Fálkinn - 28.08.1937, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
8
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
lUtstjárar:
Vilh. Finsen og Skúli Skúlason.
Framkvœmdastj.: Svavar Hjaltested.
A ðalskrifs l ofa:
Bankastræti 3, Heykjavík. Simi 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—6.
Skrifstofa i Oslo:
A n t o n Schjöthsgade 14.
Blaðið kemur út hvern laugardag.
Áskriftarverð er kr. 1.50 á mánuði:
kr. 4.50 á ársfjórðungi og 18 kr. árg.
Eriendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirtram.
Augtfjsingaverð: 20 aura millimeter
Herbertsprent.
Skraddarabankar.
„Gott er nú blessað veðrið“, sögðu
menn, er þeir hittust i góðu veðri
fyrrum. Og svo gáfu þeir sjer rúman
tima til þess að tala um veðrið,
hvort það nú var gott og blessað,
eða „mikil ótíð“ — og ait þar i
milli.
Sumir menn, sem þóttust vera
vitrir, göntuðust að mönnunum, sem
töluð’u um veðrið, þótti það litið um-
ræðuefni og til lítils að verja löng-
um tíma í, að tala um hluti, sem
enginn gæti ráðið við, nje haft
ihlutunarrjett um. Þetta þótti góður
siður og þykir enn hjá ölluni þeim
mönnum, sem eigi vilja tala um
annað en það, sem þeir þykjast geta
ráðið við.
En það skaðar ekki að tala um
„hlessað veðrið". Jafnvel rosann,
sem þjakað hefir bændum meiri
liluta landsins að kalla má allan
þeirra hábjargræðistíma á þessu
sumri. Það er til saga um gamla
konu, sem blessaði sjóinn, um leið
og hún heyrði, að son, sem var eina
ellistoð hennar, hafði tekið út af
báti, og liann týnst. Eins er með
blessað veðrið. Það tekur með einni
vindstefnunni af einum og gefur um
leið, og með hinni áttinni gefur þáð
þeim, sem það tók frá, en tekur
f'rá þeim, sem það gaf. Jafnvel á
þeim litla hólma, sem íslendingar
byggja, eiga bændur norðanlands
og sunnan andstæða hagsmuni við-
vikjandi ]iví atriði, hvaðan vind-
uririn blæs. Hvernig mundi þá hægt,
að samræma hagsmuni fjórðungs
hnattarins af veðrinu, hvað þá
hnattarins alls?
Það eru flestir sammála um, að
aldrei muni takast að ráða gangi
veðrirs og vinda, fremur en gangi
himintunglanna. Menn hafa snúið
mætti fallandi vatns í skapandi
mátt, og menn eru að reyna að
segja Geysi fyrir um, hvenær hann
eigi að gjósa, með þvi að koma
honum klígju — með sápu. En
aldrei mun nokkur maður gerast
svo djarfur, að ætla sjer að segja
Heldu fyrir um, hvenær hún eigi
að .gjósa. Þessi dæmi, sem nefnd
voru, eru staðbundin. Jafnvel stað-
bundin öfl verða aldrei beisluð að
fullu. En óstaðbundnast allra nátt-
úruafla er vindurinn og veðrið, þó
að það hafi sín rök og orsakir.
Heimurinn verður að taka því fyrir-
brigði og sætta sig við það. Veðr-
átlan gefur og tekur með sömu
hendinni — sömu áttinni. í dag
mjer, á morgun þjer. Það er mann-
anna hlutverk, að komast að eðli
veðráttunnar og vera viðbúinn
Hýr skóli.
Þegar unga fólkið fer að setjast
á skólabekkinn í haust hefir bæst
nýr skóli — eða rjettara sagt skóla-
hús — við þá, sem fyrir voru í
vor. Skólahús en ekki skóli, því að
skólinn, sem i hlut á, er orðinn
ærið gamall og nafn hans þjóðkunn-
ugt um tugi ára, áður en hjeraðs-
skólarnir risu upp. „Er hann Möðru-
vellingur eða Flensborgari ?“ spurðu
menn í gamla daga, um ýmsa þá,
sem mentast höfðu i skóla, án þess
að hafa gengið i Lærða skólann.
Það er Flensborgarskólinn, sem
birtist hjer á myndinni, upprisinn
úr öskunni eins og fuglinn Fönix
og með sama nafni og áður, eins
og hann. Möðruvallaskólinn er nú
Akureyrarskóli, og Hólaskóli er
horfinn og kominn Bændaskólinn
á Hólum, Skálholtsskóli enginn til.
En Flénsborgarskólinn er kominn
úr lágu húsi í lægð við Hafnar-
f.jörð, upp á einn fegursta blett bæj-
arins: sunnan í Hamrinum. Þar
stendur nú stór bygging, samsett úr
tveimur álmum, annari 26x10,3 m.
og veit önriur hlið hennar að suðri, en
bin 20x11,6 m. breið, og vita aðai-
herbergi hennar að vestri.
Það yrði of langt mál, að lýsa
hjer fyrirkomulagi þessarar stór-
byggingar, sem Hafnfirðingar hafa
ráðist i, lil þess að endurnýja hina
veglegu gjöf, sem mætur maður gaf
á sinni tíð til minningar um son
sinn. Væntanlega verður tækifæri
til þess, þegar húsið verður full-
gert og búið að taka utanaf þvi
allar steypuspjarirnar, sem sjásl
á þessari mynd, og ganga að fullu
frá þvi að innan - en þetta verður
hvorutveggja áður en skólar laka tii
starfa í haust. En þess er vert að
geta, að ]ió að skóii Jiessi sje i
kaupstað, hefir þó verið sjeð fyrir
heimavistarherbergjum i skólanum
fyrir 22 nemendur, og mötuneyti
fyrir þá og aðra, sem á skólann
ganga.
Það er vottur um framtak áhuga-
samra manna i Hafnarfirði, að
skóli sem þessi skuli vera kominn
upp. Um hann hefir ekki staðið
neinn styr i stjórnmáiablöðunum
En byggingin hefir risið upp og
hækkað smátt og smátt, uns hún nú
er orðin mesta húsaprýði staðarins
og um leið fagur minnisvarði á
framtak kaupstaðarbúa og þá hug-
sjón þeirra, að láta það, sem gam-
alt var og gott í þeirra bæ, ekki
hiörna, heldur vaxa.
Árni .1óhannsson bankafulltrúiog frú Anna M. Jónsdóttir eiga
gullbrúðkaup 29. þ. m.
Karl II. Englakonungur er talinn
höfundur þess, að nota gamansem-
ina til þess, að draga athygli al-
mennings að því, sem maður vill
láta fólkið lesa. Hann týndi einu
sinni hundinum sínum og auglýsti
henni. Þeim viðbúnaði er ávalt að
fara fram. En hinum viðbúnaðinum
þarf líka að fara fram, að lítil þjóð
skifti árangri veðráttunnar bróður-
lega á milli sín.
svohljóðandi eftir honum: „Sá týndi
hundur er hundur Hans Hátignar,
og sennilega liefir einhver dóni
stolið honum. Hundurinn er hvorki
fæddur nje uppalinn i Englaudi, og
mundi aldrei hafa svikist frá hús-
bónda sínum sjálfráður. Sá, sem
finnur hundinn ætti að gefa sig
fram í Whitehall, þar sem hundur-
inn er miklu kunnari en sá, sen
stal honum“.
----x----
Pjetur Hafliðason beykir, Hring-
braut 186, verður 80 ára 29. ág.
Eyjólfur Guðmundsson fyrv.
hreppstjóri og oddviti í Land-
mannahreppi í Rangárvalla-
sýslu, verður áttræður 3. sept.
HANN ER 123 ÁRA.
Þessi maður á heima í Calcutta og
er 123 ára gamall. Hann heitir
Maulana Shah Syed Ahmed Kadri
og er ættaður frá Afganistan. Sex
sinnum liefir hann verið kvæntur og
eignast 29 börn alls og er það elsta
þeirra 90 ára.
Nýlega kom maður inn á vinnu-
miðlunarskrifstofu í I.ondon og
bað um atvinnu. Var hann spurður
við livaða störf hann hefði fengist
undanfarin ár, og afgreiðslumanninn
setti hljóðan, þegar maðurinn svar-
aði því, að liann hefði ekki fengisl
við neitt starf í 23 ár. „Jeg hefi
verið sjúklingur síðan 1914“, sagði
inaðurinn, „Jeg var við Verdun í
orustu og hefi legið í rúminu síð-
an“.