg var á trú- boðinu! Svo slillilega og prúðmann- lega! En þá hefðuð þjer nú átt að heyra. Ja, gamlinói! Þá tók nú í manni stofnunarinnar, Hans Rosen- krants ljensbarón, en skólastjórinn sjest lengst til vinstri. Að neðan til vinstri sjest pósturinn koma ríðandi með hrjefin lil skólans, i fornum stil. Loks sjest Rosenkrants barón vera að flytja ræðu sína úr prjedikunar- stól kirkjunriár. þó ekki sjeu þær stór.vaxnar enn. Til vinstri á myndinni eru þær báð- ar, viðbúnar að fara út á sjó og sigla, en til liægri er sú yngri: Ást- ríður prinsessa að setjast á hjólið sitt. hnúkana. Og þá fjekk jeg svar — upp í opið geðið, það verð jeg að segja. Jæja, en jeg misti nú ekki málið fyrir það, maður lætur nú ekki vaða ofan í sig með skituga sköna, finst yður það? — Nei, maður verður að vera maður fyrir sinn hatt, annars er maður troðinn undir fótum — en hvað sagði hann Ólsen? — II-m! sagði hann —- ja, hafið þjer nokkurntíma heyrt aðra eins ósvífni! — hm! sagði hann beint upp í opið geðið á mjer. TVÆR NORSKAR PRINSESSUR: RAGNHILDUR CTG ÁSTRÍÐUR.

x

Fálkinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Link til dette eksemplar: 7. Tölublað (15.02.1936)
https://timarit.is/issue/294268

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.

7. Tölublað (15.02.1936)

Gongd: