Fálkinn - 28.08.1937, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
Setjiðþið saman!
1........................
2.......................
3 ......................
4 ......................
5 ......................
6 ......................
7 ......................
8 ......................
9........................
10.......................
11.......................
12.......................
13 ......................
14 ......................
15 ......................
16 .........................
17..........................
a—ak—al—an g—-a r—a s—de n s—e—e
—e r—fag—fa n d—f a r—h ó 11—i—i—i—
i—i n d—i n d—i r—i rni—lá r—li n—n á
nogl—nin—nös—o—ó—o—on—on—
on—rið—rótt—sól—tíð—tóni—ur—
var—ver—þrótt.
112.
1. Forn spekingur.
2. Mannsnafn.
3. Kjólasaumastofa.
4. Bær í Danmörku.
5. Svefnmeðal.
(i. Kvenheiti (útl.)
7. Fyrirlestur.
8. Bæjarnafn.
9. Kvenheiti.
10. T. d. glíma.
11. Mannsnafn.
12. slá gætnir menn.
13. Ríki i Asíu.
14. Svíðingur.
lö. Ókyrt.
16. Spánskur dans.
17. Veðrátta.
Samstöfurnar eru alls 43 og á að
setja þær saman í 17 orð í samræmi
við það, sem orðin eiga að tákna.
Þannig að fremstu stafirnir í orð-
unum taldir ofan frá og niður og
öftustu stafirnir neðan frá og
upp, myndi nöfn fimm kunnra rúss-
neskra stjórnmálamanna.
Strykið yfir hverja samstöfu
um leið og þjer notið hana i orð og
skrifið nafnið á listann til vinstri
Nota má ð sem d og i sem í, a sem
á, o sem ó og u sem ú.
Skák nr. 28.
Stokkhólmi 2. ágúst 1937, 2. borð.
Konungs-indverskt.
Hvítt: R. Fine (Bandarikin).
Svart: Kavlie-Jörgensen (Noregur)
1. d2—d4, Rg8—f6; 2. c2—c4,
g7—gö; 3. f2—f3, (Venjulegra er
hjer 3. Rbl—c3 og síðan e2—e4 o.
s. frv. 3.....d7—d5; (Grúnfelds
afbrigðið); 4. c4xd5, Rf6xd5; 5. e2
-e4, Rd5—-b6! (Betra en Rd5—
íö); 6. Bcl-—e3, Bf8—g7; 7. Rbl--
c3, 0—0; 8. Hal—cl, (Hvítt setur
hrók á línuna sem er opin, sem er
í sjálfu sjer mjög eðlilegur ieikúr.
Leikurinn útilokar þó hrókun drotn-
ingarmegin. Berta var e. t. v. að
liefja konungssókn þegar í stað ineð
8 h2—h4 o. s. frv.); 8. .... f7—-Í5;
9. Ddl—d2, Rb8—c6; 10. d4—d5,
Rc6—-e5; 11. Be3xb6, a7xb6; 12.
f3—f4, (Fine hefir að sjálfsögðu
reiknað með að svart Ijeki riddar-
anum undan svo hann fengi tæki-
færi til að leika e4—e5 og Bfl—c4.
Svarleikur svarts virðist hafa komið
honum á óvart) ; 12....Bg7—h6!;
13. g2—g3, (Veikir peðastöðuna
kongsmegin, en virðist þó nauðsyn-
lcgt. Svart ógnaði f5xe4 og siðan
Bh6xf4); 13...... Í5xe4; 14. Rc3x
e4, Bc8—g4; 15. Bfl—e2? (Það er
erfitt að skilja hversvegna hvítt
leikur ekki Dd2—c3!); 15......
Bg4xe2! 16. Kelxe2, (þvingað),
Dd8—d7; 17. Hcl—c3, („Leik fram
kongsriddara á undan drotningar-
biskup‘“, stendur einhverstaðar,
enda liefir svar fengið greinilega yf-
irburði í stöðu); 17....... Dd7—.
b5t; 18. Ke2—f2, Ha8xa2! (Vinnur
tvö peð. Ef 19. Hc3—c2 þá Ha2xb2;
20. Hc2xb2, Db5xb2; 21. Dd2xb2,
Re5—d3f o. s. frv.); 19. Rgl—e2,
Ha2xb2; 20. Hc 3—c2, Re5—g4f;
(Einfaldara og betra virðist Iib2xc2
og síðan Db5xd5 með þrem frí-
peðum meira á svart og ljett unna
skák); 21. Kf2—f3, Db5—b3f; 22.
Hc2—c3, (Betra virðist Dd 2—c3)
Rg4—e5f; 23. Kf3—f2, Db3—b4;
Frits kemur ihn á kaffihús. Ókunn-
ugur maður sest við borðið hjá hon-
um og segir: — Við erum gamal-
kunnugir.
— Hvaðan er það?
— Hjerna af kaffihúsinu. Jeg
þékki yður aftur á regnhlífinni.
Jeg var "ekki með neina regn-
hlíf þá,
— Nei, ekki þjer, en jeg.
Hver haldið þjer jiá að jeg sje Hann
brosti svo neyðarlega, að Phillip gat varla
við sig ráðið.
Þjer eruð ósvífinn dóni, hver svo sem
þjer annars eruð, rausaði Phillip, — og ef
þjer farið ekki undir eins út hjeðan, þá skal
jeg sparka yður út!
Dench hreyfði sig ekki. Hann var nærri
því eins hár og Dalton yngri, en hann var
kraftalegur og virlist harður í liorn að taka,
svo að Pliillip skildist, að liann mundi verða
talsvert erfiður viðfangs. En hann átti bágt
með að draga sig í hlje eftir liótunina og
óð að Dench.
En faðir hans, sem hafði setið þegjandi i
stólnum meðan þessu fór fram, vissi að
handalögmál var það versta, sem fyrir gat
komið og gekk á milli. Láttu hann vera,
Phillip, sagði hann skipandi, og Phillip liafði
sig óðar hægan en glápti á föður sinn.
Hvað vill þessi maður hingað? spurði
hann með hásri rödd. Hvers vegna takur
þú málstað lians? Hver er þessi dóni?
Jeg veit ekki, liver liann er, sagði Dal-
loin þunglega, neiria það eilt veit jeg, að
hánn er annar þesara fanga, sem struku frá
Dartmoor.
Philhp varð svo forviða, að hann gat
varla komið upp orði. — Fanginn! stamaði
hann loksins. Þú álítur að þetta sje mað-
urinn sem jeg fann fangabúninginn af?
Iíann þagnaði um stund og nú skildi hann
hvernig í öllu lá. Það er liann, sem .Toyoe
hefir liaft með sjer heim. Yonska lians sner-
ist alt í einu í gleði: Þá er hún á okkar
valdi, sagði hann.
Phillip urðu vonbrigði að þögninni, sem
kom eftir að liann hafði sagt þetta og hann
leit á föður sinn, en fjekk enga huggun þa'ð-
an, svo að hann góndi undrandi á Dencli á
ný. — .Teg hefði svo sem átl að vita, að þjer
voruð enginn liryti, sagði hann fyrirlitlega.
— Hvað heitið þjer?
Jenkins getur verið eins gott nafn og
hvert annað, svaraði Dench trassalega.
Phillip vai'ð fokvondur á ný. — Þegið þjer
eins og steinn. Ef þjer segið eitt einasta orð,
þá skuluð þjer komast í tugthúsið á svip-
stundu.
Dench brosti. Það var í annað skiftið, senx
honum var ógnað með tugthúsinu. En
það verður nú ekkert úr því, sagði hann.
Það eru tyllivonir, öskraði Þhillip.
Nei, engar tyllivönir. Ef þjer trúið mjer
ekki, þá skuluð þjer spyrja hann föður yðar.
Plúllip fjell þetta ekki og rödd hans var
tryllingsleg, þegar hann bað föður sinix að
segja sjer lxvað þetta ætti eiginlega að þýða.
— Það er líkas-t því að þú værir hræddur
við hann, sagði hann ögrandi.
Já, það er jeg líka, sagði gamli mað-
urinn. Jeg hefi fylstu ástæðu til þess.
Hann var i Gold City fyrir fimnx árum.
Hann þekkir nxig — og þig.
Phillip varð fölur sem nár og riðaði. Haun
var hræddur. Menn nxeð skapgei'ð lians geta
orðið liættulegir, þegar ln'æðslan og ofsinn
fer sanxan hja þeim. Hann stakk hendinni
ofaxx í vasa sinn.
Dencli liafði gát á honum eins og köttur
á mús og liafði gripið Phillip áður eri hanix
festi liendi á skammbyssunni. Plxillip var
ósjálfbjarga í járnklóm Denclis og áðrir en
líann vissi af var hann afvopnaður og Dencli
Iiafðí slengt honunx í næsta stól, svo harl
að brakaði i öllu.
Dencli stóð uppi yfir honunx. Þetta
skuluð þjer ekki reyna í annað skifti, Pliill-
ip Halstead, sagði lxann og það brann eldur
úr skolgrænum augunum, — því að þá verð-
ur lítið eftir af yður.
Phillip slarði á manninn, en þorði ekki
að hræra legg nje lið. Hann liafði aldi-ei á
æfi sinni sætt svona nxeðferði og liafði kom-
ist að raun um, að lxann lxafði ekkert að
gera i liendurnar á Dencli. Grant Dalton
liafði staðið upp og senx snöggvast virtist
liann ætla að fara að veita syni sínum lið.
En hann hvarf frá því, þegar liann sá að
Dénch var nleð skammbyssuna í hendinni.
Hann tók þann kostinn að reyna að senxja
frið.
Það er satt, að þessi þrjótur veil nxeira
en n óg unx okkur til þess að konxa okkur
hóðum í tugtliúsið, en liann er ekki hótinu
betri sjálfur og ef við segjuixi eitl litið orð,
er liann koininn undir lás aftur. Mjer virð-
ist lang ákjósanlegast, að við höfum sam-
vinnu nxeð okkui', allir þrír. — Hvei'nig lítst
yður á það, Jenkins?
Dencli Iiló fculdahlátri. —. Þetta er fyrsta
orðið af viti, senx þjer liafið sagt í kvöld,
en þá verðunx við að finna okkur einlivern
tryggari stað lil að tala saman. Ef Ellen,
stofustúlkan, keixxur inn, þykir lxenni eflaust
grunsaxnlegt að sjá, að þið skulið tala við
brytann eins og kunningja. Og auk þess má
jeg ekki láta mig vanta lengur í eldliúsinu
núna.
— Það er salt! Grant var sanxmála. Við
förum upp í skrifstofuna mína, Phillip og'
jeg. Getið þjer komið eftir svo sem liálf-
tíma
Já, jeg get það, sagði Dench stutt. Hann
lók bakkann og fór xxt.
Phíllip var eriri mjög hugsandi, er hann
lahbaði i humátt eftir föður sínunx upp í
lians allrahelgasta, og liurðin var ekki fyr
fallin að stöfum en Jiann sagði: — Þetta er
mesta bi'jálæðið, senx jeg liefi vitað. Þú ætl-
ar þö ekki að lileypa þessuni þrjót i okkar
leyndannál ?
Ef þú getiir sagt mjer, hvernig' við