Fálkinn - 30.07.1938, Blaðsíða 3
F Á L K I N N
3
Skraddaraþankar.
í hinni rómuSu náttúrufegurð við
Siljan-vatii í Dölunum í Svíþjóð voru
um síðastliðið nýjár 249 jarðir alger-
lega í eyði, svo að bæði íbúðarliús
og peningslnis stóðu tóm. En auk
þess stóðu fjósin tóm á 553 býlum
en á 213 býlum höfðu þau hreinlega
verið rifin. Á flestum þessara pen-
ingslausu býla lifði gamalt fólk í
tómthúsmensku eða kaupstaðabúar
höfðu keypl býlin til sumarbústaða.
þéssaf tölur eru úr skýrslu nefnd-
ar, sem sett var til að finna ástæð-
urnar til flóttans úr sveitunum,
Svarið er það, að iðnaðurinn bjóði
svo góð afkomuskilyrðt, að fólk hafi
betra lifsuppeldi af lionum en land-
búnaðinum. Ungir synir óðalsbænda
vilja jafnvel ekki taka við skuld-
lausum jörðum feðra sinna, þvi að
þá yrðu þeir að1 neita sjer um lífs-
þægindi, sem þeir gætu veitt sjer
sem iðnaðarmenn. Það er algengt,
að jarðeigendur byggi mönnum jarð-
ir eridúrgjaldslaust og meira að segja
dæmi til að þeir borgi eignaskatt
ábúandans, til þess að jörðin fari
ekki í órækt og eyði. — Lík dæmi eru
ti’ frá Noregi líka.
„Þegar svo fer um liið græna
trjeð....‘?“ Sviar urðu fyrstir Norð-
urlandaþjóða til þess að grípa til
þess bjargræðis bændunum til handa
að knýja fram verðhækkun á afurð-
um þeirra. Norðmenn og Danir tóku
upp sömu aðferð skönnnu síðar. En
þessari verðliækkun fylgdi sá bögg-
ull, að nýjar kauphækkanir urðu
i iðnaðinum. Þar voru skipulögð
stjettarfjelög, sem gátu knúð fram
vilja sinn. Aðstaðan batnaði þvi
ekkert, iðuaðurinn gat boðið betra
kaup eftir sem áðrir og bændur urðu
að missa allan ágóðann af afurða-
hækkuninni í hendur verkafólks
síns, ef þeir áttu að geta lialdið því.
„Bjargræðið“ varð því ekki annað en
svikamylla. Og bændur eiga við jafn
erfið kjör að búa eftir sem áður.
Hjer á landi hefir það sama orð-
ið uppi á teningnum. Þeir sem vilja
stunda búskap verða að láta sjer
nægja minni lífsþægindi, en fólkið
i kaupstöðunum hefir. Það hefir
komið á daginn, að meðalbú rís
tæptega undir því, að liafa sæmilega
byggingu yfir heimafólk sitt, hvað
þá annað. Og þeir sem hafa viljað
bæta jarðirnar hafa orðið livað verst
úti. Hinir, sem stóðu á gömlum
merg og hafa rekið nurlarabúskap að
gömlum hætti og ekki leyft sjer eyr-
is gjöld til óþarfa, liafa bjargast.
Hvar eru ráðin til að afstýra þess-
um voða? Því að hvað væri þjóð-
in ef sveitirnar eyddust?
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Skúli Skúlason.
Sigurjón Guðjónsson.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested.
ASalskrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Skrifstofa í Oslo:
Anton Schjötsgade 14.
Blaðið kemur út hvern laugard.
Áskriftarverð er kr. 1.50 á mán.,
kr. 4.50 á ársfj. og 18 kr. árg.
AHar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura millim.
Herbertsprent.
„Dronning Alexandrine“ legst að Grófarbryggjunni, þar sem skátastúlfyir standa heiðursvörð í tveimur
röðum. Hjá bílunum stendur hljómsveitin, en efst á bryggjunni hópur heldri manna, sem komnir eru til
að heilsa hinum tignu gestum. Fremst á myndinni nokkur htuti mannfjöldans á hafnarbakkanum.
Það þykir jafnan miklum tíð-
indum sæta, þegar konungleg-
ir gestir koma hingað, enda
eðlilegt þar sem það eru mjög
fátíðir viðburðir. Fyrsti þjóð-
höfðingi, er steig á íslenska
grund var Kristján IX., árið
1874, á þúsund ára afmæli Is-
landsbygðar. Sonur hans, Frið-
rik VIII. gisti ísland 1907, og
núverandi konungur Dana og
íslendinga, Kristján X., hefir
komið hingað fjórum sinnum.
Auk þeirra feðga mun margur
minnast krónprins Svía, Gustafs
Adolfs, er var hjer gestur á Al-
þingishátíðinni. Friðrik krón-
prins, sem nú er hjer staddur,
liefir komið liingað tvisvar sinn-
um áður, i seinna sinnið fyrir
fjórum árum. Nú er í för með
honum kona lians, krónprins-
essa Ingrid, dóttir Gustafs Ad-
olfs krónprins Svía. Er hún nú
í fyrsta sinni á íslandi. —
Það var niargt um manninn
niður við höfn á sunnudags-
kvöldið, þegar „Dronning Alex-
andrine“ lagðist að hryggju.
Það leyndi sjer ekki að alt það
marga fólk, er þangað var kom-
ið hafði eilthvert erindi, en er-
indið var að sjá krónprinshjón-
in eitt augnablik áður en hílarn-
irfeldu þau sjónum, og þá eink-
um krónprinsessuna, a. m. k.
karlmennirnir.
Áður en krónprinshjónin
gengu í land spilaði lúðraflokk-
ur undir stjórn Páls Isólfssonar
þjóðsöngva íslendinga og Dana.
Krónprinshjónin um borð i „Dronning Alexandrine“.
Við landgöngubrúna biðu for-
sætisráðherrahjónin þeirra. —
Bauð ráðherra fyrir hönd Is-
lendinga hina konunglegu gesti
velkomna, en forsætisráðherra-
frúin, sem var í fallegum skaut-
húningi afhenti krónprinsess-
unni fagran hlómvönd.
Meðfram öllum landgangin-
um var stór flokkur lögreglu-
þjóna og skáta, sem hjeldu uppi
reglu og vöx-nuðu þess, að á-
horfendurnir yrðu mjög nær-
göngulir. Klæði hafði verið
komið fyrir eftir endilangi-i
hryggjunni þar sem krónprins-
hjónin skyldu ganga áður en
þau og fylgdarlið þeirra stigi
upp í bílana, er flytja skyldi
þau til hústaðar þeirra á Hótel
Borg.
Framh. á bls. /4.
HEIMSÓKN KRÓNPRINSHJÓNANNA