Fálkinn


Fálkinn - 27.01.1939, Blaðsíða 13

Fálkinn - 27.01.1939, Blaðsíða 13
F Á L K I N N 13 l í |3 4 | ö | i8 7 8 9 1 0 <s>;11 ;<s>; 12 íS>; 13 i mu í8>; i/' 16 is>; 17 18 <5> 19 1 C?!> 20 21 2s íS>|23 24 ;<s>; 2ö <g>>26 27 | <§> <0>2s 2« IS> 30 31 32 <g> 33 •• 3ö m 36 | 37 í3>; 38 39 40 <s>: 4 1 42 43 44 <s>: 16 l§8> 48 íS>; 47 48 m*9 ?8> 30 5, $ Ö2 is?- 5Ö | Krossgáta Nr. 292. Lárjetl: 1 íbúar Reykjavikur. 10 nútíð. 11 klæði. 12 ávalt. 13 drykkur. 14 drykkur. 15 samtök. 17 umkringja. 10 tímatal. 20 áhugi. 22 varpa. 23 dolla. 25 lítill. 20 leðja. 28 nútíð. 30 skipamerking. 31 kemst. 33 hverju var brent áður fyr. 34 ljósgjafi. 36 ldettarauf 38 vatnsfall. 41 manns- nafn. 43 eins og. 45 nautgripur. 40 nafn. 47 veslings. 49 býli. 50 meir en nóg. 52 fjell. 53 alg. skammstöf- un. 54 er í hverjum líkama. 55 at- vinnugrein. Lóðrjett: 1 námsbók. 2. nútíð. 3 slá hring um. 4 ósk. 5 greinirinn. 0 fiskur. 7 kveðja. 8 bardagi. 9 viðstöðulaust. 14 blauta. 15 skoðun. 10 mál. 18 kyrð. 19 tímabil. 21 riss. 23 aftur- partur af skrokk. 24 stóll. 27 gegn- um. 29 kyrð. 32 kveina. 35 ófrýni- leg. 37 ilát. 39 viðauki. 40 hin sama. 42 sót. 44 bjálfa. 40 haft til að spinna með. 48 fugl. 49 kimi. 51 mega. 53 skammstöfun. 55 sauðfje. Lausn á Krossgátu Nr. 291. Ráðning lárjett. 1 möstur. 7 hossar. 12 erni. 13 eflir. 14 ökla. 15 landi. 17 öngul. 19 hár. 20 ótaminn. 23 tak. 25 átak. 27 afinn. 28 firn. 29 slá. 31 ann. 32 men. 33 aftalar. 30 treinir. 39 unn. 40 einn. 41 hnefinn. 44 ofninum. 47 far. 48 eir. 50 ana. 51 móar. 53 kynna. 55 nurl. 57 all. 58 móðgast. 00 mát. 01 gatar. 03 párað. 65 naut 00 Arabi. 07 Eril. 09 æðstur 70 rák- ina. RáSning, lóðrjett. 1 me. 2 örlát. 3 snarast. 4 tin. 5 reita. 0 blómin. 7 hrönn. 8 sög. 9 skutinn. 10 allar. 11 ra. 10 dó. 18 N. N. 19 liáma. 21 afar. 22 int. 24 knýr. 26 klaufar. 28 feiminn. 30 álnir 32 meina. 34 fen. 35 ann. 37 ref. 39 iðu. 41 hima. 42 efalaus. 43 neyð. 44 orna. 45 naumari. 40 mælt. 49 Ingvar. 52 ólgað. 53 kórar. 54 aspir. 50 ráðin. 58 M. A. 59 tá. 02 T. T. T. 04 rek. 05 næ. 08 la. Skák nr. 47. Rotterdam 22. nóvember 1938. Niemzo-indversk vörn. Hvítt: M. M. Dotvinnik. Svart: J. R. Capablanca. 1. d2—d4, Rg8—f6; 2. c2—-c4, e7 —6; 3. Rbl—c3. Bf8—b4; 4. e2—e3, (Venjulegr'a er Ddl—c2, 4....d7—-. d5; 5. a2—a3, (Til þess að ná betri peðastöðu á miðborðinu), 5......... Bb4xc3; 6. b2xc3, c7—c5; 7. c4xd5, eOxdð; 8. Bfl—d3, 0—0; 9. Rgl—e2, b7—b6; 10. 0—0, Bc8—a6; 11. Bd3x a6, Rb8xa6; (Svart hefir náð hag- kvæmum biskupakaupum, en ridd- arinn á a6 er ekki vel settur); 12. Bcl—b2, Dd 8—d7; 13. a4, Hf8—e8; 14. Ddl—d3I, c5—c4; (Hvítt hefir fengið opna línu fyrir biskupinn sinn, en svart á eftir að koma drotn- ingarriddaranum sínum á viðunandi reit); 15. Dd3—c2, RaG—b8; (Ra6 —c7, og siðan Rc7—e6 er talið betra. Riddaranum er ætlað að kom- ast til b3); 16. Hal—el, Rb8—c6; 17. Re2—g3, RcG—a5; 18. f2—f3, (Hvítt nær yfirburðum á miðborð- inu meðan svart er að „jeta“ a-peð- ið); 18....Ra5—b3; (a-peðið verð- ur ekki varið. í rauninni gaf hvíit peðið með 10. leik sinum); 19. e3 —e4, Dd7xa4; 20. e4—e5, Rf6—d7; 21.Dc2—f 2!, (Svart ógnaði Rb3— c5!), 21. ,...g7—g6; (Hindrar Rg3 —f5, en veikir hinsvegar kongsstöð- una); 22. f3—f4, f7—f5; (þvingað); 23. e5xf6, (i framhjá hlaupi), 23. .... Rd7xfö; 24. f4—f5, HeSxel; 25. Hflxel, Ha8—e8; 20. Hel—eO, He8x eG; (Ef 26....Rf6—e4; þá 27. Rg3x e4, d5xe4, f5xg0! o. s. frv. Ef 20. Kg8—g7; þá 27. HeOxfO!, Kg7xf6; 28. föxgOt, KfOxgO; 29. Df2—f5f, KgO—g7; 30. hhöf, o. s. frv.); 27. f5xe6, Kg8—g7; 28. Df2—f4, (Ógnar Df4—c7t og Rg3—f5t); 28............ De8; 29. I)f4—e5, (Hótar Rg3—e2 og síðan Re2—f4); 29. De8—e7; (Til mála kom Rb3—a5; og ef 30. Bb2— cl, þá Ra5—c6; 31. Bcl—h6t, Kg7x hO; 32. De5xf6, Rc6—e7; kemur í veg fyrir máthótunina Rg3—f5t); 30. Bb2—a3!!, De7xa3; (Virðist þvingað) ; 31. Rg3—h5t!, g6xh5; 32. De5—g5t, Kg7—f8; 33. DgöxfOt, Kf8—g8; 34. e6—e7, (Að sjálfsögðu hefir Botvinnik séð þetta fyrir þegar hann gerði sinn 30. leik, en hann þurfti einnig að sjá hvernig hviti kongurinn losnaði við þráskákina); 34.....Da3—clt; 35. Kfl—e2, Dcl —c2t; 30. Kf2—g3, Dc2—d3t; 37. Kg3—h4, Dd3—e4t; 38. Kh4xh5, De4— e2t; (Ef De4—g6t, þá 39. DfOxgO, h7xg6t; 40. KxgO); 39. Kh5—h4, De2—e4t; 40. g2—g4, De4—elt; 41. I\h4—h5, gefi*. Heyrist 40 kílómetra. í Marseille í Frakklandi er verið að gera tilraun með gjallarhorn, sem gelur látið til sín heyra í alt að 40 kílómetra fjarlægð. Gefist þessi þrumurödd vel, er áformað að tækin verði sett upp í öllum helstu borg- um Frakklands og notuð til þess að láta almenning vita af væntan- legum loftárásum, ef til ófriðar kæmi. „Þjer verðið að muna aS viS höfum ekki neinar sannanir,“ sagði Trent. „Enn gilda lög og rjettur í Ameríku.“ „Kanske þjer hafið gerl það,“ greip Cleeve fram í í ósvífnum tón. „Gættu að þjer, Cleeve,“ sagði langamm- an og livesti á hann augun. „Nei, jeg get ekki játað á mig morðið, þó jeg vildi gera yðnr alt til geðs,“ svaraði Trent rólega, „og jeg er heldur ekki viss um, eins og þjer virðist vera, að Jim Maims sje sá seki, jafnvel þó að sumt hendi í þá átt.“ „Komdu, við skulum. taka hann, Cleeve," sagði Elmore. „Já, við skulum gera það.“ „Farið þið varlega,“ sagði Trent, „þið verð- ið látnir sæta áhyrgð ef þið sýnið óþarfa of- heldi. Hann er gamall maður og ekki nema hálfur við ykkur á vöxt.“ „Hann er bölvaður morðingi," svaraði Cleeve, „og ef það á að taka á lionum með silkiliönskum, jiá getið Jijer komið og gert það sjálfur.“ „Mr. Anthony hefir rjett að mæla,“ sagði Ahtee, „farið þið og sækið hann, en munið að ofbeldið kemur ekki að neinu lialdi.“ Frú Hvdon Cleeve stóð liægl upp. „Slyðj- ið þjer mig, mr. Anthony. .Teg ætla að líta á vesalinginn hana Tilly.“ Mr. Ahtee kom með mótbárur. „Þjer hafið ekki gott af að sjá liana.“ „Jeg vil nú sjá hana samt. Mr. Anthony, þjer gerið svo vel að flytja dótið mitt.“ „Er ekki best að jeg komi líka?“ sagði Phyllis, henni hraus liugur við að sjá líkið, en fann að langannna hennar var svo heygð. „Nei, alls ekki, góða. Ef jeg hefi ekki gotl af að sjá hana, þá liefir þú jiað ennþá síður.“ Ahtee horfði ólundarlega á eftir þeim. „Það er einkennilegt livað hún treystir þess- um manni vel. Jeg get ekki sjeð, að liann skari fram úr í neinu öðru en því, hvað hann er sauðþrár.“ XIX. kapítuli. Frú Cleeve studdist þungt á handlegg Trents. En hún æðraðist ekki jiegar lmn kom inn í herbergið, þar sem sú látna lá. Hún staðnæmdist við hliðina á Tilly og hristi höfuðið þegar hún leit á líkið. „Jeg var nú ekki altaf góð við liana, en aldrei fæ jeg aðra eins manneskju framar. Hvað eigum við að gera við hana? Má ekki leggja hana í sófann þarna?“ „Jeg lield það sje ekki vert að við hreyf- um við neinu nema hitt fólkið sje viðstatt,“ sagði Anthony Trent. „Þjer verðið að muna, frú, að jiað stendur svo sjerstaklega á hjer. Alt sem við gerum, kemur fram við rjettar- liöldin. Þegar húið er að flytja hurt farangur yðar, hafði jeg lnigsað mjer að stinga upp á, að allir karlmennirnir kæmu hingað til þess að leita að bareflinu, og svo gætum við kanske samið skýrslu og undirskrifað liana öll, til þess að komast lijá mótsögnum fyrir rjettinum.“ „Hversvegna tókuð þjer svari Jim Ma- ims?“ spurði hún. „Jeg kann vel við liann, jirátt fyrir alla gallana.“ „En þjer haldið Jiá að hann hafi gert það?“ „Já, því miður.“ „Mr. Trent,“ hún hvesti á hann augun. „Nú Ijúgið þjer!“ Trent tók þessa djörfu ásökun eklci ó- stint upp. Hinsvegar ljest hann verða undr- andi. „Hvað meinið þjer?“ sagði liann. „Þarna niðri virtust allir gleyma Jivi, að Tilly var myrt í þeirri trú, að það væri jeg. Hún liefir setið hjer við snyrtiborðið og gert Jiað sjer til gamans að mála sig með farða og dufti, sem jeg annars var ekki vön að leyfa henni að nota.“ „Gerði hún það oft?“ „Phyllis hefir staðið hana að Jiví nokkr- um sinnuin, en jeg ljet sem jeg vissi það ekki. Þetta var eina ánægjan liennar. Nú vissi hún að hún mundi geta verið að minsta kosti tvo tíma í næði, og svo fór hún í þann kjólinn minn, sem henni Jiótti fallegastur og setti upp kniplingakragann. Og svona sat hún og dáðist að sjer í speglinum þangað til dauðinn gægðist yfir öxlina á lienni.“ „Það kann að vera“, sagði Trent, „en dauð- inn lilýtur að liafa sjeð í speglinum, að Jietta voruð ekki Jijer." „Það er jeg ekki viss um. Við vorum ekki svo ólíkar í andliti, jafnvel þó hún væri smá- gerðari en ég, og Jiað að hún var þremur þumlungum styttri, var ekki áberandi þeg- ar liún sat.“ Hún benti á stólinn við speg- ilinn og Trent tók eftir, að liann var óvenju-

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.