Fálkinn - 28.08.1937, Blaðsíða 11

F Á L K I N N
11
VNGSVU
LE/&H&URNIR
Skotfimi með teygjubyssu.
Hjer skal jeg sýiia ykkur nýja og
endurbœtta útgáfu af teygjubyssun-
um, sem margir af ykkur strákun-
um eflaust hafið notað einhvern-
tíma. Eins og í öllum leygjubyssum
er sterk gúmmíteygja notuð þarna
í staðinn fyrir ' púður eða fjöður,
en þessari teygju er komið öðru-
vísi fyrir en á gömlu byssunum.
Þið fáið ykkur vel sljetta fjöl, 7ö
sentimetra langa, 10 sentimetra
breiða og 5 sentimetra þykka. Með
bleki dragið þið línu á nákvæmlega
n.'iðja fjölina, frá öðrum endanum,
svo sem 10 sm. inn á fjölina. Þegar
þið miðið eftir fjölinni frá hinum
endanum, verðið þið að geta sjeð
þetta strik, því að það er sigtið á
byssunni. Nú klippið þið ykkur
reim úr gúmmíi, t. d. úr gamalli
reiðhjólsslöngu. Lengdina á þvi
miðið ])ið við það, hve sterka teygju
þið viljið hafa i byssunni. Ef hún
á að draga langt á reimin að vera
stutt. Á mynd 1 og 2 sjáið þið
teygjubyssuna, sjeða ofanfrá (1) og
frá hlið (2). Á (1) er teygjan teikn-
uð svört og á (2) sjáið þið, hvernig
endarnir eru festir með skrúfum að
framan, undir endann á fjölinni.
Til hægri á (2) sjáið þið trjekubb,
sem er skrúfaður neðan á fjölina,
hann er notaður sem liandfesti,
þegar þið eruð að miða byssunni.
Sjálfan gikkinn sjáið þið teiknaðan
fyrir sig á mynd 3. Það er skotið
með svokölluðum „marmarakúlum'*
(líka má nota matbaunir) og teikn-
ingin sýnir, hvernig þeim er komið
fyrir í teygjulykkjunni. Öðrumegin
a fjölinni er sterkur nagli, en hinu-
meginn snerill, sem festur er með
skrúfu, og í snerlinum er svolítill
seglgarnsspotti. Þið sjáið, hvernig
teygjulykkjan með bauninni er fest
milli snerilsins (gikksins) og nagl-
ans.
Neðsl á myndinni sjáið þið,
hvernig maður miðar byssunni, en
heldur bauninni kyrri á meðan,
n;eð hjálp snerilsjns. Það er best
að láta byssuna hvíla á einhverju,
meðan maður er að Skjóta. Þegar
maður liefir miðað, kippir maður
snerlinum frá með þræðinum og þá
ríður skotið af.
En farið þið nú varlega, þegar
þið eruð að iðka þessar skotæfing-
ar, annars getið þið farið ykkur eða
öðrum að voða.
lÍEntyg skDtskíía.
Þegar þið farið að æfa skotfimi
ykkar með byssunni, sem jeg var
að segja frá, er gaman að hafa
skotskífu, sem sjálf segir til um,
hvar maður hittir. — Lítið þið á
myndina! Skotskífan er búin til úr
stórri krossviðarfjöl, sem mörg göt
eru söguð á, eða boruð með hring-
bor. Bak við hvert gat er ofurlitil
loka úr Ijettum viði og er lokan á
hjörum. Mynd 1 og 2 sýnir tvær
þesskonar lokur, að baka til á skot-
skifunni. Önnur lokan er að opnast
en hin er aftur, að ofanverðu er
ofurlitil fjöður, sem ekki er sterk-
ari en svo, að hún aðeins hindri
lokuna i að detta niður af sjálfri
sjer. Þegar Iokur eru komnar fyrir
öll götin eru skrifuð gildi á hverja
loku Ef götin eru misjafnlega stcr
eru hæstu gildin vitanlega höfð á
minstu götunum.
Það er gott að liafa dúk fyrir aftan
og undir skífunni, svo að baunirnar
safnist þar saman en fari ekki i
allar áttir. Þá er fljótlegra að ná
þeim aftur.
---x----
kartöíluíugl.
Þið takið hráa kartöflu og sker-
ið úr henni fugl, eins og þann, sem
—
Hýjasta bragö Pjeturs.
1. Trygg var strengilega skipað,
af víkja ekki af verðinum.
2. Skyldi nú nokkur branda taka
á öngulinn hjá honum?
3. Bragðið reynist alveg eins og
það á að reyhast.
4. Og þarná kemur Tryggur heim
með alla veiðina.
sýndur er á myndinni. Stingið svo
litlum fjöðrum í fuglinn, þar sem
vængir og stjel eiga að vera. Nefið
og lappirnar er tálgað úr spítum
og augun annaðhvort máluð eða
gerð úr hausum al' svörtum títu-
prjónum. Skerið svo ofurlitlar sýl-
ingar neðan í lappirnar og stingið
vír gegnum fuglinn neðanfrá, eins
og sýnt er á myndinni. Þá getið
þið látið fuglinn standa á þræði, ef
þið hengið eitthvað smávegis neö-
an í vírinn.
Þið getið notað svona fugla ti!
þess að skjóta til marks á úr
teygjubyssunni.
----x-----
TVISVAR SINNUM 30 ÞÚSUND
Frh. af bls. 7.
ir því þá verð jeg nú samt að
segja, að mjer var ekki óbland-
in ánægja að kynnasl því, Jeg
hefi aldrei liitt fólk, sem liugs-
aði eins vel um eigin hag.
Jeg gat ekki fengið eina einustu
sparisjóðshók fyrir nafnverð,
jeg varð að borga öllum fram-
yfir. Frændi þinn með lifeyris-
trygginguna var sjerstaklega
hölvaður viðureignar. Hann
einn reiknaði sjer 400 krónur
yfir tryggingarupphæðina. En
það munaði líka mest um þá
upphæðina“.
„Nú svona lá þá í því“, sagði
Silfurherg og hrosti.
„Hjelstu kanske að mismun-
urinn hefði runnið i vasa minn,
eða hvað?“ spurði málaflutn-
ingsmaðurinn.
„Nei“, svaraði gjaldkerinn.
„Jeg liafði þvert á móti ætlað
mjer að spyrja þig', Iivað mikið
jeg ætti að horga þjer í þóknun“.
„Þóknun?“ Málaflutningsmað-
urinn liló. „Hefir þú nokkuð að
horga þóknun með?“
„Ójá, jeg hjelt nokkrum þús-
i ndum eftir“, sagði gjaldkerinn.
— „Jeg meina vitanlega — af
fyrri þrjátíu þúsundunum“,
bætti hann við, og svo fór liann
að dreyma aftur.
Báínaprúí.
Hugsiö ykkur, að tveir jafn-
þungir drengir sitji í tveimur ról-
um sem settar eru upp eins og þið
sjáið á teikningunni. Trissurnar að
ofan eru mjög liðugar, og alt verð-
ur að vera i nánu jafnvægi. Hvað
verður nú um drenginn i rólu 2,
ef drengurinn i rólu eitt fer að
róla sjer?
Heynið þið, hve fljótir þið eruð
að svara þessari spurningu.
Svar: Við sveifluna verkar mið-
flóttaaflið samstundis á rólu eitt,
svo að liún togar rólu tvö upp.
Átakið er mest þegar róla 1 veit
beint niður.
Höfuðsmaðurinn: — Hversvegna
heilsar þú ekki liðsforingjanum.
— Hann er bróðir minn.
— Jafnvel þó hann væri faðir þinn
ættir þú að sýna honum þá virðingu.
— Vanstu i happdrættinu?
— Já, nærri því. Hefði staðið
þarna sex i stað níu á dráttarlistan-
um og fimm í stað sjö á seðlinum
þá hefði jeg unnið tuttugu þúsund
krónur.
— Truflaðu mig ekki, jeg er að
skrifa kærustunni minni.
— Hversvegna skrifar þú svona
hægt?
— Vegna þess að liún getur ekki
lesið fljótt.