Fálkinn - 27.08.1938, Blaðsíða 14

14
F Á L K I N N

íslensk andlit sjeð í spjespegli Steíáns Strobi.
SLETTIREKUHÁTTUR.
Framhald af bls. !).
— Gerði jeg hvað?
— Að látast sem ])að hefði
verið þú, sem jeg sá í gær. Jeg
veit að þjer þykir vænt um
Doris, en það stoðar ekki. Þú
getur ekki vilt mjer sjóriir,
Aniy.
— Hvað kemur þjer til að
halda að jeg sje að reyna að
villa þjer sjónir? spurði hún.
— Nærgætni þín, Amy —
ekki neitt annað nerna það, að
við Doris höfum þegar verið
saman í kvöld. Við drukkum te
saman. Og Doris stendur nú
orðið alveg á sama um, hvaða
liugmyndir jeg geri mjer um
liana.
— Philip! hrópaði hún.
- Þetta er satt, og jeg lield
að liún hafi farið rjett að. Hún
sagði að það hefði verið svip-
urinn á mjer þegar við mætt-
umst, sem sannfærði hana um,
að jeg elskaði hana eklci. En
það er víst annað líka. Jeg er
of gamaldags í öllum skoðun-
um til þess að vera með stúlk-
um eins og Doris. Jeg mundi
aldrei geta gert hana hamingju-
sama. Auk þess þurfti jeg ekki
annað en sjá í henni augun
þegar Norman Ellis kom inn
í kaffihúsið.
Amy liafði mikinn hjartslátt.
Hún gat ekki fengið af sjer að
trúa því, að Doris hefði verið
svo harðbrjósta — svo hrottaleg
að vísa honum á bug.
— En þú elskar hana, Pliilip ?
Jeg hjelt að jeg gerði það,
sagði hann liægt. Jeg dáist að
yndisþokka hennar og fegurð.
Jeg var upp með mjer af því,
að hún skyldi leyfa óbreyttum
manni eins og mjer, að snúast
kringum sig. En jeg hefi vitað
það um stund, að jeg elskaði
hana ekki í raun og veru, og
jeg hefi ekki haft hugrekki til
að segja henni það.
—Amy, hjelt hann áfram, og
við hvert orð sem hann sagði
var eins og híýr straumur færi
um hana alla —■ veistu hvenær
mjer varð þessi sannleikur Ijós
í fyrsta sinn? Það var daginn
sem við vorum saman á mál-
verkasafninu. Þú varst svo ólík
henni — svo skilningsgóð og
nærgætin.
— Jeg hefði elcki átt að segja
þjer þetta, því að jeg er hara
óbreyttur maður, gamaldags og
þrár. En jeg þóttist verða að
segja þjer það, jafnvel þó að
þú vildir aldrei tala við mig
framar. Jeg elska þig, Amy,
aðeins þig,_ og jeg elska þig til
æfiloka. . . . Nú skaltu fá að
fara heim. Jeg skal ekki verða
þjer samferða, því að þjer er
ver við það.
Hann stóð upp og þrýsti hönd
hennar fast. — Vertu sæl, sagði
liann. — Jeg skal skifta um bú-
stað á morgun.
En fingur hans losnuðu ekki
SLYSIÐ MIKLA.
Framh. af bls. 3.
maður K. F. U. M. og vann mik-
ið fyrir þann fjelagsskap.
Þau hjónin eignuðust tíu börn
en þrjú þeirra dóu kornung.
Þau fimm sem eftir lifa eru Lár-
us rithöfundur, Gísli, Halldór,
Friðrik og Lára. En dæturnar
tvær, sem fylgja móður sinni
yfir landamærin voru Guðrún
Valgerður, gift Einari Kristjáns-
syni auglýsingastjóra og Sigrún
Kirstín, kornung stúlka, sem
tók fullnaðarpróf gagnfi'æða-
deildarinnar í vor. Einar Krist-
jánsson hafði orðið fyrir þeim
harmi nokkrum klukkustund-
um áður en slysið vildi til, að
missa unga systur sína. Og móð-
ir frú Guðrúnar, sem orðin er
88 óra, sá með henni á eftir
sjöunda barni sínu af átta. Eft-
ir lifir af þeim börnum sira
Lárusar heitins og liennar Pjet-
ur Lárusson fulltrúi á skrifstofu
Alþingis.
FLJÚGANDI BÁTUR.
Ungur ’hugvitsmaður franskur,
René Morin að nafni hefir smíðað
sjer þetta samgöngutæki, sem er
einskonar „kynblendingur“ báts og
fiugvjelar, en þó frekar það fyr-
nefnda. Loftskrúfa knýr bátinn á-
fram og kemst hann 90 kílómetra á
klukkustundinni.
Samkvæmt enskum hagskýrslum
eru prestarnir ákjósanlegustu eigin-
menn sem völ er á í heiminum.
Næstir koma Jiðsforingjar, þá pró-
fessorar og kennarar. Kaupsýslumenn
og braskarar eru ekki nema svona
og svona og þykja viðsjálir í fleiru
en peningasökum. Skáld og hlaða-
menn eru Jjelegir eiginmenn, en leik-
arar og fjölleikarar eru fyrir neðan
allar hellur.
af hendinni, sein þeir liöfðu
gripið um. Litla hendin hjelt
þeim föstum.
Hann leit undrandi í bláu
augun, sem störðu i augu hans.
— Philip, það var ekki satt,
að jeg ætti að hitta nokkurn
í kvöld. Og. . . . og jeg liefi ekki
eins slæmar hugmyndir um þig
eins og þú sjálfur og hún Doris.
ísafoldarprentsmiðja hefir nýverið
gefið út safn af skopmyndum þeim,
sem ungverski teiknarinn Stefán
Strobl gerði af ýmsu fólki hjer i
Reykjavík er hann var hjer á ferð
í vor. Mun Strobl hafa gert mörg
hundruð mynda, en í safninu birtast
80 þeirra, allflestar af þjóðkunnum
mönnum, sem flestir íslendingar liafa
haft tækifæri til að sjá, annaðhvort
sjálfa eða i spegli ljósmyndarinnar.
Strobl sýnir andlitin í því ljósi
sem hann þykist sjá þau. Skopmynda-
teiknarinn rekur augun í það, sem
aðrir taka ekki eftir og sem ljós-
myndin nær ekki og undirstrikar
það á öfgakendan liátt, svo að and-
litið verður að meira eða minna af-
KÍNVERSKUR SVERÐADANS.
Hjer á myndinni sjest kinversk
dansmær vera • að dansa æfagamlan
Idnverskan sverðadans, á góðgerða-
skemtun, sem sendiherrafrú Welling-
ton Koo hjelt í París, til ágóða fyrir
Rauðakrossinn í Kína.
káralegt. Strobl er frábær skopteikn-
ari en þó eru þessar myndir hans
mjög misjafnar. Sumar svo neyðar-
lega spaugilegar að maður rekur upp
skellihlátur, en aðrar þannig, að
það er erfitt að finna púðrið í þeim.
Guðbrandur prófessor Jónsson lief-
ir skrifað glöggan og skemtilegan
inngang að bókinni og segir jiar frá
þróun skopmyndalistarinnar hjer og
annarsstaðar, en höfundurinn skrif-
ar sjálfur nokkur formálsorð. —
Það er vafalítið að margir viJja eign-
ast bókina, þvi flestir hafa gaman af
að sjá náungann í neyðarJegu ljósi.
— Hjer birtist fyrsta myndin í safn-
inu — af frú Aðalbjörgu Sigurðar-
dóttur.
TURN UR PERLUM.
A álþjóðasýningunni í Tokio, sem
stendur lil að haldin verði árið 1940
verður Jílil eftirlíking af frægustu
pagóðu Kínverja, sett saman úr 25.-
000 japönskum perlum og talin 2M>
miljón króna virði.
* i
i i