Fálkinn - 23.08.1940, Blaðsíða 10

10
F Á L K I N N
ÓKNYTTASTRÁKAR.
Þú hefir eflaust lesið i mahn-
kynssögunni þinni um Húna og
Vandala, sem eyðiiögðu alt sem
hönd á fésti, þar sem þeir fóru um.
Nú skaltu Jíta í kringum þig og al-
Jiuga, Jivort nokkrir frændur þeirra
muni vera í þínum betilv.
a) Til þeirra tel jeg strákana, sem
í sumar komu að mannlausu sumar-
húsi. Þeir viðuðu að sjer hrúgu af
sleinum og hættu ekki fyr en þeir
höfðu mölvað allar rúðurnar. Hver
veit nema þeir Jendi einliverntíma
fyrir innan rúður, sem enginn brýt-
ur, vegna þess að það eru járngrind-
ur fyrir innan þær.
b) Hefir þjer aldrei sárnað að sjá
cmaJjeruð skilti, sein hafa verið
Jjrotin og brömluð eftir steinkast
óknyttastráka, sem hjá fóru.
c) Maðiir, sem var á gangi með-
fram sjó, sá hóp af strákum vera
ao reyna að Jiitta flösku, sem var
á floti skamt frá bryggjunni. Sá,
sem einliverntíma liefir stigið á
glerbrot berfættur, veit hve hugul-
samt það er að brjóta gler.
d) Strákar tveir sáu nýmálaða
girðingu meðfram götu einni, og
sjer til skemlunar tóku þeir krít og
drógu samfelt strik í málninguna,
svo að verkið var eyðilagt Manni
dettur í liug spanskreyr, þegar mað-
ur hugsar til svona þorpara.
e) Strákur var á leiðinni í skólann
á hjólinu sinu. Hann misti mjólkur-
l'Iöskuna, sem móðir hans hafði gefið
honum í nesti. Hirti hann ekki um
það, en hjelt áfram.
f) Nokkru síðar varð kunningja
hans gengið þarna hjá. Hann sá
flsökubrotin á götunni, en hirti ekki
um þau. Hvað kom honum það við?
g) Loks kom litil telpa þarna að.
Ilún tíndi glerbrotin og lagði þau
við götubrúnina, svo að þau yrði
ekki neinum að grandi þangað til
götusópararnir hirtu þau.
* Allt með íslenskiim skipum! *
— Dæmalausl hlijja þessir hita
pokar vel!
— Af því að enginn var heima
hugkvæmdist mjer aii stinga kol-
nnum ofan i brjefakassann.
S k r f 11 u r.
Mikill bölvaður raki er i þessu
húsi!
— Það er mjög eðlilegt, Húsið er
nefnilega bygt fyrir eintóma drykkju
peninga. Eigandinn er veitinga-
þjónn.“
— Hvernig líst þjer á dætur kaup-
mannsins?“
„Ó, önnur er agalega blátt áfram,
en hin er blátt áfram agaleg.“
— Þvi miður verðum við að fam,
þó að okkur þgki það leiðinlegt.
En við merðum uð nú i siðusta stræt-
isvagn.
— Sæll, kæri vinur! Ljótan draum
dreymdi mig í nótt! Mig dreymdi, að
þú kæmir lil mín, alveg skítblankur.
Jeg brökk upp með andfælum, rauk
yíir að skrifborðinu til að ná í pen-
inga handa þjer.
- Mikið gæðablóð ert þú altaf!
.lá, en veistu bara hvað, i
skrifborðinu var ekki einn einasli
eyrir. Þú ættir nú að lána mjer 100
krónur, svo að þetta leiðinlega at-
vik komi ekki fyrir aftur.
Þingmaðurinn: — Við umræðurn-
ar um fjárlögin á Alþingi í gær,
bjargaði jeg sóma þjóðarinnar.
— Nú, þvi mættirðu ekki á þing-
inu í gær?
/v *+/
Forstjórinn: — Þriggja daga frí
til að hjálpa konunni yðar við hrein
gerningar! Ónfögulegt! Alveg ó-
mögulegt!
fíókhaldarinn (hrærður): — Þakka
yður hjartanlega fyrir! Jeg vissi, að
mjer var óhætt að treysta yður!
Kennarinn: — Geturðu sagl mjer,
Gvendur, hvað synir Davíðs hjetu?
Absalon — og — æ--------
Kennarinn: — Jæja, en þú, Siggi,
hverjir voru fleiri synir Davíös?
— Hósíanna, sonur Davíðs!
Litli Feddi cfast um, hvort hjerasteikin sje ekta....
f