Fálkinn - 27.08.1938, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
Setjið þið saman!
2............................
9............................
10.......-...................
12...........................
13...........................
a—a—a—a—au—b y gg j—b e t—bœ k—
doni—e—ed—el—enc—eyr—liol—i—
ik—i—is—kon—liö—lou—ma—rán—
sar—so—trecht—u—u—ur—úr—val—
val—vergne—vet.
1. Mannsnafn
2. Er súrt
3. Þar rigndi brennisteini
4. Það besta
5. Borg á Spáni
G. Sonur Hagar
7. Bær í Hollandi.
8. Kvenlieiti
9. Smábær í Danmörku
10. íslendingasaga
11. Konustuldur
12. Franskur forseti.
13. Hjerað' í Frakklandi.
Samstöfurnar eru alls 35 og á að
búa til úr þeim 13 orð er svari lil
skýringarorðanna. Fremstu stafirnir
taldir ofan frá og niður og öftustu
stafirnir, taldir neðan frá og upp
eiga að mynda:
Nöfn fimm eltlfjalla.
Strikið yfir liverja samstöfu um
leið og þjer notið hana i orð og
skrifið orðið á listann til vinstri.
Nota má ð sem d, i sem í, a sem á,
o seni ó, u sem ú, — og öfugt.
GIN- OG KLAUFAVEIKIN
er landlæg i Engiandi og all út-
breidd, þó að yfirvöldin geri það
sem í þeirra valdi stendur til að
útrýma henni. Myndin sýnir slátr-
ara, sem er að sótthreinsa stígvjelin
sin undir lögreglueftirliti, áður en
hann fer heim. á sveilabæ.
SPENCER TRACY.
Þegar leikarinn Spencer Tracy
fjekk heiðurspening ameríkanska
kvikmynda-akademisins fyrir leik
sínn í „Captain Courageous“ í vor,
lá hann á sjúkrahúsi. Hjer sjest
kona hans afhenda honum verðlaun-
in: litla standmynd.
og hann Ijet engan bilbug á sjer finna.
Þegar Rauði-Pjetur reiddi sveðjuna, eða
bvaða vopn það nú var, og ógnaði gestin-
um, reyndi Avery að sefa menn sína.
Þó að Jeffv Fralton væri nýsloppinn úr
fangelsinu var hann bvorki máttlaus nje
úttaugaður. f fangelsinu liafði einnig verið
Skoti einn af góðum ættum, yngri sonur
Dundas-fjölskyldunnar.Fratton hafði boðið
honum út í spilum og rúið af honum aleigu
bans.
Nú hitti liann sjóræningja, svo að segja í
þessari stofu — i dýrindis fötum og með
korða Dundasar við belti sjer. Hann rann
úr skeiðunum jafnskjótt og sveðja Rauða-
Pjeturs. Jeffry var til í tuskið. En fyrst
sagði iiann — með rólegri og viðfeldinni
rödd — álit sitt á Rauða-Pjetri og fólki
Rauða-Pjeturs, báttalagi þess og sjúkdóm-
um, ragmenskunni sem einkendi karlmenn-
ina og lauslætinu, sem kvenfólkið befði
tekið sjer fyrir aðalsmerki. Það er sagt að
Rauði-Pjetur bafi þá svifið á hann öskr-
andi. Þarna var svartamyrkur og ekki önn-
ur birta en frá Ijóskeri af skipinu," Athee
leit brosandi í kringum sig, „lijer sem við
sitjum nú við rafmagnsljós. Jeg á bægt með
að bugsa mjer livernig sjóræningjarnir hafi
hagrætt sjer meðan það blakkaði í þeim
að borfa á prúðbúinn aðalsmann vera brytj
aðan í spað. Þessvegna blýtur þeim að bafa
fallið skemtunin miður, er þeir sáu, að í
staðinn var Rauði-Pjetur minna rauður
en áður og að bann fjekk hryglu, riðaði
og spýtti rauðu, um leið og korðinn flensaði
lungað í honum og kom út undir herða-
blaðinu. Fratton þerraði korðann brosandi
á einum kunningja Rauða-Pjeturs og spurði
hver vildi koma næstur. En þegar ekki kom
neitt svar, sagði hann — og mjer er sagt að
það sje tilvitnun í Shakespeare:
„Látum okkur setjast á völlinn ....
og herma dapurleg tíðindi af dauða kon-
unga.“
Og á meðan blæddi Pjetri út á blettinum,
sem þessi slofa stendur á nú. Fratton lilýtur
að bafa verið aðlaðandi maður. Avery þótti
vænt um það sem gerst hafði, því að þó
vinsældir gestsins gætu orðið hættulegar
áliti hans sjálfs, var Fratton honum trúr og
hollur. Meiningin var sú, að Jeffry Fratton
hafði afar mikinn áhuga fyrir sjóránum og
langaði til að læra þá iðn frá rótum. Hann
var ekki enn fær um að taka að sjer stjórn-
ina. Og hann virðist ekki hafa ljóstað því
upp, að það var markmið hans að eignasl
fjársjóði stórmógúlsins sjálfur.“
„Gat Avery ekki selt þá?“ spurði Rarkett.
„Hann seldi ekki tíunda hlutann. Hann
losaði sig við smádótið og gullbarrana seldi
hann. En John Avery treysti ekki liðsmönn-
um sínum. Hann faldi sjálfan fjársjóðinn.
Meðan áhöfnin sat við drykkju læddist
hann út í myrkrið og faldi þar steina, sem
þá voru taldir um miljón pnnda virði. 1
dag mundu þeir kosta fimm sinnum meira
— en við skulum reikna varlega og segja
tuttugu miljón dollara. Það er í samræmi
við sjóræningjavenjur þeirra tíma, að gera
ráð fyrir, að John Avery hafi gert uppdrátt
af eyjunni, Fratton áleit það, og eftir að
þeir voru orðnir opinberir fjandmenn elti
Fratton Avery höfn úr höfn um alt Kara-
ibahaf til Rarbados, til þess að ná í upp-
dráttinn.“
„Náði hann nokkurntíma i hann?“ spurði
Barkett. Eftir að Ahtee fór að nefna stórar
fjárupphæðir var Barkett farinn að veita
sögunni þá athygli, sem liann aldrei hefði
veitt sjóræningjasögunni hennar vegna.
„Avery var svo hygginn að hann gerði
aldrei neinn uppdrátt. Því skyldi hann gera
það? Munduð þjer ekki þekkja felustaðinn,
ef þjer hefðuð falið stolna fjársjóði ein-
hversstaðar?“
George Barkett hrökk við en áttaði sig
þegar og brosti. Honum hafði einmitt dott-
ið það sama í hug. „Jú, það skuluð þjer
hengja yður upp á,“ sagði hann. „Það var
fíflska að gera uppdráttinn.“
Fratton fór ekki dult með að hann ætl-
aði sjer að þvinga Avery til að segja sjer
af felustaðnum. Pína hann til sagna, skilj-
ið þið.“ Ahtee hristi höfuðið. Það var eins
og liann væri að biðja afsökunar fyrir sjó-
ræningjann sinn. „í þá daga voru menn ejkki
eins manúðlegir og nú. Menn sýndu af sjer
í þá daga grimd sem okkur finst ægileg nú
á tímum, og Fx-atton vantaði peninga. Jeg
hefi heyrt að engir menn verði eins hræði-
legir þegar þeir gerast jiorparar á annað
borð, eins og tiginna manna synir; hvað
haldið þið um það?“ Hann kastaði þessu
fram eins og meðal annara orða.
„Já“, sagði frú Cleeve ákveðin. Hún
hugsaði til Russel Perilon, sem hafði elskað
dótturdóttur hennar. Hann var af gamalli
og góðri ætt og hafði fengið besta uppeldi,
en hvilíkur lifnaður hafði verið á honum!
„Það er gerl of mikið úr þessum uppeldis-
áhrifum", ‘sagði hún. „Það er engin furða
þó að veröldin sje full af glæpamönnum.
Alþýðan veit of mikið. Það er eðlilegt, að
allir skvldu lita upp til Frattons. Hann
liafði djörfung og liann var hvorki bleyða
nje dula. Bleyðimenskan er of mikil nú á
dögum,“ sagði hún og leit á Jaster og
Barkett.
„Mennirnir kjósa heldur að pretta í skjóli
laganna, þegar þeir eiga hvorki þor nje
hreinskilni til. En nú erum við að rugla frá
sögunni. Fratton var nýbúinn að drepa
Rauða-Pjetur. Blóðið úr honúm seitlar enn
undir stólnum hennar frú Jaster.“
Holduga frúin skrækti. Hún þoldi ekki
æsandi sögur og fann á sjer, að nóttin
mundi verða ein samfeld martröð. Hún leit
heiftarlega til gömlu konunnar, viðbjóðs-
legu hornliagldarinnar, sem altaf var að
ýta undir húsráðandann. Nú tók'hún á því,
sem hún átti til, brosti til mr. Ahtee og
stóð upp:
„Jeg verð að játa að jeg er dálítið þrevtt.
Mig syfjar altaf í sjávarloftinu.“
„Jeg er hræddur um, að jeg hafi tekið
mjer einveldi i viðræðunum,“ sagði mr.
Ahtee afsakandi. „Erissa er vön að segja,