Fálkinn - 30.08.1940, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar: Skúli Skúlason,
Ragnar Jóhannesson.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltesled
Aöalskrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavik. Sínii 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-6.
Skrifslofa i Oslo:
Anlon Schjötsgade M.
Blaðið keniur nt hvern föstudag.
kr. 5.25 á ársfj. og 21 kr.. árg.
Erlendis 28 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Ailf/lýsingaverÖ: 20 anra millim.
HERBEKTS/jre/i/.
Skraddaraþankar.
Það er við þvi að búast, að hugs-
andi menn sjeu nú fremur en fyr
uggandi um framtíð mannkynsins.
— Sjaldan hefir verið dekkra yfir
framtíðinni og sjaldan á síðari öld-
um borið meira á þeim öflum, sent
vinna að þvi að brjóta niður hið
góða í heiminum, hið göfuga í mann-
inunt. Nú er ærið erfitt að vera bjart-
sýnn. En það höfum vjer þó eflaust
i'lest viljað vera í lengstu lög. Vjer
liöfum talið oss trú um, að nú væru
mennirnir Jengra komnir á þróunar-
brautinni en nokkru sinni fyr. Vjer
ltöfum um of einblint á hinar geysi-
legu framfarir tækninnar, vjer höf-
um blindast af tröllslegum afköstum
hennar, sjeð mennina með aðstoð
liennar leggja undir sig ný og ný
lönd af ríki náttúrunnar, draga æ
meiri auðæfi úr skauti hennar, með
öðrum orðum: sjeð mannkynið kom-
ast æ lengra i því að gera sjer jörð-
ina og náttúruna undirgefna. Vjer
höfum glapist af þessu og lialdið,
að jafnframt þessum risaskrefum á
tæknisviðinu, miðaði heiminum eigi
síður áfrarn að andlegum þroska, i
göfgun sálarlifsins, í ræktun liá-
leitra dygða. En þá höfum vjer
gleyrnl hinum gömlu og spaklegu
orðum ritningarinnar: að hvaða
gagni kemur það manninum, jrótt
hann vinni allan heiminn, ef hann
bíður tjón á sálu sinni. Að hvaða
gagni kemur mannkyninu að eignasl
nýjar vjelar og ný lönd, ef hugur
og tunga standa i stað? Að hvaða
gagni kemur manninum það að ná
æ öruggari tökunr á náttúruöflunum,
beisla þau og binda, ef hann nær
ekki valdi yfir sjálfum sjer, getur
ekki beislað frumstæðustu livatir
sinar og ekki bundið villimenskuna
í sjálfum sjer?
Eins og nú er ástatt fyrir mann-
kyninu má lelja það mjög vafasam-
an gróða að hafa náð svo mikilli
tækni. Vjer erum enn langtum of
vanþroska til að liafa svo mikið
vald. Styrjaldir hafa aldrei verið
ægilegri og afkastameiri til ills en
einmitt nú. Orsökin er: of mikið
tæknivald í höndum andlega van-
liroska þjóða. Margir höfðu l)á trú,
að glæsilegar uppfyndingar og hug-
vitssnilli rnundi skila heiminum
drjúgum áleiðis að marki æðra frels-
is og þroska, en reyndin sýnir hið
gagnstæða. Það er hin sorglega stað-
reynd vorra tíma, sem sannar, að
rækt og göfgun sálarlífs einstaklinga
og þjóða verður að ganga fyrir
tækniframförum, eðu a. m. k. hald-
ast í hendur við þær.
r
Þrítugasta Islandsglíman
fór fram í sumar.
Ingimundur Guömiindsson
glim nkóngur ís lan ds.
í þau 30 skifti, seni íslands-
glínian hefir verið háð, liafa 12
inenn unnið hana, en þeir eru
þessir: Ólafur Davíðsson 1900,
Jóhannes Jósefsson 1937 og 1938,
Guðmundur Stefánsson 1909,
Sigurjón Pjetursson 1910, 1911,
1912, 1913 og auk þess var hann
handhafi bellisins stríðsárin 1914
1918, en þá fjell glíman niður,
Tryggvi Gunnarsson, 1919 og
1920, Hermann .Tónasson 1921,
Sigurður Greipsson 1922, 1923,
1921, 1925, 1926, Þorgeir Jónsson
1927 og 1928, Sigurður Thorar-
ensen 1929, 1930, 1931, 1934,
1935, 1936, Lárus Salómonsson
1932, 1933 og 1938, Skúli Þor-
leifsson 1937, Ingimundur Guð-
mundsson 1939 og 1940.
Fyrstu 4 árin fór glíman fram
á Akureyri, en í síðasta skiftið,
sem hún var háð þar (1909),
voru mættir tveir Sunnlendingar
(Ármenningar) þeir Guðm. Stef-
áiísson og' Sigurjón Pjetursson,
sem sendir höfðu verið landveg
norður lil að sækja „Grettisbelt-
ið.“ Og svo fóru leikar, að Guðm.
Stefánsson kom með beltið með
sjer, sigraði alla keppinauta sína,
en Sigurjón varð nr.2 í glínt-
unni. Þóttu þeir báðir bera mjög
af öðrum glímumönnum, er
kepptu. í þessi 30 skifti er kept
hefir verið um sæmdarheitið
„Glimukonungur Islands“ hefir
sigurvegarinn verið úr Glímufje
laginu Ármanni i 22 skifti, en
Sigurður Thorarensen hefir oft-
ast verið sigurvegari eða alls 6
sinnum. J. G.
Taliö frá hægri, efri röö: Sig. Ilallbjörnsson, Geirfinnur Þorláksson, Jón
GuÖlaugsson, Andrjes Bjarnason, Sig.Guðjónsson, Guöm. Hjálmarsson og
Þorkell Þorkelsson. Skidi Þorleifsson, Kjartan B. GuÖjónsson, Ingim. Guö-
mundsson, Sig. Brynjólfsson og Kristmundur Sigurösson.
Á þessu ári eru liðin 34 ár síð-
an fyrsta Íslandsglíman var háð
og fór liún þá fram á Akureyri,
en á stríðsárunum (1914—1918)
fjell glíman niður og var því ís-
landsglíman síðasta sem háð var
í Iðnó 11. júní s.l. sú 30. í röð-
inni. Keppendur í glímunni nú
voru 12, frá 4 íþróttafjelögum.
Frá glímufjeíaginu Ármann 8
keppendur, Knattspyrnufjelagi
Vestmannaeyja 2 kepp., U. M. F.
Mývetningur 1 kepp. og U. M. F.
Samhygð 1 kepp.
Er þetta meiri þátttaka en ver-
ið hefir síðastliðin 10 ár eða frá
Alþingishátíðarglímunni. Allir
voru þessir keppendur hinir
prýðilegustu glimumenn.
Urslit glimunnar urðu þau, að
sigurvegari varð Ingimundur
Guðmundsson úr Ánnann. Hlaul
hlaut hann sæmdarheitið „Glíinu
konungur Islands“, nú í annað
sinn, með 10 vinn. (öllum).
Annar í röðinni varð Sigurður
Brynjólfsson úr Ármanni, 8 vinn.
3. Kjartan Bergmann Guðjóns-
son, Ármanni, 7 vinn. og hlaut
hann fegurðarglímuverðlaunin,
en þeim fylgir sæmdarheitið
„Glímusnillingur Islands“. Næsl-
ir og jafnir að vinningum voru
Geirfinnur Þorláksson og Skúli
Þorleifsson, þá Guðm. Hjálmars-
son, sem varð nr. 6, Þá urðu þrír
jafnir að vinningum, þeir And-
rjes Bjarnason, Jón Guðlaugsson
og Sigurður Guðjónsson. 10.
varð Kristmundur Sigurðsson og
11. Þorkell Þorkelsson.
Yfirleitt má segja um þessa
glimu, að hún hafi farið prýði-
lega fram og sýnt vaxandi áliuga
íþróttamanna fyrir þjóðaríþrótt
okkar, þar sem 4 fjelög sendu nú
keppendur í liana, og þar á með-
a! var Mývetningurinn Geirfinn-
ur Þorlákss. sem sýndi, að enn eru
Mývetningar liðtækir á glímuvelli
í Vestmannaeyjum hefir áliugi
fyrir glímunni verið allmikill og
hafa þeir sent ágæta keppendur
í glímuna 3 undanfarin ár. Ann-
ars hefir aðeins eitt íþróttafjelag
landsins (glímufjelagið Ármann)
átt kepjjendur i þessu merkasta
Kjartan B. Guðjónsson
glimusnillingur íslands.
glímumóti landsins flesl árin.
Má með sanni segja, að það hafi
verið rjettnefndur „glímuháskóli
tslands“, þvi að þar hefir ung-
mennafjelögum og iþróttamönn-
um hvaðanæfa af landinu gefist
kostur á að þjálfa sig, er þeir
hafa dvalist hjer í bænum
skemri eða lengri tíma að vetr-
inuln. Einn af fegurðarglímu-
dómurunum ljet svo ummælt, að
glímunni lokinni, að nú hefðu
allir glimumennirnir glímt svo
vel, að þeir hefðu átl skilið að
fá fegurðarglímuverðlaunin.