Fálkinn - 23.08.1940, Blaðsíða 14

14
F Á L K I N N
FAGRADALSSYSTUR.
Frh. af bls. 11.
Næstelsta dóttir Brynjólfs í Fagra-
dal var GuSrún, og ólst hún, að
mestu leyti, upp í Búðardal hjá
Karitas föðursystur sinni, konu
Þorsteins lögrjettumanns. Hún giftist
sjera Bjarna Eggertssyni í Selárdal,
en þau voru aðeins árið í hjóna-
bandi og eignuðust ekkert barn. —
Þegar hún hafði mist mann sinn,
fór hún aftur til átthaga sinna, suð-
ur að Skarði og dó þar hjá Skúla
sýslumanni, frænda sínum, 65 ára
gömul, 1816. — Guðrún var sköru-
leg kona og „ráðsvinn", eins og hún
átti kyn til. Hún var gædd fjar-
sýnisgáfu, svo að hún sá oft og sagði
frá því, sem var að gerast á fjar-
lægum stöðum. —
Eínu sinni var það um vetur, á
Skarði, að Guðrún hófst upp úr eins
hljóði og sagði, að Stefán vinnumað-
ur þaðan, sem reri undan Jökli,
hefði lent i skipreika. — Það væri
verið að bera hann, með litlu lífi,
inn í rúm, í búðinni, sem hann
hjeldi til í, og lagt væri yfir hann
brekán, sem hún lýsti litum á og
auðkennum. — Þetta reyndist síðar
alveg eins og hún hafði sagt, að þvi
viðbættu, að Stefán dó litlu síðar,
en það hafði Guðrún líka fundið á
sjer og sagt fyrir. — Þær systurnar,
Jórunn og Guðrún, ljetu eftir sig
nrikinn auð og urðu langar og harð-
ar deilur út af erfðaskiftum eftir
þær. —
Arnfriður var þriðja heimasætan
í Fagradal. Hún var fríðust af systr-
unum og giftist frænda sínum, Egg-
ert Eggertssyni i Bæ á Rauðasandi.
Hún átti nokkur börn, þ. á. m. Þor-
varð, sem sr. Fr. Eggerz segir, að
hafi verið „illhryssings strákur“, sem
komið var til Magnúsar sýslum. Ket-
ilssonar, til þess að aga hann, en
Magnús var þá orðínn gamall og
gat ekki tjónkað við strákinn. Hann
strauk þaðan úr vistinni og þótti
ekki verða neitt auðnumenni. —
Arnfríður varð fjörgömul og var sú
eina af Fagradalssystkinum. sem
eignaðist afkomendur. —
Elín var fjórða systirin og þeirra
gáfuðust og merkust. Henni er lýst
þannig: „Hún var gerðarleg kona
með höfðinglegu yfirbraigði, liæglát
og stilt í framgangi, gagnorð, greind
í tali, orðgætin og lastvör. — Hún
var forstands og búsýslukona mikil,
og greiðasöm verukona i lund“....
Elín var guðhrædd og trúrækin, en
nokkuð þunglynd og alvarleg. Hún
hjelt fast við kristilega og góða siði.
eins og húsandagt, bænahöld og
kirkjurækni, og oftast þegar luin
var ein og hjelt að engin sæi sig,
las hún bænir í hljóði, bærði var-
irnar og signdi sig. — Hún var dul
og lítið fyrir að láta bera á sjer, svo
að á heimili hennar, í Búðardal,
hafði enginn hugmynd um, að lnin
hefði söngrödd, en einu sinni var
það á sunnudagskvöldi, að hana
vantaði i bæinn og hafði hún þá
gengið út á tún. — Stúlka fór á
eftir henni og heyrði þá til herinar,
þar sem hún var að syngja sálm,
með yndislegri röddu. — Það kom
á Elinu jaegar hún sá stúlkuna og
bað hún hana að segja ekki frá því,
þó að hún hafi verið oð kveða sjer
til dægrastyttingar.
Þegar Elín var 23 á'ra gömul, gift-
ist hún presti, sjera Markúsi Páls-
syni á Auðkúlu, en misti hann eftir
10 ára sambúð og var svo í ekkju-
dómi 20 ár, en 53 ára gömul varð
hún seinni lcona Magnúsar sýslu-
manns Ketilssonar, sem þá var orð-
inn 66 ára gamall. — Bæði hjóna-
bönd hennar voru barnlaus. Elín
lifði seinni mann sinn í 24 ár og
dó ekki fyr en 1827 og var þá 87
ára gömul. — Hún var jörðuð á
Staðarhóli í Saurbæ, en við jarðarför
hennar gerðust sögulegir atburðir,
A LEIÐ NORÐUR ....
Frh. af bls. 5.
Og svo þegar þeir hafa losað fest-
ar og lagt af stað, fara þeir að
spyrja hver annan að heiti og
annara þeirra tillilýðilegu spurn-
inga, sem óumflýjanlegar þykja,
hvar sem tveir íslenskir alþýðu-
menn mætast, sem ekki liafa
þekst fyr.
Og svo kynnast menn beetur
dag frá degi.
Þorpið á skaganum.
Við höfum lagst að hryggju
við Akranes. Fólkið streymir
niður að skipinu. Hópur lilæj-
andi meyja koma hlaupandi í
sólskininu ofan bryggjuna. Það
glampar á gular olíusvuntur, —
og grænar, rauðar, gular, bláar
og livítar höfuðskýlur þyrpast í
hópum niður að skipinu og gægj-
ast niður. — Fiskframskipunin
á að hefjast samstundis. Karlar
í brúnum og bláum vinnuföt-
um, streyma einnig að. Vagnarn-
ir byrja að renna skröltandi upp
og niður bryggjuna. Að ofan
koma þeir kúffullir af saltfiski,
sem steypist síðan eins og gul-
hvítur foss fram af bryggjuhrún-
inni og niður í skipið, þar sem
óðfúsar hendur grípa þorskana
með örsnöggum liandtökum og
stafla þeim i lestarnar. Upp
bryggjuna þjóta vagnarnir svo
galtómir undan hlæjandi og
hrópandi unglingum, piltum og
stúlkum. —- Brosandi og rjóð
andlit heit af gleði dagsins og
starfi, — hálfopnar varir og
hlikandi áköf augu mæta manni
hvert sem litið er um skipið eða
á bryggjunni. —
Það er bjart yfir Akranesi
þennan dag. Jörð og sjór flóa i
sólskini, — utan úr flóa koma
mótorbátarnir á fleygiferð í blik-
andi logninu. Það glitrar á
síldina á þiljum uppi, því að
reknetaveiðin við Faxaflóa er
í fullum gangi.... Alt ólgar af
lífi og starfi þennan sólbjarta
sumardag.
Jeg raula fyrir munni mjer
hrot úr gömlu erindi eftir sjálf-
an mig:
„Hvar seni gengur vorglöð æska
að verki,
þar verður jörðin græn og
loftið blátt.“
Framh. í næsta blaði.
sem ekki verða sagðir hjer, og við
skifti á reitum hennar urðu miklar
deilur milli erfingjanna, en ekki að
sama skapi merkilegar.1)
A) Með hliðsjón af Lbs. 1535 4to
og Smæ II.
— Jeg sagði yður það skýrt og
skorinort Petrína, að þjer ættuð að
taka vel eftir hvenær mjólkin syði
upp úr.
— .Tá, það gerði jeg líka. Klukkan
var nákvæmlega 7 minútur yfir 11.
A/«V/VlVlV
— Hvoru megin í brjóstinu er
hjartað?
— Að innanverðu kennari góður!
/V/V/VW/V
Skrúfstigi, sem gengur upp á loft úr
nýja afgre.iðslusalnum. Vjelsmiðjan
Hamar hefur smíðað sligan.
LANDSBANKINN. Frh. af bls. 3.
bergja. Stærð eldri sala eru um það
bil 253 fermetrar, en hins nýja 260
fermetrar, og er þvi afgreiðslusalur
bankans nú samtals 513 fermetrar.
Afgreiðslurými við disk eldri hlut-
ans er um það bil 18,5 metrar, en
við breytinguna. eykst það um 38,5
inetra og er því nú samtals 57
Innanhússmunir og diskar eru
gerðir úr celluloselakkbornu ahorni.
I disknum er komið fyrir spjald-
skrám og því um líku til notkunar
við afgreiðslu. í afgreiðslusál eru
bólstruð húsgögn, klædd íslensku
sauðskinni, til afnota fyrir viðskifta-
menn, en skrifborðsstólar eru klædd-
ir íslenskum vefnaði.
Upphitun er með þeim liætti, að
dælt er inn hreinsuðu, hæfilega lieitu
og röku lofti, en óhreint loft er sog-
að út með fótalista. Hvort nægilega
heitt er í öllum sölum og skrifstof-
um, má sjá á þar til gerðum mælum
fPermostat) i sjálfu ketilrúminu.
Raflýsing salarins er óbein (indi-
rekte) og hlandað sainan kvikasilfur-
og dekalominperum, lil þess að birt-
an verði sem líkust dagsbirtu. Sjer-
stakir rafgeymar eru i kjallaranum
fyrir bókhaldsvjelar og varalýsingu,
ef rafkerfi bæjarins bilar um stund.
Á efri hæð eru (i skrifstofuherbergi
auk snyrtiherbergja og þess háttar.
Verkstjóri við bygginguna var Jón
Bergsteinsson múrarameistari, en
fyrir smiði innanstokksmuna stóðu
Jón Sólmundsson og Guðmundur
Breiðdnl. Bólstrun annaðist Helgi
Sigurðsson, en frú Erna Ryel hefir
ofið klæði á skrifstofustólana. Máln-
ingu annaðist Helgi Guðmundsson.
Járnteikningar gerðu Geir Zoega
og Gústaf E. Pálsson; hitalagnir teikn
aði Benedikt Gröndal, en útfærslu
annaðist firmað Á. Einarsson & Funk;
raflagnir teiknaði Jalcob Guðjohn-
sen, en verkið tók að sjer Júlíus
Björnsson.
Við smíði úr málmum hafa unnið
Vjelsmiðjan Hjeðinn, Vjelsm. Hamar,
Sfálhúsgögn h/f, Björn Eiríksson og
Tryggvi Árnason á verkstæði Egils
Vilhjálmssonar.
Teikningar hefir gert Gunnlaugur
Halldórssön, arkitekt, sem og hefir
haft daglegt eftirlit með öllum fram-
kvæmdum, en aðstoðarmaður hans
við húsgögn var Skarphjeðinn Jó-
hannsson, húsgagnateiknari.
MISHEPNUÐ HEFND.
Frli. af bls. 7.
jeg er hefnigjörn .... nei vertu
ekki að taka fram í fyrir mjer!
Og svo sagði hún honum alt.
Hvað hún hefði meint með því
að hitta hann, og hvernig liún
hefði ákveðið að auðmýkja liann
.... hara til þess að ná sjer nðri
á honum fyrir það sem hún sjálf
hafði orðið að þola.
— Og hvað svo! surði hann
þegar liún var húin.
— Nú hefi jeg' eyðilagt liefnd-
ina mína, sagði hún með sárs-
auka i brosinu. Þú veist að þú
hefir kyst mig fyr en i dag, og
þá kendir þú mjer að elska þig!
jeg hef verið að reyna að telja
mjer trú um, að mjer væri sama
um þig .... en ....
Britta, jeg elska þig og þú
elskar mig! og livað er þá meira
að tala um, það er einskis að
hefna.
— Kossinn þinn sló hefndina
úr liöndunum á mjer! Jeg revndi
að leggja is við hjartað á mjer,
en kossar þínir bræddu ísinn.
Nokkrum mínútum seinna óku
þau upp að húsinu. Foreldrar
hans, sem höfðu heyrt í bílnum,
stóðu á tröppunum til þess að
taka á móti þeim.
Vagn hjálpaði Brittu út úr
bílnum og þau leiddust upp
tröppurnar þar sem gamli Jo-
Iianson stóð og lók á móti þeim
með útbreiddum örmum, og
sagði:— Velkomin, kæru börn.
í Bandaríkjunum er verið að gefa
út nýjan flokk af frímerkjum með
myndum af ýmsum merkismönnum
þjóðarinnar. Fyrstu frímerkin, sem
komin eru út, eru með myndiim af
gamansagnahöfundinum Mark Twain
og af hinum fræga Indíánasöguhöf-
undi Fanimore Cooper.
Nú þegar byggingunni er lokið og
stærð afgreiðslusalarins hefir verið
tvöfölduð, vonar hankinn, að hann
geti veitt viðskiftamönnum sínum
greiða og góða afgreiðslu, og þegar
geymsludeildin er komin í fult lag,
væntir hann, að gela enn betur full-
nægt þörfum viðskiftamanna sinna.