Fálkinn - 06.08.1938, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
Setjiðþið saman!
136.
1. Land i Evrópu.
2. Risi.
3. Ey i Miðjárðarhafi.
4. Feli í Gyðingalandi.
5. Fjallgarður við Kaspíahaf.
0. Grísktir sagnakonungur.
7. Brii á Suðurlandi.
8. ísl. ljósmyndari.
9. Skrúði (útl.).
10. Frægur söguhöfundur.
11. Frans frá ---------
12. Bær í Rússlandi.
13. Litartegund.
14. Ávöxtur.
a—Ja n—^an—a s.—as—a ss—at—brú—e
el—elb—ev—evs—i—is>—ind>——ig—
j öt—k á k—ka r m—k i—1 o f t — 1 and —o—
od—or n—sofjs'— t y r k — u n —>u r—us—
vern—yss.
Samstöfurnar eru alls 33 og á ao
búa, til úr þeim 14 orð er svari til
skýringarorðanna. Fremstu stafirnir
taldir ofan frá og niður og öftustu
stafirnir, taldir neðan fró og úpp
eiga að mynda:
Nöfn tveggja Evrópurikja.
Strikið yfir hverja samstöfu um
leið og þjer notið liana i orð og
skrifið orðið á listann til vinstri.
Nota má ð sem d, i sem í, a sem á,
o sem ó, u sem ú, — og öfugt.
o •'ÚV-O-Uv •■•***• OO-Hbr
(
‘ D R E K K I Ð
Rúm Napóleons, sem Georg Breta-
konungur svaf i meðan hann dvaldi
i París. —
í Carnegie Hall i New York var
nýlega haldinn hljómleikur i minn-
ingu þess, að 200 ár voru liðin frá
dauða fiðlusmiðsins Stradivari. Öll
hljóðfærin sem notuð voru á hljóm-
leikunum — 48 fiðlur, linjefiðlur og
„bratsj“ höfðu verið smíðuð af lion-
um og voru notaðar vopnaðar bryn-
reiðar til þess að l'lytja þau á hljóm-
leikana, svo að þeim yrði ekki rænt
á leiðinni, því að þau eru talin 4
miljón króna virði.
Það har við fyrir skömmu að
amerískur flugglanni einn, Douglas
Corrigan flaug yfir Atlantshafið og
til Irlands á gamalli og illa útbú-
inni vjel. Hann fjekk litlar þakkir
flugyfirvalda sinna fyrir afrekið, en
af mörgmn er hann mikið' dáður l'yr-
ir það. Sjálfur segist hann liafa flog-
ið þessa leið „af misgáningi". Mynd-
in er tekin eftir að hann hafði lent
i Irlandi.
ykkur' að koma þarna út. Jeg hefi fengið
aðvörun og mjer er sagt að bölvun hvíli
yfir staðnum.“
„Þjer hefðuð sennilega hrætt líftóruna úr
manninum mínum sáluga með þessu þvaðri
en það bitur nú ekki á mig. Það var lifrin
sem kvaldi aumingjann hann Hydon. Hann
át of mikið. Fáið þjer nokkurn tíma glýju
fyrir augun?“
„Jeg hefi ágæta heilsu“, svaraði gestur-
inn, „og það er ekkert að mjer. Það er
gaman að heyra, að þjer skulið ekki vera
móttækileg fyrir sálræn fyrirbrigði. Jeg
hefi gert skyldu mína og aðvarað yður.
Þeir sem íast við sálarrannsóknir segja,
að þetta sje fágætt fyrirbrigði. Ekki er svo
að skilja að þarna í eynni sje jarðbundinn
draugur, því það er svo algengt -— nei,
þetta er andi, eðá hvað maður á nú að
kalla það, sem hefir hæfileika til að gera
sumu fólki mein.“
„Gera því mein?“ sagði Phyllis. Henni
var farið að verða órótt.
„Sumir bjánar halda það, já“, sagði liann
og brosti. „En verið þjer rólegar og huggið
yður við að frú Cleeve segir að þetta sje
heiðið slúður.
„Segið okkur alt sem þjer vitið um þenn-
an Fratton," bað Phyllis.
„Jeg vil heldur láta það dragast þangað
til við erum komin út i eyna. Jeg vil helsl
segja öllum gestum minum levndarmálið í
einu.“ Hann sneri sjer að gömlu konunni.
„Jeg væri yður þakklátur, ef þjer vilduð
koma út og taka á móti vinum mínum,
kanske eru þeir gamlir kunningjar yðar.
George Barkett kemur eftir rjetta viku með
sitt fólk. Getið þjer komið þá?“
„Jeg skal reyna,“ svaraði frú Hydon
Cleeve. Hún brosti náðarsamlegast til gest-
anna er þeir fóru. Svo sneri hún sjer að
Phyllis.
„Maðurinn er brjálaður,“ sagði hún. „Jeg
sé að það var eitthvað athugavert við aug-
un i honum. Hann lítur ekki nema sjald-
an á mann, en þegar hann gerir það þá
fer einhver ónota titringur um mann allan“.
„Ætlarðu þá ekki að fara í eyjuna?“
spurði Phyllis vonsvikin.
„Mikið flón ertu, barnið mitt; þú heldur
víst ekki að jeg ætli að láta öðrum eftir að
klófesta miljónirnar hans, þegar jeg hefi
bæði þig og Cleeve að sjá fyrir. Og heldur
þú að óþektur manngarmur eins og þessi
Athee búisl við, að jeg komi eingöngu til
þess að fá kost og húsnæði?" Langamma
hló. „Við skulum vera hreinskilnar. Jeg er
ein af þeim fáu stórmennum, sem enn eru
til í Ameríku. Jeg er ekki hrædd, hvorki
við þennan vitfirring nje draugana hans.
Ef við Fratton hittumst undir kyprustrjar,-
um munum við líla með virðingu hvorl á
annað. Hann vissi hvað hann vildi og leil
á mannfólkið með álíka djúpri fyrirlitn-
ingu og jeg geri.“
„Jeg vildi óska að jeg væri eins huguð
og þú ert,“ andvarpaði Phyllis. „Jeg er
strax orðin hrædd, þvi að jeg veit hvað
hann á við með trjám, sem verða lifandi.
Jeg hefi fundið að trje hafa teygt greinar
eftir mjer þegar jeg hefi hlaupið hjá þeiin."
„Jeg hefði gaman af að sjá það trje sem
þyrði að leyfa sjer slíkt við mig“, sagði
frú Hydon Cleeve.
IV. kapítuli.
Frú Hydon Cleeve var flutt á 40 feta
löngum vjelbát að Manndrápsev utanverðri,
en þar hafði mr. Athee látið gei-a dálitla
lendingu með ærnum tilkostnaði.
Frá afdrepinu sem þarna var var högg-
ið einstígi með þrepum upp snarbratta
kleltana upp á brún.
„Jeg kemst aldrei þarna upp þessa
hænsnabrik“, sagði gamla konan. „Jeg er
áttatíu og fjögra ára og ælla mjer að verða
hundrað."
Húsbóndinn hafði ekki heldur ætlasl til
þess. Tveir sterkir karlmenn báru hána
upp einstigið á burðarstól eins og drotn-
ingu. Uppi á hæðinni voru smávaxin og
kræklótt trje og lynggróður en hvergi garð
nje hús að sjá.
„Húsið stendur niðri i lægð“, sagði mr.
Athee, „það er svo hræðilega hvast hjerna
á vetrin."
Nú settist frú Cleeve í vagn úr burðar-
stólnum og rann ofan i inóti. Það var ekki
gott að sjá húsið i fyrstu, því að það var
úr sama grjótinu og alstaðar blasti við á
eynni.Henni fanst húsið fremur ömurlegt
en stórt var það og gerðarlegt. Kringum
húsið var fallegur grasvöllur.
Phyllis rak upp fagnaðaróp þegar hún
kom auga á tvo tennisvelli og litla, níu
hola golfbraut.
En frú Cleeve ljet sig það minnu skifta
en þjónaliðið í húsinu. Henni fanst nauð-
synlegt að tryggja sjer vald yfir því þegar
í stað. Hver veit nema þarna væri hortug
ráðskona hún skyldi fljótlega lækka í
henni rostann. Skörp og bílandi tunga frú
Cleeve hai'ði jafnan reynsl hið skæðasta
vopn í viðureigninni við hortugt þjónalið,
hvar sem var i veröldinni.
Þjónarnir reyndust að óskum. Brytinn
var gerðarlegur maður, sem hafði verið
ráðinn þangað frá New York. Undir hann
var gefinn annar þjónn og sex stúlkur
alt éintómir Sviar og voru þau öll prýði-