Fálkinn - 27.01.1939, Síða 13

F Á L K I N N
13
l í |3 4 | ö | i8 7 8 9
1 0 <s>;11 ;<s>; 12 íS>; 13
i mu í8>; i/' 16 is>;
17 18 <5> 19 1 C?!> 20 21
2s íS>|23 24 ;<s>; 2ö
<g>>26 27 | <§> <0>2s 2« IS> 30
31 32 <g> 33 •• 3ö m
36 | 37 í3>; 38 39 40 <s>: 4 1 42
43 44 <s>: 16 l§8> 48
íS>; 47 48 m*9 ?8>
30 5, $ Ö2 is?-
5Ö |
Krossgáta Nr. 292.
Lárjetl:
1 íbúar Reykjavikur. 10 nútíð. 11
klæði. 12 ávalt. 13 drykkur. 14
drykkur. 15 samtök. 17 umkringja.
10 tímatal. 20 áhugi. 22 varpa. 23
dolla. 25 lítill. 20 leðja. 28 nútíð. 30
skipamerking. 31 kemst. 33 hverju
var brent áður fyr. 34 ljósgjafi. 36
ldettarauf 38 vatnsfall. 41 manns-
nafn. 43 eins og. 45 nautgripur. 40
nafn. 47 veslings. 49 býli. 50 meir
en nóg. 52 fjell. 53 alg. skammstöf-
un. 54 er í hverjum líkama. 55 at-
vinnugrein.
Lóðrjett:
1 námsbók. 2. nútíð. 3 slá hring
um. 4 ósk. 5 greinirinn. 0 fiskur. 7
kveðja. 8 bardagi. 9 viðstöðulaust.
14 blauta. 15 skoðun. 10 mál. 18
kyrð. 19 tímabil. 21 riss. 23 aftur-
partur af skrokk. 24 stóll. 27 gegn-
um. 29 kyrð. 32 kveina. 35 ófrýni-
leg. 37 ilát. 39 viðauki. 40 hin sama.
42 sót. 44 bjálfa. 40 haft til að
spinna með. 48 fugl. 49 kimi. 51
mega. 53 skammstöfun. 55 sauðfje.
Lausn á Krossgátu Nr. 291.
Ráðning lárjett.
1 möstur. 7 hossar. 12 erni. 13
eflir. 14 ökla. 15 landi. 17 öngul. 19
hár. 20 ótaminn. 23 tak. 25 átak. 27
afinn. 28 firn. 29 slá. 31 ann. 32
men. 33 aftalar. 30 treinir. 39 unn.
40 einn. 41 hnefinn. 44 ofninum. 47
far. 48 eir. 50 ana. 51 móar. 53
kynna. 55 nurl. 57 all. 58 móðgast.
00 mát. 01 gatar. 03 párað. 65 naut
00 Arabi. 07 Eril. 09 æðstur 70 rák-
ina.
RáSning, lóðrjett.
1 me. 2 örlát. 3 snarast. 4 tin. 5
reita. 0 blómin. 7 hrönn. 8 sög. 9
skutinn. 10 allar. 11 ra. 10 dó. 18
N. N. 19 liáma. 21 afar. 22 int. 24
knýr. 26 klaufar. 28 feiminn. 30
álnir 32 meina. 34 fen. 35 ann. 37
ref. 39 iðu. 41 hima. 42 efalaus. 43
neyð. 44 orna. 45 naumari. 40 mælt.
49 Ingvar. 52 ólgað. 53 kórar. 54
aspir. 50 ráðin. 58 M. A. 59 tá. 02
T. T. T. 04 rek. 05 næ. 08 la.
Skák nr. 47.
Rotterdam 22. nóvember 1938.
Niemzo-indversk vörn.
Hvítt: M. M. Dotvinnik.
Svart: J. R. Capablanca.
1. d2—d4, Rg8—f6; 2. c2—-c4, e7
—6; 3. Rbl—c3. Bf8—b4; 4. e2—e3,
(Venjulegr'a er Ddl—c2, 4....d7—-.
d5; 5. a2—a3, (Til þess að ná betri
peðastöðu á miðborðinu), 5.........
Bb4xc3; 6. b2xc3, c7—c5; 7. c4xd5,
eOxdð; 8. Bfl—d3, 0—0; 9. Rgl—e2,
b7—b6; 10. 0—0, Bc8—a6; 11. Bd3x
a6, Rb8xa6; (Svart hefir náð hag-
kvæmum biskupakaupum, en ridd-
arinn á a6 er ekki vel settur); 12.
Bcl—b2, Dd 8—d7; 13. a4, Hf8—e8;
14. Ddl—d3I, c5—c4; (Hvítt hefir
fengið opna línu fyrir biskupinn
sinn, en svart á eftir að koma drotn-
ingarriddaranum sínum á viðunandi
reit); 15. Dd3—c2, RaG—b8; (Ra6
—c7, og siðan Rc7—e6 er talið
betra. Riddaranum er ætlað að kom-
ast til b3); 16. Hal—el, Rb8—c6;
17. Re2—g3, RcG—a5; 18. f2—f3,
(Hvítt nær yfirburðum á miðborð-
inu meðan svart er að „jeta“ a-peð-
ið); 18....Ra5—b3; (a-peðið verð-
ur ekki varið. í rauninni gaf hvíit
peðið með 10. leik sinum); 19. e3
—e4, Dd7xa4; 20. e4—e5, Rf6—d7;
21.Dc2—f 2!, (Svart ógnaði Rb3—
c5!), 21. ,...g7—g6; (Hindrar Rg3
—f5, en veikir hinsvegar kongsstöð-
una); 22. f3—f4, f7—f5; (þvingað);
23. e5xf6, (i framhjá hlaupi), 23.
.... Rd7xfö; 24. f4—f5, HeSxel; 25.
Hflxel, Ha8—e8; 20. Hel—eO, He8x
eG; (Ef 26....Rf6—e4; þá 27. Rg3x
e4, d5xe4, f5xg0! o. s. frv. Ef 20.
Kg8—g7; þá 27. HeOxfO!, Kg7xf6;
28. föxgOt, KfOxgO; 29. Df2—f5f,
KgO—g7; 30. hhöf, o. s. frv.); 27.
f5xe6, Kg8—g7; 28. Df2—f4, (Ógnar
Df4—c7t og Rg3—f5t); 28............
De8; 29. I)f4—e5, (Hótar Rg3—e2
og síðan Re2—f4); 29. De8—e7; (Til
mála kom Rb3—a5; og ef 30. Bb2—
cl, þá Ra5—c6; 31. Bcl—h6t, Kg7x
hO; 32. De5xf6, Rc6—e7; kemur í
veg fyrir máthótunina Rg3—f5t);
30. Bb2—a3!!, De7xa3; (Virðist
þvingað) ; 31. Rg3—h5t!, g6xh5;
32. De5—g5t, Kg7—f8; 33. DgöxfOt,
Kf8—g8; 34. e6—e7, (Að sjálfsögðu
hefir Botvinnik séð þetta fyrir þegar
hann gerði sinn 30. leik, en hann
þurfti einnig að sjá hvernig hviti
kongurinn losnaði við þráskákina);
34.....Da3—clt; 35. Kfl—e2, Dcl
—c2t; 30. Kf2—g3, Dc2—d3t; 37.
Kg3—h4, Dd3—e4t; 38. Kh4xh5, De4—
e2t; (Ef De4—g6t, þá 39. DfOxgO,
h7xg6t; 40. KxgO); 39. Kh5—h4,
De2—e4t; 40. g2—g4, De4—elt; 41.
I\h4—h5, gefi*.
Heyrist 40 kílómetra.
í Marseille í Frakklandi er verið
að gera tilraun með gjallarhorn, sem
gelur látið til sín heyra í alt að 40
kílómetra fjarlægð. Gefist þessi
þrumurödd vel, er áformað að tækin
verði sett upp í öllum helstu borg-
um Frakklands og notuð til þess
að láta almenning vita af væntan-
legum loftárásum, ef til ófriðar
kæmi.
„Þjer verðið að muna aS viS höfum ekki
neinar sannanir,“ sagði Trent. „Enn gilda
lög og rjettur í Ameríku.“
„Kanske þjer hafið gerl það,“ greip Cleeve
fram í í ósvífnum tón.
„Gættu að þjer, Cleeve,“ sagði langamm-
an og livesti á hann augun.
„Nei, jeg get ekki játað á mig morðið, þó
jeg vildi gera yðnr alt til geðs,“ svaraði Trent
rólega, „og jeg er heldur ekki viss um, eins
og þjer virðist vera, að Jim Maims sje sá
seki, jafnvel þó að sumt hendi í þá átt.“
„Komdu, við skulum. taka hann, Cleeve,"
sagði Elmore.
„Já, við skulum gera það.“
„Farið þið varlega,“ sagði Trent, „þið verð-
ið látnir sæta áhyrgð ef þið sýnið óþarfa of-
heldi. Hann er gamall maður og ekki nema
hálfur við ykkur á vöxt.“
„Hann er bölvaður morðingi," svaraði
Cleeve, „og ef það á að taka á lionum með
silkiliönskum, jiá getið Jijer komið og gert
það sjálfur.“
„Mr. Anthony hefir rjett að mæla,“ sagði
Ahtee, „farið þið og sækið hann, en munið
að ofbeldið kemur ekki að neinu lialdi.“
Frú Hvdon Cleeve stóð liægl upp. „Slyðj-
ið þjer mig, mr. Anthony. .Teg ætla að líta
á vesalinginn hana Tilly.“
Mr. Ahtee kom með mótbárur. „Þjer hafið
ekki gott af að sjá liana.“
„Jeg vil nú sjá hana samt. Mr. Anthony,
þjer gerið svo vel að flytja dótið mitt.“
„Er ekki best að jeg komi líka?“ sagði
Phyllis, henni hraus liugur við að sjá líkið,
en fann að langannna hennar var svo heygð.
„Nei, alls ekki, góða. Ef jeg hefi ekki gotl
af að sjá hana, þá liefir þú jiað ennþá síður.“
Ahtee horfði ólundarlega á eftir þeim.
„Það er einkennilegt livað hún treystir þess-
um manni vel. Jeg get ekki sjeð, að liann
skari fram úr í neinu öðru en því, hvað hann
er sauðþrár.“
XIX. kapítuli.
Frú Cleeve studdist þungt á handlegg
Trents. En hún æðraðist ekki jiegar lmn
kom inn í herbergið, þar sem sú látna lá.
Hún staðnæmdist við hliðina á Tilly og
hristi höfuðið þegar hún leit á líkið.
„Jeg var nú ekki altaf góð við liana, en
aldrei fæ jeg aðra eins manneskju framar.
Hvað eigum við að gera við hana? Má ekki
leggja hana í sófann þarna?“
„Jeg lield það sje ekki vert að við hreyf-
um við neinu nema hitt fólkið sje viðstatt,“
sagði Anthony Trent. „Þjer verðið að muna,
frú, að jiað stendur svo sjerstaklega á hjer.
Alt sem við gerum, kemur fram við rjettar-
liöldin. Þegar húið er að flytja hurt farangur
yðar, hafði jeg lnigsað mjer að stinga upp
á, að allir karlmennirnir kæmu hingað til
þess að leita að bareflinu, og svo gætum við
kanske samið skýrslu og undirskrifað liana
öll, til þess að komast lijá mótsögnum fyrir
rjettinum.“
„Hversvegna tókuð þjer svari Jim Ma-
ims?“ spurði hún.
„Jeg kann vel við liann, jirátt fyrir alla
gallana.“
„En þjer haldið Jiá að hann hafi gert það?“
„Já, því miður.“
„Mr. Trent,“ hún hvesti á hann augun. „Nú
Ijúgið þjer!“
Trent tók þessa djörfu ásökun eklci ó-
stint upp. Hinsvegar ljest hann verða undr-
andi. „Hvað meinið þjer?“ sagði liann.
„Þarna niðri virtust allir gleyma Jivi, að
Tilly var myrt í þeirri trú, að það væri jeg.
Hún liefir setið hjer við snyrtiborðið og gert
Jiað sjer til gamans að mála sig með farða
og dufti, sem jeg annars var ekki vön að
leyfa henni að nota.“
„Gerði hún það oft?“
„Phyllis hefir staðið hana að Jiví nokkr-
um sinnuin, en jeg ljet sem jeg vissi það
ekki. Þetta var eina ánægjan liennar. Nú
vissi hún að hún mundi geta verið að minsta
kosti tvo tíma í næði, og svo fór hún í þann
kjólinn minn, sem henni Jiótti fallegastur og
setti upp kniplingakragann. Og svona sat
hún og dáðist að sjer í speglinum þangað
til dauðinn gægðist yfir öxlina á lienni.“
„Það kann að vera“, sagði Trent, „en dauð-
inn lilýtur að liafa sjeð í speglinum, að
Jietta voruð ekki Jijer."
„Það er jeg ekki viss um. Við vorum ekki
svo ólíkar í andliti, jafnvel þó hún væri smá-
gerðari en ég, og Jiað að hún var þremur
þumlungum styttri, var ekki áberandi þeg-
ar liún sat.“ Hún benti á stólinn við speg-
ilinn og Trent tók eftir, að liann var óvenju-