Fálkinn - 27.01.1939, Blaðsíða 2

F Á L K I N N
Leikf.jelaginu, svo að Reykjavikur
Annáll varð að hætta sýningum,
vegna þess að húsið fjekst eigi.
Þrátt fyrir hinar mörgu sýningar i
fyrra vetur, komst fjöldi fólks aldrei
til að s'á leikinn, enda þótt það
hefði ætlað sjer að gera það. Öliu
þessu fólki gefst nú kostur á að sjá
hann, en áhorfendur frá þvi í fyrra
eiga þangað einnig erindi, því að
texta leiksins hefir verið breytt all-
GAMLA BÍÓ
Enska lárviðarskáldið Rudyard
Kipling, sem dáinn er fyrir skómmu
skrifaði endur fyrir löngu mjög
merka skáldsögu um sjómannalíf.
Lætur hann hana gerast að mestu
leyti á hinum frægu, fjölsóttu og
fiskiauðugu miðum i kring um New-
Foundland.
Sagan heitir Hetjur hafsins, og
lýsir hinu erfiða og hættufulla starfi
sjómannanna á bylgjum hafsins,
hinu frábæra þreki þeirra og hreysti
er varla á sinn líka.
Fiskiveiðarnar við New-Found-
lend voru í þann tíð, sem Kipling
skrifar bókina aðallega stundaðar
á litlum „dorium" (flatbotnuðum,
hreiðum róðrarbátum), er stóðu í
sambandi við stærri skip (skonn-
ortur). Dauðinn heimtar altaf sínar
mörgu fórnir meðal sjómanna —
og oft er teflt um líf og dauða. —
Oft tekur ein ferð tvo til þrjá mán-
uði, svo að aldrei er komið i land,
því aldrei má halda heim fyr en
lestarrúm skonnortunnar eru full.
— Metro-Goldwyn kvikmyndaleik-
fjelagið hefir nýlega látið gera kvik-
mynd eftir fyrnefndri sögu Kiplings,
og ætlar Gamla Bíó að sýna liana
næstu daga. Mun myndin vera ein
af fremstu myndum, er hjer hafa
sjest lengi og ættu sem fæstir að
láta þessa mynd fara fram hjá sjer.
— Hún er leikin af mörgum ágæt-
um leikurum, en þó er leikur undra-
drengsins Freddie Bartholomew al-
veg sjerstaklega eftirtektarverður, og
ennfremur fer Spence Tracy afburða
vel með hlutverk sitt.
Höfuðpersóna myndarinnar er
drengurinn Harvey. Hann er sonur
vellauðugs fjesýslumanns, og upp-
eldi hans hefur alveg mishepnast.
Móðir sína missir hann i fyrstu
bernsku og faðir hans er alt of önn-
um kafinn til að geta sint drengnum.
— Drengurinn er í mesta máta
skemt barn, eiging'arn og fullur af
drotnunarsýki og öðrum- miður góð-
um eiginleikum. Faðir hans mokar
i hann peningum, og drengurinn
heldur að hann eigi allan heiminn.
í skólanum drýgir hann ýms
strákapör og tekur ekki tillit til
neins nema sín sjálfs.
— Faðir hans fer með drenginn
áleiðis til Evrópu, en þegar skipið
er á leið sinni yfir New-Foundlands
fiskisviðin dettur drengurinn fyrrn
borð, og er bjargað nokkrum mínút-
um síðar, þegar hann er nær dauða
en lífi, af portúgölskum sjómanni,
sem var þar nærri á „doriunni"
sinni. — Nú fær drengurinn að
kynnast hinu erfiða lífi sjómann-
anna, sem er í allmikilli andstöðu
við það lif, er drengurinn hafði
þekt. — Sjómönnunum tekst að gera
mann úr stráknum. — Myndin á er-
indi til margra, og ekki síst til for-
eldra er ekki vilja að börn þeirra
dýfi hendi í kalt vatn. — 1 stuttu
máli ágæt mynd og þörf!
Reykjavikur Annáll h.f.
Fornar dygðir.
Friðfinnur Guðjónsson og Gunnjiór-
un Halldórsdóttir.
möguleiki á skrifstofu Fjáraflaplans-
nefndar ríkisins, hinn þriðji á
,.speakeasy“ i New York og fjórði
möguleiki á flugvellinum við Laug-
arvatn. Efnið er svo kunnugt, að
þess gerist engin þörf að rekja það
hjer. Efumst vjer og eigi heldur um,
að hin ágséta ríkisstjórn vor nmni
gtra nauðsynlegar ráðstafanir til
þess að fylgia fram hinu snjalla
„fjáraflaplani“, sem höfundm
„Fornra dygða“ hafa lagt henni
upp i hendurnar af hugkvæmni sinni
— og fyrir ekki neitt.
Leikendur eru allir sömu sem áð-
ur að þvi undanteknu, að ungfrú
Arndis Björnsdóltir leikur nú hlut-
verk það, er frú Magnea Sigurðsson
hafði í fyrra. Aðrir leikendur eru
Fiiðfinnur Guðjónsson, Gestur Páls-
son, Gunnþórunn HalIdórsdótHr,
Tryggvi Magnússon, Haraldur Á. Sig-
ui ðsson, Sigrún Magnúsdótlir, Láras
Ingólfsson og Alfred Andrjesson,
Framh. á bls. 15.
Sigrún Magnúsdóttir.
verulega, þótt uppistaða hans sje
liin sama. Helstu breytingar eru þær,
að hreytt er samtölum eða bætt inn
í á nokkurum stöðum, svo sem i
hinum bráðskemtilega milliþætti, þar
sem þeir herrar Eldbrandur og
Slagbrandur ræðast við, er þeir eru
að fiska út um kýraugun á strand-
ferðaskipinu „Baulu“, þar sem talin
eru kjörorð þau, sein ýmsir merkis-
menn hafi nýlega valið sjer o. fl.,
og loks eru öll kvæðin og söngvarn-
ir nýir nema einn. Annars er gang-
ur leiksins sá sami sem áður. Er
hann í fjórum möguleikum (þáttum).
Gerist hinn fyrsti um horð i strand-
ferðaskipinu „Baulu“, á leið frá
Búðardal til Reykjavikur, annar
Siðastliðið þriðjudagskvöld fór
fram frumsýning á þessum vetri á
hinum góðkunna gamanleik „Forn-
um dygðum“, sem bæjarbúar hafa
beðið með óþreyju að fá að sjá aft-
ur í nýrri og breyttri mynd. „Forn-
ar dygðir" voru leiknar í þrjátiu
og eitt skipti í fyrra vetur, og var
enn full aðsókn að þeim, er hætta
varð sýningum. Var þá komið fram
í maímánuð, og voru Reumertshjón-
in hjer þá og höfðu sýningar með
Leiksviðið
í 3. þætti:
/í kránni í
New York.
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Skúli Skúlason.
Sigurjón Guðjónsson.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Opin virka daga ld. 10-12 og 1-G.
Skrifstofa í Oslo:
Antoíi Schjötsgade 14.
Blaðið kemur út hvern iaugard.
Áskriftarverð er kr. 1,50 á mán.,
kr. 4.50 á ársfj. og 18 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura millim.
Herbertsprent.
Skraddaraþankar.
Plága atvinnuleysisins er íarin að
teygja svarta loppuna yfir ísland,
það er að segja íslenska kaupstaði.
I sveitunum er öðru máli að gegna,
því að þar bíða verkefni, sem vanl-
ar fólk.
Þetta er ein afleiðingin af hinum
miklu fólksflutningum til kaupstað-
anna. Mikill hluti starfsins í kaup-
slöðunum er árstíðabundin vinna, i
Iteykjavík er það vetrarvertíðin, sem
er aðal starfstíminn og atvinnuleysis
gætir þar heldur ekki á sumrum
vegna þess að þá leitar fólkið það-
an til síldarúlvegsins eða i sveitirn-
ar. Það er einkum haustið og vetur-
inn fram að vertið, sem örðugast er
viðfangs. Suinum nægir sumaraflinn
til þess að fleyta fram lífinu fyrri
hluta vetrarins, en aðrir hafa engan
afgana frá sumrinu og verða að leita
á náðir bæjarfjelagsins, sjálfum sjer
til ama og öðrum til byrði.
í haust sem leið og mestan liluta
vetrar fram að nýári, var svo ein-
muna góð tíð á Suðurlandi, að oftasl
var hægt að vinna að jarðabótum.
Samtímis gekk fjöldi ungra manna
atvinnulaus í höfuðstaðnum. Það var
siður áður, að hændur fengu sjer
,,haustmenn“ til jarðabóta og ann-
ara starfa, en nú er það að leggjast
niður, þrátt fyrir það að ekla á
starfandi fólki hefir aldrei verið
meiri en nú. Vinnuaflið er orðið svo
dýrt, að bændur rísa ekki undir því
að fá sjer fólk nema af sem skorn-
ustum skamti, um hábjargræðistínv-
ann — sláttinn.
Máltækið segir, að betri sjá hálfur
skaði en allur, og það hefir þótt
sannmæli. En þeir sem um kaup-
g'aldsfyrirkomulag fjalla liafa ekki
viljað skrifa undir það boðorð. Þeir
vilja einskorða kaupgjaldið, hvort
það sem unnið er fyrir kaupinu er
meira eða minna virði. í kenning-
unni er þetta vitanlega rjett, því að
vinnan er altaf vinna og það sem
unnið er gerir máske alveg eins mikl
ar kröfur til líkandegrar áreynslu þó
það sje ekki eins arðbært og hitt,
sem unnið er á mesta annatimanum.
En frá hagsýnu sjónarmiði verður
hinsvegar að játa, að það er betra
að vinna fyrir litlu en engu, og að
alt er betra en atvinnuleysið, sem
drepur ekki aðeins líkamann heldur
iika sálina. Vilja forustumenn verka
rnanna ekki taka það til alvarlegrar
alhugunar, hvort ekki sje hægt að
útvega mönnum atvinnu i sveit á
liaustin með lækkuðu kaupi, í stað
þess að hrópa á atvinnubótavinnu
eða fátækrastyrk.