Fálkinn - 01.11.1940, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
KROSSGÁTA NR. 354
Lárjett. Skýring.
1. manni, 5. greftrun, 10. nákvæm-
ir, 12. örnefni,, 14. hellt, 15. liests,
17. niðurstaða, 19. mögulegt, 20. rjett,
23. kjass, 24. skjótur, 26. einingar,
27. hvílum, 28. peningar, 30. enskur
titill, 31. vörum, 32. borðar, 34. efni,
35. skraut, 36. lítilmenni, 38. af-
vegaleiði, 40. óhreininda, 42. ógætna,
44. blað, 46. rúnn, 48. hraSi, 49.
brjóstiS, 51. slóða, 52. sár, 53. veiði-
vatn, '55. hrein, 56. sæti, 58. flana,
59. óvana, 61. leiSindin, 63. kjána,
64. eljusamur, 65. rjettur.
Lóðrjetl skýrini/.
1. endanlegum úrskurði, 2 gremja,
3. hjálpar, 4. fjelag, 6. limur, 7. flot-
holt, 8. busl, 9. leiðarljósiS, 10. ein-
setukonu, 11. árásin, 13. bættum
við, 14. búsáhaldið, 15. hríðar, 16.
skildi í sundur, 18. vandir, 21. á
fæti, 22. forsetning, 25. ferðabjart,
27. jurt, 29. tóbak, 31. danskl manns-
nafn, 33. glundroða, 34. kerald, 37.
maSur, 39. plöntuna, 41. kona, 43.
skorta, 44. vaða, 45. unga, 47. vitfir-
ing, 49. fæddi. 50. komast, 53. vaxi,
54. rölti, 57. hluta, 60. hljóS, 62, ó-
kunnur, 63. frumefni.
LAUSN KROSSGÁTU NR.353
Lárjett. Ráðning.
1. Vigur, 5. stáss, 10. beðum, 12.
brott, 14. ártal, 15. ans, 17. ósjór,
19. mær, 20. Laxness, 23. öli, 24,
óðal, 26. telgi, 27. árið, 28. lirja, 30/
lág, 31. sunna, 32. bóla, 34. Etnu, 35
ármóta, 36. óvænta, 38. auða, 40 ariu,
42. sauða, 44. ýra, 46. iðrar, 48. nutu,
49. brúða, 51. snuð, 52. Ari, 53. lækn-
aði, 55. U.S.A., 56. runna, 58. .Inn,
59. lónir, 61. gnæfa, 63. allur, 64. Ir-
ans, 65. hramm.
Ló&rjett. Ráðning.
1. Vetrarbrautinni, 2. iða, 3. gull,.
4. um, 6. Tb, 7. árós, 8. SOS, 9.
stjörnuturnunum, 10. bræSi, 11. inn-
lán, 13. tólin, 14. ámóta, 15. Axel,
16: segg, 18. riðar, 21. at, 22 Si, 25.
ljómuðu, 27. áunniðs, 29. alóða, 31.
stæri, 33. ata, 34. Eva, 37. ansar,
39. brúnni, 41. ærðar, 43. aurug, 44.
yrki, 45. aðan, 47. ausir, 49. bæ, 50.
að, 53. lafa, 54. illa, 57. nær, 60. ólm,
62. an, 63. ar.
|V/V/V<«/V
henni þaðan burt aftur. Jeg veit ekkert um
lifnaðarhætti hennar nje athafnir, eða hvort
hún yfirleitt gerir nokkuð. Með öðrum orð-
um, jeg veit ekkert um þetta, það vantar al-
veg þann rjetta anda.“
„Þá skuluð þjer koma í Palace Crescent
og athuga'fólkið þar,“ sagði hún.
„Það gæti verið nógu sniðugt,“ sagði hann.
„Mjer þætti gaman að kynast slíku mat-
söluliúsi af eigin réynd.“
Skyndilega datt Fridu dálitið gott í hug.
„Komið og borðið miðdegismat með mjer
þar heima í kvöld,“ sagði liún.
„Jeg vil það gjarnan,“ svaraði liann. „En
jeg get það ekki.“
„Hversvegna ekki?“
„Það væri annað mál, ef það væri jeg, sem
hyði yður,“ sagði hann. „En jeg get ekki
níðst á gestrisni yðar á svo uppáþrengjandi
hátt.“
„Uss, þjer getið þá hara boðið mjer út
seinna i launaskyni. Og svo eigið þjer lijá
mjer morgunverð. Auk þess tekur frú Dewar
aðeins hálfaii þriðja skilding fyrir mat fyrir
gesti og maturinn er bara góður. Jeg get líka
fengið flösku af livít- eða rauðvíni mjög
ódýrt.“
„Er yður alvara?“ spurði hann. „Þá vil
jeg ólmur koma.“
„Þá er það ákveðið,“-sagði hún. „Miðdegis-
verður er klukkan 8. En þjer skvduð koma
svolítið fyr, svo að þjer getið atliugað hyskið,
— segjum hálf átta. Jeg skal bíða eftir yður
í dagstofunni.“
„Jeg skal koma alveg á mínútunni,“ sagði
liann. „Ætli jeg sjái ekki gömlu konuna,
sem var við yfirheyrsluna?“
„Jú, það tel jeg víst,“ sagði Frida., „Þær
systurnar hafa, minnir mig, búið þarna ein
fjögur ár og aðeins borðað fjórum sinnum
úti. Þjer eruð þá undarlega óheppinn, ef
þær eru fjarverandi. En annars er best
að segja yður það strax, — merkilegasti
leigjandinn hjá okkur er ung stúlka -— tutt-
ugu —- tuttugu og tveggja ára gömul, vell-
rík, en er lömuð að nokkru leyti. Hún er
yndisléga vel klædd og situr við sjer horð,
hefir sjerstaklega fin og góð herbergi. Hefir
mikið aðdráttarafl. Hún heitir Flora Quayne,
en jeg ætla ekki að kynna jrður fyrir henni,
ef jeg kemst hjá því. Jeg furða mig oft á
því, að enginn skuli skjóta sig í henni, enda
þótt hún sje örkumlamanneskja.“
„Ekki get jeg orðið skotinn i tveimur
stúlkum sama daginn,“ sagði hann.
„Einhver huggun virðist vera í þvi,“ sagði
hún. „En þar sem jeg á von á að sjá yður
aftur í kvöld, ætla jeg að fara núna. Jeg þarf
að hitta mann við Imperial-leikhúsið, sem
e. t. v. getur látið mig fá smáhlutverk.“
„Leyfið mjer að fylgja yður á leið.“
„Nei, þökk, þess þarf ekki. Iíomið nú ekki
of seint í kvöld!“
Hún kvaddi í skyndi og gekk til dyra.
Hún leit snöggvast til Rudletts, en hann var í
djúpum samræðum við einhvern kunningja
og leit ekki upp.
XXIII.
Allir veittu gesti Fridu Medlincott mikla
athygli og liún var montin af. Hann leit vel
út í smókingnum og Frida kynti hann öllum,
sem koniu nálægt lienni. Hann var þægileg-
ur og kurteis við alla, en hreint og beint
stimamjúkur við (ilewes-systurnar. Hanun
kannaðist vel við þær. Faðir hans hafði ver-
ið vinur frænda þeirra. IJan sat lengi á tali
við þær þar til Frida kom og sótti liann. Hún
kynti liann fyrir frú Dewar, sem tók honum
kurteislega, en fremur tómlega.
„Þetta er alvarlegur kvenmaður,“ hvíslaði
hann i eyra Fridu. „Brosir lvún nokkurn
tíma?“
„Eklci veit jeg til þess, að slíkt hafi sjest,“
svaraði hún. „ Jeg lield, að hún vinni mjög
mikið. Sumir segja að liún eigi mann, sem
hún þurfi að vinna fyrir, en enginn veit það
með vissu. Komið þjer nú, — jeg ætla að
kynna yður fyrir fínasta leigjandanum okk-
ar, en — gætið þess að verða ekki ástfang-
inn af henni“!
Flora rjetti lionum fingúrgómana og
brosti dauflega við honum.
„Það er gaman að sjá gesti hjer,“ sagði
hún. „Jeg vona yðar vegna, Lengton major,
að maturinn verði góður, svo að þjer verðið
fáanlegur til að koma hjer aftur. Yið erum
ekkert skemtileg eins''og þjer sjáið.“
Nu gall hjallan frammi í ganginum. Jos-
eph tilkynti, að maturinn væri tilhúinn. Þau
gengu gegnum forsalinn og Frida leiddi gest
sinn að litlu borði út við gluggann. Lengton
litaðist um með forvitni.
„Mjer sýnist þetta fólk hjer yfirleitt geðs-
legt“, sagði hann. — „Álit mitt á svona
stöðum breytist mikið. Hvaða maður og
kona eru þarna hinum megin?“
„Það er Padgham nokkur og kona hans,“
svaraði hún. „Hann er málafærslumaður, en
er hættur málfærslu. Hann er víst í ein-
hverskonar viðskiftum, a. m. k. fer liann á
skrifstofu, en ekki skil jeg í því, að hann
vinni ýkja mikið. Kona hans virðist liafa
verið fríð.“
„IJún er það ennþá. Hitt er alt saman
verslunarfólk líka, geri jeg ráð fyrir?“
„Já, a. m. k. liverfa þau öll hjeðan eftir
morgunverð og koma aftur glorlnmgruð um
sjö-leytið.“
„Fólkið hjerna virðist ekki vera hneigt
fyrir hávært málæði," sagði hann.
Hún leit i kringum sig.
„Það er nú verra i kvöld en endranær,“
sagði hún. „Jeg skil ekki livað gengur að
fólkinu. Það er lielst, að það hvíslar hvað
að öðru. .Teg legg til, að við komum yfir i
dagstofuna og drekkum kaffisopa.“
Lengton kunni sig prýðilega, en hann átti
erfitt með að verða ekki vandræðalegur,
þegar hann sá, hversu fmjög var horft á
liann í laumi, þegar liann gekk i gegnum
borðstofuna.
Frida var of hreykin af honum til ])ess
að veita því athygli. Hún dró lítinn sófa
að arninum og skrapp síðan út til að reka
á eftir kaffinu. Þegar hún kom aftur sat
Lengton á tali við jómfrú Súsönnu Clewes.
Hann hætti samtalinu skjótlega og settist
aftur í sófann.