Fálkinn - 29.10.1938, Síða 8

8
F Á L K I N N
Saga eftir Philiph Bertrams.
AÐ var draumljúft sumar-
kvöld. Mjúkur hlær úr lofti,
angan frá engi og skógi. Það
var unaður náttúrunnar, sem
leiddi orðin þrjú sem oft geta
verið svo örlagarík, fram á var-
irnar á Reginald Fisher — orð-
in þrjú:
— Jeg elska þig ....
Og það var tungl á lofti, svo
að ekki dró það úr unaði stund-
arinnar. Og enn eitt, er síst má
gleyma, að Doris Jennings var
með í bátnum og Ijet fingurna
J íða yfir vatnsflötinn. Doris
Jennings var fallegasta stúlkan
í bænum, og það var henni
sjálfri fuilkomlega ljóst. Hefði
henni ekki verið það, þá hefði
þú aka svo oft út með honum
Pieter Morrison.
Pieter var sonur stærsta verk-
smiðjueigandans í bænum og
mjög eftirsóttur af stúlkunum.
Hann var laglegur og starf-
samur piltur og átti afhurða
fallega nýtískuhifreið, sem var
ytra tákn jiess live ríkur hann
var. Hann var 25 ára, en vant-
aði tiguleik Reginalds. Hann
vfti öxlum yfir Reggi — vegna
Doris. — Og Reggi átti sína
andúð gegn Pieter.
Ilann með sinn eilifa híl
— En meðal annara orða,
kemurðu ekki á dansleik tenn-
isklúbbsins í kvöld, Doris?
— Ef til vill.
— En livað ætlarðu að gera
þangað til?
— Ja, sjáðnu nú til. . . . jeg
lofaði veslings Pieter að aka
með honum .... hara svolitla
stund. Honum er vorkunn. Og
hurt fór hún.
Þegar hún hafði slcift um föt
eftir nokkrar mínútur hafði
Pieter Morrison hiðið eftir
henni í þrjár mínútur.
Hún leit niður og lijelt áfram:
— Jú, sjáðu nú til Piet, mað-
ur verður að sýna skilning,
skilning. Veslings Reginald seg-
ir að hann elski mig út af lif-
inu. Hann biðlar til mín i liverl
skifti, sem við hittumst. Nú
skilur hann það loksins að jeg
get ekki orðið konan hans. En
jeg hef orðið að lofa honum því
að hjálpa honum að komast vf-
ir verstu örðugleikana með þvi
að vera með honum við og við.
Hann segir að hann muni sleppa
sjer, ef jeg sný við honum bak-
inu alt í einu.
Pieter starði út í dimmuna og
kinkaði kolli vingjarnlega.
Ilann vill taka út skilnað-
Báturinn, bíllinn »g flugvjelin
hún verið blind fyrir því, sem
spegillinn sagði, og sljó fyrir
öllum fallegu orðunum, sem við
hana voru sögð. Hún var á þeim
ágæta aldri, þegar engin ástæða
er til að draga dul á aldur sinn.
Reginald Fislier var af gam-
alli ætt, sem sagt var að hefði
fyrst komið til Ameríku með
„Maíblóminu,“ en sjálfur var
hann nú ekki svo gamall. Hann
var þrjátíu og fimm og var vel
auðugur. Hann álti sinn hlýja
heim, safnaði hókum og hátum
og hugsaði ekki um giftingu
fyr en Dorris kom inn í til-
veru hans með þvílíku ofur-
magni sem hann stóðst ekki.
Hann elskaði hana eða hjelt
að liann gerði það. Og liann var
viss um það frá því hann sá
hana, enda þótt hann væri 35,
en Doris aðeins 20.
Foreldrum hennar leist mjög
vel á að þarna tækist ráðahag-
ur, en því miður fengu þau nú
éngu um ráðið.
Jeg elska j)ig Doris. Þú
veist það. Viltu verða konan
mín
Hún ljet vatnið renna úr lófa
sjer áður en hún dýfði hend-
inni i á nýjan leik.
— Mjer þykir vænt um þig
Reggi, en. Jeg er ennþá of
ung tii að gifta mig. Mömmu
finst jeg vera of ung (en þarna
skrökvaði Doris litla) og auk
þess vill maður gera svo margt
áður en maður bindur sig al-
veg. Sjá Evrópu ....
— Við geturn farið þangað i
brúðkaupsferð, Doris .... Þá
sagði hún:
— Nú man jeg það, jeg lof-
aði að vera heima eftir hálf-
tíma. En það er áreiðanlegt,
Reggi, að þú stendur næst ....
Hann tók árarnar og reri
hátnum til lands, ofur rólega.
— Doris, er það alveg áreið-
anlegt það sem þú sagðir að
jeg .... standi næst, mjer finst
hjelt Reginald Fisher áfram.
- Og þú með þinn eilífa hát,
sagði Doris hlæjandi.
En ef jeg er nú hestur og
ef þú elskar mig Doris, hvers-
vegna ertu þá svo oft með
Morrison. Hann tók í höndina
á henni og þau stigu á land. Og
meðan þau gengu hlið við hlið
spölinn heim til hennar, sagði
hún: — Jeg ætla að trúa þjer
fyrir nokkru, ef þú leggur við
drengskap þinn....
Auðvilað, Doris, jeg stein-
þegi. Löngu, dökku augnahárin
hennar snertu næstum vanga
hans, svo að hið rannsakandi
augnaráð hans gat ekki sjeð
neitt.
Jú, sjáðu lil Reginald, mað-
ur verður að sýna skilning.
Skilning. Veslings Pieter segir
að hann elski mig út af lífinu.
Hann hefir beðið mín sjö sinn-
um og liann hiðlar í hvert skifti
sem við sjáumst. Jeg hefi sagt
honum að jeg geti ekki orðið
konan lians, og hann hefir gef-
ið upp alla von í þá átt. En
liann segir að jeg verði að
lijálpa honum yfir mestu örðug-
leikana, og vera með honum
öðru hvoru. Og það geri jeg af
því að jeg á skilning til. Já,
Reggi, við verðum að sýna hvert
öðru skilning. Það er það sem
jeg á við.
Þú ert einstök stúlka, Dor-
is, það hefði jeg átt að vita og
það verð jeg að sætta mig við.
Þegar jeg hugsa mig um lief jeg
dæmt veslings Morrison of liart.
Við spiluðum einu sinni golf,
jeg vann, hann er reglulega
geðugur. Já, þú hefir á rjettu
að standa, það er synd að snúa
við honum bakinu alt í einu.
Skilningur, það er einmitt rjetta
orðið.
Hún kinkaði kolli og leit nið-
ur.
— Jeg vissi að þú mundir
slcilja ])etta.
— Doris! sagði hann. — Jeg
sá ferjukarlinn. Geturðu ekki
losað þig við hann. Fjandinn
sjálfur, hann gæti næstum verið
faðir þinn.
Bíllinn þaut áfram. Sami ilm-
urinn og i bátnum fylgdi þeim,
en hensínið og hitirin frá mót-
ornum gerði þó silt til að evða
ilminum.
Pieter, sem lijelt áfram að
hugsa um ferjukarlinn, sagði:
Þá er jeg nú ánægður
að hafa bíl. Bátur, drottinn
minn dýri, og svona gamaldags.
Maður gæti haldið að hann
væri forngripur.
Ilún sýndi með láthragði sínu
að henni geðjaðist ekki að því
sem liann sagði.
— Þú ert ekki eins og þú átl
að vera, Piet ....
IJann hægði ferðina.
Jeg viðurkenni það, Doris.
Jeg hata alla sem elska þig.
Jeg vil eiga þig einn. Þetta er
eigingirni, en mannleg. Það er
af af þvi að þjer getst vel að
honum að jeg tala illa um hann.
Hann er besti náungi, þrátt
fyrir bátinn.
Hvernig veist þú að mjer
fellur hann vel í geð?
Nú lierti hann ferðina, en
hægði siðan á aftur. Hann vildi
gjarnan nema staðar undir stóru
eikinni, sem var til löngu áður
en hvitir menn stigu fæti á land
í Amerílui. En Doris mótmælti:
— Settu vjelina i gang.
— Ef jeg vissi að þú kærðir
þig ekki um hann mundi jeg sjá
heiminn með alt öðrum augum.
Jeg elska þig, Doris, þú veist
það. Viltu eklci verða konan
mín ?
Henni fanst hún liafa heyrt
þessar þrjár setningar einu
sinni áður um kvöldið. Og nú
cndurtók hún sjálf nokkur orð:
— Jeg ætla að trúa þjer fyrir
nokkru, Pieter, ef þú leggur við
drengskap þinn ....
inn í pörtum ef svo mætti segja.
Veslings ka.... afsakaðu. Jeg '
kenni í hrjóst um hann.
Sjáðu nú til Piet, með því
að hegða mjer svona, sýni jeg
lionum skilning. Og skilnings-
ríkur verður maður að vera í
lifinu, ekki satl, Piet?
Hægri liönd hans slepti stýr-
inu augnablik og leitaði hennar.
Hánn fann hana ekki.
Já, það máttu eiga, Doris,
að þú erl frábær stúlka. IJvað
ætli þær væru margar sem færu
svona að. Þær mundu láta mann
aumingjann eiga sig og taka
þann næsta. Þær mundu henda
gaman að vesaldómi mannins.
Jeg þekki þær. Doris vissi hvað
hann var að fara og spurði:
- Nei, hvað segirðu. Þekk-
irðu þær. Hvernig þá? Hann
hlö.
Maður les hækur og hlöð
og sjer kvikmyndir. Annars er
nóg að líta í kringum sig með
eigin augum. Það eru til stúlk-
ur sem safna að sjer mönniun
eins og þeir væru frímerki. En
guði sje lof, Doris, að þú ert
ekki svona. En það fer fjarri
því að mig hafi nokkurn tíma
dreymt um þetta fvr — slci'ln-
íng-
Nú verðum við að snúa
við, Pieter.
Meðan þau hjeldu til haka
sagði liann nokkuð óskýrt:
— Jeg hef farið illa með
veslings Fisher. Að öllu sam-
anlögðu er liann heiðursmaður.
Dálitið gamaldags að vera að
halda í hátinn, hann gæti keypt
lúxushíl, en gott og vel. Vesl-
ingurinn .... hum. En við skul-
um vera góð við hann, Doris.
Þú ert svo göfuglynd. Já, það
er rjetta orðið, þó að það Iáti
nokkuð rómantiskt í eyrum.
Jeg vildi að jeg væri eins ríkúr
að skilningi og þú.
llún andvarpaði ljett. En