Fálkinn - 28.08.1937, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN
Nr. 253. Högg, sem gaf gagnhögg.
Nr. 254. Sfm betur fór gat Adamson jxið sjálfur.
S k r í 11 u r.
Sá fyrsti í mánuðinum -
leigan er fallin í gjalddaga.
húsa-
Maðurinn, sem á konuna í sumar-
lcyfi: — Það var einhver skramh-
inn, sem konan mín var að áminna
mig um að muna á hverjum degi,
en skramba korninu að jeg man
hvað j>að var!
— Fyrsta kastið skulum við halda
ást okkar leyndri, er það ekki?
— Jú, jú. En þú stendur og hall-
ar þjer upj) að dyrabjöllunum.

Mótorhjólarinn sem varð reiðmað-
nr, fer með unnustu sina í skemli-
ferð.
í mínu ungdæmi lá konungur
cinu sinnf fyrir fótunum á mjer.
Það hefir víst verið laufkongur.
Þorkell kemur til Símonar lang-
lundargeðs og sjer að hann er á
hnjánum við að þvo gólfið.
— Að gera þetta, það gœti mjer
aldrei dottið í hug, segir Þorke.11.
— Mjer ekki heldur, svaraði Símon.
— Það var konan mín sem átti hug-
myndina.

— Þjer verðið að afsaka mig,
herra Guðjón. .leg sá ekki að það
voruö þjer.
— Ef jeg væri einræðisherra þa
skyldi jeg Jögskipa 365 hvíldardaga
í árinu.
— Ekki veist þú jafnlangt nefi
þinu. Manstu ekki eftir hlaupárun-
um.
Skipið var að sökkva og monsiör
Armand kom hlaupandi ofan í klef-
ann til konunnar sinnar, og hrópaði
lafhræddur:
Þú verður að flýta þjer, elskan
mín, skipið er að sökkva.
Frú Armand lagaði á sjer björg-
unarbeltið einu sinni enn og leit i
spegilinn:
— Jeg verð að minsta kosti að
láta beltið sitja eins og Jiað á að
sitja.
Hún: — Það er svo dimt hjerna
að jeg rata ekki einn sinni á munn-
inn.
IJann: Blessaðar verið Jjjer, má
jeg ekki hjálpa yður?
Iðkið lijer nokkrar íjjróttir?
- Já, eitthvað verður maður áð
gera til ])ess að halda sjer við.
Hvaða íþrótt stundið j)jer helst?
Jeg safna frímerkjum.
Hvað er hann faðir þinn, Hans?
Hann er veikur,
Bull! Hvað gerir hann?
Hann hóstar.
Hvað gerir hann l)á J)egar hann
er friskur?
Þá hóstar hann ekki.
Ertu alveg skilningslaus, baru.
Jeg vil fá að vita hvað hann faðir
J)inn er J)egar hann er ekki veikur
og ekki liggur í rúminu og hóstar.
— Þá er hann frískur.
— Það er margt hjer í heiminum,
sem maður verður að loka augun-
u m fyrir.
- Já, lil dæmis sápa.
— Jeg er á leiðinni til að verða
ríkur maður.
— Mætti jeg þá ekki verða þjer
samferða spottakorn?
Ferðamaðurinn í Kína: — Jeg
kann svo einkennilega við mig
hjerna. Mjer finst allir líta mig
skökku auga.
— Hvað átt þú við morgunkjól að
gera, sem aldrei ferð á fætur fyr en
um miðjan dag?
Hversvegna varstu svona lengi
að prútta við skraddarann, J)ú sem
aldrei borgar neitt hvort sem er?
—■ Jeg vildi að liann tapaði sem
minstu á mjer.