Fálkinn - 30.08.1940, Blaðsíða 12

12
F Á L Ií I N N
LeYNDARDÓMAR »■"
~ MATSÚLUHÚSSINS
Terrace 12, á leiðinni npp á hæðina til
vinstri.
Roger stakk brjefinu í vasa sinn.
„Þetta er rjett lijá yður“, sagði hann. „Ung-
frú Packe er i heimsókn hjá frænku sinni.
Jeg sæki liana siðar.“
„Þá horðið þjer með mjer?“ bað Flóra
SPENNANDI SKÁLDSAQA EFTIR E. PHILIPPS OPPENHEIM
„Því skal jeg fúslega lofa,“ svaraði hann.
Fari alt að likindum panta jeg sennilega
betra herhergi hjá frú Dewar. Annars bjóst
jeg jafnvel við því, að hún segði mjer upp í
morgun. Mjer fanst á lienni, að jeg Iiefói
ekki átt að fara út úr húsinu þótt jeg heyrði
í lögregluflautunni.“
„Hún var alveg frá sjer í morgun,“ sagði
Flora alvarleg. „Einmitt þessvegna ákvað jeg
að lala við yður. Hún er lirædd um, að þjer
sjeuð reiður. Ef þjer flytjið burt, þá fer lnin
sjálfsagt lika þessi hryllilega, unga stúlka,
sem alveg ætlar að gleypa yður með sínum
stóru og flónslegu augum. Og það þarf ekki
nema einn gikkinn í hverja veiðistöð. Fari
einn eru hinir vísir að hreyfa sig.“
„Ef þjer haldið svona áfram að stjana við
mig þá verð jeg hjer alla æfi,“ sagði hann
hlæjandi.
Innileg gleði skein af andliti hennar. „Seg-
ið mjer hvað yður finst þegar þjer komið
hjer inn,“ bað hún. „Líður yður vel? Yerðið
þjer rólegur? Þykir yður gaman að vera hjá
mjer?“
„Já, auðvitað,“ sagði liann. „Hefi jeg ekki
sagt yður það áður?“
Hún hristi höfuðið. „Haldið þér, að þetta
herbergi og þessir kjólar mundu hæfa ung-
frú Packe? Haldið þjer, að hún mundi vera
jafn óforskömmuð og jeg?“
Hann hristi höfuðið.
„Ungfrú Packe er prýðisstúlka, en slikt
herbergi mundi alls ekki eiga við hana.“
„Fætur hennar eru jafnlangir, hugsa jeg,“
sagði hún og andvarpaði.
„Jeg liugsa, að það sje ekkerl atlnigayert
við yðar fætur heldur,“ sagði hann ófeiminn.
„Þetta er nú fallegt af yður,“ sagði hún
lágt og lagði hendina um hálsinn á honum.“
„Og fætur mína þekkið þjer betur en nokk-
ur annar, að undantekinni Maríu.“
Skyndilega fann hann, að eitthvað hætlu-
legt lá i loftinu. Samt var það spennandi.
„Roger,“ livíslaði hún, „má jeg biðja vður
um svolítið?"
„Já.“
„Þetta verður hræðilegt kvöld. Allir vei'ða
í slæmu skapi, en reyna að leyna því. Jeg vil
reyna að hjálpa frú Dewar. Viljið þjer sitja
við mitt borð?“
„Því miður get jeg það ekki,“ svaraði
hann.
„Þvi el<ki?“
„Jcg hefi beðið ungfrú Packe að sitja við
mitt borð,“ sagði hann. „Jeg sagði yður víst
frá því, hve heppnir við vorum í dag. Það
var henni að þakka. Það væri vanþakklæti,
ef jeg sýndi henni engan sóma, einkum í
kvöld.“
„Já, en ungfrú Packe er ekki heima í
kvöld! IJafið þjer ekki fengið brjefið frá
henni?“
„Nei, og hún er ekki vön að koma úr
versluninni fvr en nokkru eftir þennan
tíma.“
,Hún sendi frú Dewar hoð, að liún kæmi
ekki i mat í kvöld. Mjer er kunnugt um, að
hún sendi yður lika miða.“
„Jeg leil nú revndar elcki á hilluna,“ sagði
hann.
Flóra kallaði á Maríu. „Viljið þjer fara
niður, María, og vita, hvort nokkurt hrjef
er til hr. Ferrisons á liillunni.“
„Já, ungfrú.“
„Jeg veit þetta, af því að jeg hefi oft kom-
ið inn til frú Dewar i dag,“ sagði Flora lil
útslcýringar. „Hún var einmitt að segja, að
hún vildi óska, að allir yrðu í mat í kvöld.
Hún er smevk um, að fóllc haldi sig utan
húss vegna atburðanna í morgun."
Maria kom nú aftur með brjef. Roger reif
upp umslagið og las.
Kæri hr. Ferrison!
Frænka mín, sem jeg er oftast hjá í tóm-
stundum mínum, er lasin og hefir beðið mig
að koma til sin strax eftir lolcunartíma. Hún
skrifar, að hún þurfi að fá að vita hvenær
jeg geti komið til Cornwall. Mjer finst jeg
megi til að fara til hennar. Vona, að yður
þyki ekki fyrir þessu.
Yðar einlæg
A. P.
E. S. Afskaplega væruð þjer almennilegur
ef þér vilduð hringja til mín kl. 8 Put-
ney 18—12 og segja hvernig yður gekk
í heimsókninni til lir. Simpkins. Gedge sagði
að þetta væri ah i lagi, en mig langar til að
heyra, hvað yður sjálfum finst. En allra
bestur væruð þjer, ef þjer kæmuð og sæktuð
mig um kl. 11. Heimilisfangið er Ranelagh
áköf.
,,Að sjálfsögðu, ef jeg má“, sagði liann.
„En ef við drekkum vín, þá verður ])að jeg
sem sje um það.“
Hann lauk við stjölinn og reis á fætur.
Hann sá, að i einu horninu stóð spánný golf-
skjóða full af prýðilegustu golf-kylfum.
Hann henti á þær og sagði brosandi:
„Hvenær ætlið þjer að kenna mjer golf ?“
„Einhverntíma bráðum,“ sagði hún glað-
lega. „Þjer skuluð vara yður á mjer, jeg hefi
sett mjer það mark, að ná fullri heilsu og
stunda allskonar kappleiki. En golfskjóðan
sú arna er afmælisgjöf til hr. Lukes. Hann
kom með þær inn til mín áðan, hann vill
láta breyta þeim dálítið, kylfunum."
„Hefir hann leikið i dag?“
„Já, en liann var þó smeykur um, að hinu
fólkinu fyndist það harðneskjulegt af hon-
um. Hann ljek við formann Sunningdale-
klúbbsins. Jeg liugsa, að liann hafi lagt lcylf-
ur sínar hingað inn af því að hann kærði
sig ekki um að mæta neinum.“
Roger gekk til dyra, og hún Ijet það ó-
átalið, því að hún var þegar önnum kafin
við að velja sjer kjól til að fara í.
„Við hittumst í dagstofunni“, sagði hún.
„Jeg vil sjálf leiða yður til borðs míns. En
blessaðir verið þjer, þér slculuð elcki drekka
einn hinna hræðilegu Apéretifs þarna niðri,
eftir stjölinn hjerna hjá mjer! Það er vísl
ekki annað en 'vermouth og vatn og Joseph
sjer um að a. m. k. helmingurinn sje vatn.“
„Hvernig líður Jósepli annars?“ spurði
hann. „Er hann mjög æstur ennþá?“
„Það eru allir æstir,“ sagði hún. „Nú skul-
uð þjer koma niður nógu snemnia. Jeg vi!

fíresk árásarflugvjel tekur forða af vjelbyssukúlum, áður en lagt er upp i
herferð.