Fálkinn - 05.11.1938, Qupperneq 7

F Á L K I N N
7
Vorið kemur miklu fyr í Alpa-
fjöllunum en hjer, jafnvel hátt yfir
sjávarmáli, og það er fljótara að
gerbreyta náttúrunni. Umskiftin eru
svo snögg — þau gerast alt í einu.
Það var vetur í gær en sumar í dag,
og eftir nokkra hlýjudaga er alt far-
ið að gróa og grænka. Jörðin hefir
legið undir snjó allan veturinn og
hann hefir hlíft henni við kali.
Myndin er frá Wierwaldstáttervatn-
inu.
Myndin hjer að neðan er tekin í
sömu vikunni og sú efri. En hún er
„frá annari breiddargráðu“ — ofan
frá Riksgránsen í Svíþjóð. Þar geta
menn iðkað vetraríþróttir að jafnaði
fram í maí, en sólin er þá orðin svo
heit, að það þarf enga karlmensku
lil að vetta sjer í snjónum hálfnak-
inn, eins og piltarnir á myndinni
gera. Riksgránsen og Storlien eru
fjölsó ttustu ve trars ke m tis taðir S vía
og á ferðaf jelagið sænska stórt gisti-
hús á báðnm stöðunum og græðir
fje á þeim, þó að beini sje seldur
þar ódýrar en á öðrum vetrargisti-
húsum.
Hið einkennilega afbrigði af hesti.
sem zebra heitir og lifir vilt í ýms-
um heitum löndum, hefir ekki erft
gáfnafarið frá frændum sínum,
þeim sem eru í mannanna þjón-
ustu. Zebrainn er heimskt dýr' og ó-
þægt og kenjótt, og „gerir bæði að
bíta og slá“. Jafnvel zebradýr, sem
lengi hafa verið i dýragörðum,
kunna varla nema illa siði og er
mikill vandi að umgangast þau. En
engin regla er án undantekningar
og zebradýrið á myndinni hjer að
ofan er undantekning. Því eigand-
anum hefir tekist að temja það eins
og hvern annan hest.
Það er eitt einkenni frumþjóðanna,
að flestar hafa þær særingamenn
og spámenn í miklum metum. Svo
er um Eskimóa og svo er um villi-
mennina i Afríku. Særingamaður-
inn er jafnvel valdameiri en sjálfur
höfðinginn; ef fólkið fer ekki að
boði hans og banni á það á hættu
að hann leiði bölvun yfir það.