Fálkinn - 27.01.1939, Blaðsíða 5

F Á L K I N N
D
grænkál), ávextir (bananar og
appelsínur) og vatn (sem í raun-
inni er ekki næringarefni, en ó-
inissandi til þess að meltingin
geti átt sjer stað).
Loks verSur aS leggja áherslu
á, aS líkamleg áreynsla er ómiss-
andi fyrir heilsuna og varSveislu
æskunnar. ÞaS er sameiginlegt
meS hverju líffæri og hverjum
vöSva, aS þaS verSur aS starfa
og hvíla sig á víxl. Líkamleg á-
reynsla veitir „nýju blóSi inn i
/íverja frumlu“ og er eigi aSeins
uauSsynlegt viShaldi líkamans,
heldur líka andlegu atgerfi
mannsins.
BROT GEGN NÁTTÚRUUNNI.
Fólk er gjarnt á aS ypta öxl-
um þegar maSur er aS prjedika
því, aS þaS eigi aS lifa heilnæmu
lífi og eSliIegu. Því finst bjaliS
Lim heilsuna „leiSinlegt" og „ó-
næSissamt" og finst lífiS ekki
lokkandi þegar fara skal aS
reikna alt út í „kaloríum“ og
vítamíngjöfum. En þelta er frá-
leit skoSun. Hjer er ekki um þaS
aS ræSa aS efla heilbrigSina um
of beldur liitt, aS reyna aS af-
stýra verstu syndunum gegn eSli-
legu líferni.
MaSur á aS lifa heilbrigSu og
eSlilegu lífi, ]jaS er lifsregla, sem
er engu torskildari en hitt: aS
lifa óheiIbrigSu og óeSlilegu lífi.
Ein einstök lífsregla, svo sem
sú aS nota rjetta fæSu, fær engu
um þokaS út af fyrir sig. Rjett
líferni byggist á samspili allra
lífgefandi krafta. Vilji maSur
varSveita beilbrigSi og æsku
verSur hann aS Iifa i samræmi
viS kröfur náttúrunnar.
MAÐURINN DREPUR SIG.
Ekkert er nauSsvnlegra en
þekkingin á manninum sjálfum.
ÞaS er likast æfintýri aS lesa,
hvernig hvert einstakt líffæri
tekur aS sjer ákveSiS starf í
mannslíkamanum og hvernig
lífiS fær aS lialdast, viS innilegt
en mjög markflókiS samstarf
hinna mörgu líffæra. ÞaS er
skylda einstaklingsins aS sjá til
þess, aS þessi mörgu líffæri fái
rjettu hráefnin til aS vinna úr,
þ. e. a. s. rjetta fæSu. Og maSur-
inn sjálfur má ekki heldur van-
rækja annaS, sem til þess þarf
aS líffærin geti starfaS á rjettan
bátt: hreyfingu, útilíf, sól, breint
loft.
ÞaS er á valdi okkar sjálfra aS
brckja á burt líkamsþjáningar
og sjúkdóma. Spekingur Seneca
skrifaSi: MaSurinn deyr ekki,
bann drepur sig. Og Hippokrat-
es, hinn gamli læknir, sagSi: —
Sjúkdómarnir koma ekki yfir
okkur úr lieiSskíru lofti — þeir
eru afleiSing afbrota vorra gegn
náttúrunni.
103 ÁRA OG SEGIR:
í baráttunni viS sjúkdómana
verSur þaS notadrýgst, sem feng-
iS er meS eigin reynslu. En þeg-
ar aSrir vilja nota þá reynslu
verSur aS fara aS meS gát og
draga ekki rangar ályktanir. 0-
lcunnugum er vitanlega mest
gagn af þeirri reynslu, sem sjer-
fróSir menn, er kunnu aS draga
rjettar ályktanir, hafa fengiS.
Það er merkilegt plagg, scm
Frakkinn D. Gueniot liefir látið
eftir sig. Hann var prófessor í
lyflæknisfræði og varS 103 ára
gamall. ÞaS er rjett að gefa lion-
um orðið:
„Jeg er fæddur i sveit,“ segir
hann í endurminningum sínum,
„og fvrsta kafla æfi minnar var
jeg mikið undir beru lofti, Iieil-
næmu sveitalofti. Þetta er ein
af ástæðunum til að jeg er orð-
inn 103 ára og held enn góðri
heilsu. Það er sveitalifið, sem
befir styrkt líffæri mín og gefið
mjer orku til að bera þungar
byrðir langrar æfi.
Leyndardómurinn við langt líf,
sem allir þrá svo mjög að fá
vitneskju um, er ákaflega ein-
faldur. ÞaS er kj'rlátt líf i eðli-
legu umhverfi og hófsemi í bverj
iim hlut. Jeg þakka það hófsemi
minni í mataræði og áhuga mín-
um fyrir allskonar dægrastytt-
ingum, að jeg er ennþá ljettur
i lund þó jeg sje orðinn yfir
hundrað ára. — LjettlyndiS er
máske óaðskiljanlegasti föru-
nautur öldungsins. Jeg get skelli-
blegið ennþá, ekki síður en i
æskunni.
Jeg get varla sagt að jeg
bragði kjöt, en lifi mestmegnis
á ávöxtum og grænmeti. Jeg befi
ekki brúkað tóbak í fimtíu ár,
því að jeg' verð aumur í liálsin-
um af reykingum. Það má heita
að jeg smakki ekki áfenga
drykki. Aðeins hálft g'las af hvít-
víni með hverri máltíð — með
sykurmola í og miklu vatni.
Enginn gengur þess dulinn nú
á dögum, bve mikil bollusta fylg-
ir nuddinu. En fjöldinn leggur
þá meiningu í orðið „nudd“, að
það verði að fá útlærða sjer-
fræðinga til að nudda. Á mínu
máli er merkingin alt önnur.
Jeg nudda mig sjálfur frá bvirfli
íil ilja á liverjum einasta morgni
og kvöldi. Allur kroppurinn fær
sömu ýtarlegu meSferðina. Með-
an jeg er að nudda mig verS
jeg ýmist að beygja mig eða
lyfta fótunnm eins hátt og jeg
get. Þetta er einskonar líkams-
rækt og iim Ieið örfar nuddið
blóðrásina.
Samkvæmt náttúrulögmálinu
á æfi dýranna að vera fimm
sinnum lengri en tíminn, sem
þau þurfa til þess að verða full-
þroska. Hestarnir eru fullþroska
5 vetra og því er eðlileg æfi
þeirra 25 ár. MaSurinn er full-
þroska þegar hann er tvítugur
og ætti því að lifa í 100 ár að
jafnaði.
Hverl aldurskeið á sína gleði,
sem gerir manninum ljúft að
lifa. Jeg elska lífið eins mikið
núna og jeg gerði í ungdæmi
mínu. Ef mjer gæfist tækifæri
til að lifa æfi mína upp aftur
mundi jeg lifa alveg eins og jeg
hefi gert. Jeg liefi átt hamingju-
sama æfi, þó jeg liafi alls ekki
farið varliluta af sorgum og á-
byggjum. En áhyggjurnar eru
fylginautur mannlegrar tilveru
og skapa tilbreytingu í lífiiiu og
hamingjan vegur upp á móti öll-
um sorgum. Núna, er jeg befi
aðeins fortíðina til að lifa á, er
jeg engu síður bundinn lífinu,
en þegar jeg var ungur og lífið
var framundan mjer.“
íra víða veröíd.
FJÁRSJÓÐIR ALI PASJA.
Metaxas forsætisrá'ðherra Grikkja
kvað hafa lagt fyrir fjármálaráðu-
neytið að veita fje til þess að kom-
ast fyrir, hvort sú saga sje sönn,
sem lengi hefir gengið í Grikklandi,
að fjársjóðir miklir sjeu fólgnir í
jörðu nálægt Maraþon, hinir svo-
nefndu fjársjóðir Aii pasja.
Ali pasja var landstjóri Tyrkja í
Grikklandi á öndverðri nítjándu öld.
Þegar Grikkir gerðu uppreisn lil
þess að hrinda af sjer oki Tyrkja,
neyddist landstjórinn til að flýja,
en eignir hans, sem voru afarmiklar,
fjellu í hendur uppreisnarmanna.
Voru þelta 23 kistur, fullar af gulíi,
perlum og gimsteinum. En upþ-
reisnarmennirnir nutu ekki lengi
fengsins, þvi að nokkru seinna gerði
Ibrahim Tyrkjasoldán út leiðangur
ti) Grikklands með leiguliði fra
Egyptalandi og bældi uppreisnina
niður. Við það tækifæri var Krit
innlimuð í Tyrkland. En Ibrahim
gat hvergi fundið fjársjóði Ali pasja
og var lalið sennilegt, að uppreisn-
armenn liafi fólgið þá í jörðu, er
þeir urðu að láta undan síga. Það
eru liðin 110 ár síðan þetta gerðist
og á liðinni öld hefir fjöldi ein-
slakra manna gert tilraun til að
finna fjársjóðinn, en það ekki tek-
ist. Nú er eftir að vita hvort betur
tekst eftir að búið er að þjóðnýta
fyrirtækið.
DRAP KREUGER SIG VEGNA
FJÁRÞVIN GARA ?
Fyrir skömmu var handtekinn í
París Bogowul nokkur, aðstoðar-
maður rússneska hershöfðingjans
Skoblin, sem hvarf í haust og hefir
iíklega verið drepinn. Þessi Bogowut
var umboðsmaður lvars Kreuger í
París o,g var oft í ferðum til Ilúss-
lands. Um það leyti sem Kreuger
stytti sjer aldur í París hafði fjár-
þvingunarklíka ein ofsótl bankaeig-
andann Nawachin; hafði klíkan kom
ist á snoðir um ýmislegt viðvikj-
andi honum, sem ekki mátti vitnast,
og notaði þetta til að þvinga af
honum fje þangað til að hann loks
r.;eð sjer bana. Og um sama leyti
slraut Kreuger sig. Menn sem þektu
vel til Kreugers fullyrtu eftir lál
hans, að það væri ekki peninga-
vandræðin ein, sem hefðu knúið
hr.nn til þessa örþrifaráðs, því að
honum mundi hafa verið í lófa lagið
að fá lánað það fje sem hann vant-
aði. En einhverjir mundu hafa kom-
ist á snoðir um að hagur hans væri
slæmur og notað þetta til að þvinga
af honum fje, og það hafi orðið á-
stæðán til að hann fyrirfór sjer.
Nú hafa fundist ýms skjöl í fór-
ufn Bogowuts, sem styðja þetta. Og
sænskir sjerfræðingar eru nú komn-
i>' til París, til að rannsaka plöggin.