Fálkinn - 28.08.1937, Blaðsíða 4

4
F Á L K I N N
„ÁKJÓSANLEGASTA LÝÐLAND JAPANS.“
HÁTT Á ANNAN MÁNUÐ HEFIR VERIÐ RAUN-
VERULEGT HERNAÐRRÁSTAND MILLI JAP-
ANA OG KlNVERJA. SKÆRURNAR HÓFUST
MEÐ ÞVÍ, 9. JÚLÍ, AÐ JAPÖNSKUM HERMÖNN-
UM ÞÓTTU KÍNVERSKIR LANDAMÆRAVERÐIR
HAFA GERST HERSKÁIR OG HÓFUST ÞÁ ÞEG-
AR BLÓÐSÚTHELLINGAR. I EFTIRFARANDI
GREIN SEGIR DANSKI BLAÐAMAÐURINN SVEN
TILLGE-RASMUSSEN FRÁ VIÐSKIPTUM HINNA
GULU ÞJÓÐA UNDANFARIN ÁR OG LÝSIR
HINNI RAUNVERULEGU PÓLITÍSKU SAMBÚÐ
ÞEIRRA.
Fyrir rjettu ári vöknuðu íbú-
ar Peiping (Peking) felmtraðir
við það að þungum brynreið-
um og fallbyssum var ekið um
J>orgarstrætin, og að hin þunna
malbikun, sem frekar er gerð
fyrir ljettikerrur en nútima her-
gögn, rifnaði eftir lijólförunum.
Þetta voru Japanar í lieræfingu.
Kínverjar mótmæltu, en Japan-
ar svöruðu þessu: - Reynið þið
þá að reka okkur á bnrt! Fyr-
ir utan borgarliliðin lenli alt í
uppnámi, skotliríðin stóð fá-
eina daga, en isvo kom einn af
þessum friðarsamningum í Norð-
ur-Kína, sem heita mega öfug-
mæli, vegna þess að þeir eru
upphaf njýs liemaðarástands.
Japönum liafði orðið það á, að
drepa ameríkanskan l)laða-
mann er var að ljósmynda eina
brynreiðina við „heræfingarn-
ar“ í fyrrasumar og sendilierra
Bandaríkjanna varð að taka í
taumana. Japanar urðu að gera
afsökun. En i afsökunarskjal-
inu stóð, að japönsku liðsfor-
ingjarnir sem sendir voru til
Norður-Kína frá Japan, hefðu
ekki verið nema einn mánuð i
landinu þegar það slys vildi til
að Ameríkumaðurinn var drep-
inn, og það hefði ekki verið
búið að tilkynna þeim, að þeir
væru í framandi landi.
Það má ganga að þvi vísu,
að enginn hafi enn frætt jap-
önsku liermennina, sem nú eru
við Peiping á því, að þeir sjeu
i framandi landi. Dagskipanir
þær, sem þeir liafa fengið síð-
an í fyrraliaust, hafa ekki minst
á Kina, en hinsvegar tekið upp
nafnið „ákjósanlegasta lýðland
Japans“.---------
Arið 1931 lóku Japanar Mand-
sjúrí, árið 1933 tóku þeir Jeliol
og svo lijeldu þeir brátt suður
fvrir Jvinverska múrinn mikla
I^eir kornust langleiðina til
IJeiping og Tientsin. í maí 1933
var gerður Tangu-samningur-
iun svonefndi, en samkvæmt
lionum álti að verða allbreitt
Jjelti sunnan við múrinn, þar
sem Iivorki kæmi lierlið, nje
skotvirki væru reisl. Þannig er
efni þessa samnings, sem siðan
liefir verið undirrót allra deilna
Japans og Kína, og sem Japan-
ar Jjera fyrir sig nú. Nefnd ein
álti að sjá um, að hvorugur að-
ili bryti samninginn, en liann
íiefir i'rá öndverðu verið brot-
inn af beggja hálfu.
Sumarið 1934 fóru Japanar
að lála á sjer bæra á ný. Her
Japana sendi kærur á liina
óáljyggilegu Kínverja, sem ryfu
alla samninga, og það leyndi
sjer ekki, að nú átti að æsa
þjóðina til nýrrar sóknar gegn
Kína. l’að er altaf byrjað með
æsingarorðum, því að ekki má
gleyma því, að lierinn i Mand-
sjúríu er eitt, lierinn í Japan
annað og stjórnin i Tokió það
þriðja og liún lieldur oft
aftur af, af fjárliagslegum á-
slæðum. Hinar sifeldu kærur
yfir ódæðum Kínverja eru í
rauninni ádeiluskjöl Jiersins til
stjórnarinnar i Tokíó, lil þess
gerð að þvinga hana lil árásar-
arframkvæmda og æsa þjóðina
í þann vígamóð, sem stjórnin
þorir ekki að taka með þögn-
inni. Þegar l)úið er að undirbúa
Jiuga Japana þannig, þá skeður
það einn góðan veðurdag, að
Japani er drepinn (það skeður
svo ofl) eða að Japana er sýnt
Jjanatilræði (Jai)anar voru van-
ir að undirbúa þau sjálfir, þeg-
ar þeir voru að ráðast inn í
Mandsjúríu) og síðan heldur
lierinn af stað. Árið 1935 tóku
þeir Sbankaikvan; sá bær
stendur þar sem múrinn liggur
niður að Gulahafi. Fjöldi Jiðs-
sveita ruddist suður fyrir múr-
inn ofan úr fjallaskörðunum. Og
í nafni Norður-Kínverja lýstu
.Japanar yfir þvi, að hin fimm
fylki (Hopei, Cliahar, Suiyan,
Shantung og Shansi)væru frjáls
og óháð Kína, en fylkisstjórinn
í Ilopei flýði með 40.000 manns
og jafnvel herlið Nankings-
stjórnarinnar fór að liypja sig
á burt. í fimm mánuði vissi eng-
inn út eða inn, en þó að Japan-
ar sendu nú lið suður fvrir
ljallaskörðin og múrinn, vildu
þeir ekki leggja fylkin fimm
undir sig. Þeir settu þar til
landstjóra kinverska hershöfð-
ingjann Yin Jueng, giftan ja])-
anskri konu og' til valda kom-
inn fyrir japanskt fje, i Austur-
Ilopei, sem sleit sig úr sam-
J'andi við Kína. I þessu fylki
lifa sex miljónir manna, fóllí
sem þeir höfðú einkum þörf
fyrir þá, sumpart vegna þess
að þeir voru dugandi til bóm-
ullaruppskeru, sumpart vegna
þess að þarna var hentugt að
geyma japanskar vörur, sem
átti að smygla til Kína. Þannig
í.áðu þeir eftirliti með fjárhag
þessara fimm fylkja er þeir
vildu eignast og gátu ráðið því
að kínverski tollurinn við þessi
fylki var færður niður um 75
af hundraði. Auk þessa eiga
Japanar allar bómullarverk-
smiðjur í Peiping og Tientsin
og nú liófst smyglun sú í stór-
um stíl, af japönskum vörum
lil Kína, sem þrásinnis hefir
orðið ensku utanríkisstjórninni
til ljlöskrunar. Eitt sinn þegar
sendilierra Breta í Kína mót-
mælti þessu harðlega, svaraði
Dr. Wang-Chung-Hiii, atanrikisraC-
herra Klnverja.
Kawagoe, japanski sendilierr-
ann þar: — Við Japanar höf-
um ágæt lög gegn smygli. En
þó jeg liafi lesið þau lið fyrir
lið, finn jeg þar livergi staf,
sem bannar að smygla jap-
önskum vörum til annara
landa!
Þannig eru Kínverjar prett-
aðir um tolltekjur, sem nema
mörgum miljónum króna á
liverri viku. Japönsku vörurnar
eru verndaðar fyrir tolli, þegar
þær eru sendar áfram frá Norð-
ur-Kína og lengra suður, af
japönskum hermönnuin, sem
sjálfir refsa þeim Kinverjum,
er reyna að leggja stein i götu
þeirra. Nankingstjórnin neitaði
að viðurkenna landstjórann í
Austur-Hopei og lagði meira
oð segja fje lil liöfuðs honum.
En hann fer ferða sinna sem
frjáls maður, og liöfuðstaður
lians, þar sem hann stjórnar
sem undirtylla .Tapans, er ekki
nema 20 kilómetra frá Peiping
Til hœgri: Kínverskir hermenn hafa mí stórum betri liergögn og útbúnað en áður og hjer sjást nokkrir
jieirra í nýtísku herklæðnm. Til vinstri: Iiínverskur hermaður i gamaldags herklœðum og með skamm-
bgssu og sverð.