Fálkinn - 12.03.1938, Blaðsíða 10

10
F Á L K I N N
i
S k
p í11u r.
— Nei, herra listamaður. Jeg held
það sje best að jeg máli andlitið á
mjer sjálf.
— Nú verð jeg að hækka mánað-
arpeningana konunnar minnar um
20%.
— Þú œttir að kenna henni að
spila poker.
Til hvers ætti jeg að gera þuð?
— Þú gœtir unnið dálitið af henni
lil baka.
Kennarinn: Þegar við gönguni
út á köldum vetrarmorgni og lítum
kringum okkur — hvað sjáum við
þá á báðar liendur?
Bekkurinn (i einu hljóði): —
Yetlinga!
Frægur maður kom i heimsókn á
geðveikraspítala. Hann þurfti að
nota síma og gekk illa að ná í sam-
band á miðstöðinni og var orðinn
fjúkandi vondur þá ioks að mið-
stöðvarstúlkan svaraði.
— Heyrið þjer stúlka, vitið þjer
hver jeg er?
— Nei, svaraði stúlkan ofur ró-
lega, — en ,jeg veit hvar þjer eruð.
Þjer eruð sakaður um að
hafa stolið tveimur kjúklingum frá
Arngrími prentara í vikunni sem
leið. — Það kostar fimm krónur.
Sakborningurinn brosir og leggur
tíu krónur á borðið. — Alveg rjett,
fulltrúi. Hjerna er tíkall til að borga
sektina og fyrírframborgun fyrir ]>að
sem jeg geri í næstu viku.
— Jeg er hrœdd um að silfur-
brúðhjónin heyri ekki lúðrablástur-
inn. Þau eiga heima á neðri hœð-
ÓHEPPNI F ÍLA VEIÐA BINN:
Fyrirgefið þjer. Jeg hafði ekki
hugmynd um að fillinn væri bygður!
Erfitt viðfangsefni.
irini.
^-------------------—féá&y
Ilvað segið jrjer? Ilefir sonur
minn sparkað fótbolta gegnum rúð-
una hjá yður? Það er ómögulegt.
Hann liggur i mislingum.
VEÐURFRÆÐINGURINN: — Mjer
likar ekki veðurskýrslan okkar i
dag. Kötturinn klórar sjer bak við
eyrun og það veit á rigningu.
bílinn sinn. Hvaða styttu takið þjer? Látið mig fá þessa, hún .... prýðir þann gamla.