Fálkinn - 11.04.1941, Blaðsíða 4

4
F Á L K I N N
Indversk byggingar-
list: Grafhýsið Taj
Mahal, sem indversk
ur fursti reisti fyrir
konu sína.
G
imsteinn breska heimsveldisins:
INDLAND
FINTÝRALANDIÐ INDLAND -
er það til lengur? Landið með
helgu fljótin og lótusblómin, tanrt
maharadjanna og hvítu fílanna, must-
eranna og fjársjótanna. — Jú, víst
er það til enn. Enn eru til fursta-
fjárhirslur, sem geyma miljarða-
verðmœti i gulli og gimsteinum, hall-
ir með húsgögnum úr skiru gulli,
heilagir fílar og heilagir menn, must-
eri og turnar. Ferðamenn frá Evrópu,
sem hafa efni á að sigla kringum
hnöttinn, geta sjálfir sannfærst um
þetta með því að fara ferðir inn í
landið og ljósmynda undrin sjálf.
En svo er til annað Indland. Staerra
Indiand. Indland, sem ekki er auglýst
í myndaheftum ferðaskrifstofanna.
Indland með;320 miljónum af hungr-
uðu bændafólki og verkamönnum,
fóik, sem býr við aumari kjör en
vesturlandabúar geta gert sjer í hug-
arlund.
Um þúsundir ára var Indland talið
ríkasta land veraldar. Síðan á dögum
Alexanders mikla hefir það verið
keppikefli drotnunargjarnra Evrópu-
manna. Það var tilraunin til að
finna sjóleið til Indlands, sem
varð til þess að Ameríka fanst
i lok 15. aldar. Það eru yfir-
ráðin yfir Indlandi, sem hafa
skapað heimsyfirráð og ríki-
dæmi Breta. Það er Indlandi
að þakka, að ein miljón Eng-
lendinga getur lifað af eignum
sínum, án þess að vinna hand-
arvik að arðberandi starfi.
Indverjar höfðu lifað menu-
ingarlifi i þúsundir ára áður
en Norður-Evrópubúar kom
ust af steinaldarskeiðinu.
Sögurannsóknir vorra tíma
hafa varpað ljósi yfir meira
en 3000 ár af fortíð Indverja.
Elstu heimildarrit þeirra eru
til orðin 1500 árum fyrir
Krist burð. Það eru Vedda-
bækurnar — hinar heilögu
bækur Aríanna i Indlandi.
Þessar bækur sýna, að arískir
Indverjar höfðu fasta bústaði og
ráku fullkominn landbúnað. Þeír
höfðu ytri skilyrði til þroskaðrar
andlegrar menningar, og heimspeki
Mahatma Gandhi.
og trú þeirrar menningar kemur
skýrt fram í Veddabókunum.
En þessar bækur gefa einnig upp-
lýsingar um aðra þjóð, Dravídana,
sem bygðu landið áður en Ariarnir
komu þangáð. Og þó að Vedda-bæk-
urnar tali með lítilsvirðingu um
menningu Dravídana, þá minnast þær
þó á ýmsar menjar lista og bygg-
inga, sem voru fyrir i landinu og
þeirra verk. Aríarnir telja þessar
menjar að vísu lágstæðar, en það
var vegna þess, að þær komu þeim
einkennilega fyrir sjónir.
Alla fornöldina á enda var Indland
æfintýralandið og undralandið, í aug-
um hinna vestrænu þjóða. Indversk-
ur listiðnaður barst vestur til Babý-
lon og Egyptalands, bæði smíði og
vefnaður, og það voru frásögurnar
af auðæfum Indlands, sem ýttu und-
ir Alexander mikla að gera út her-
ferð þangað. En hvorki Alexander
nje aðrir harðstjórar, sem i fótspor
hans fetuðu, komust nokkuð að marki
austur fyrir norðurlandamærin og
þeir gátu «kki haldið landinu. Þá
voru stjettaböndin ekki komin í
Indlandi, og hjátrúin, sem síðar varð
til þess að ekkjur voru brendar á
báli eða einangraðar, var ekki komin
í tisku, þegar Veddabækurnar urðu
til.
Stjettabandsfarganið, kenningin um
sálnareik, bann við slátrun naut-
penings o. fl. kom ekki fyr en seinna,
og það voru fjárhagslegar og stjórn-
arfarslegar ástæður, sem knúðu þess-
ar bábiljur fram. Þegar Aríarnir
höfðu lagt undir sig lönd Dravidanna
og gátu ekki flæmt þá lengra uúdan,
neyddust þeir til að hafa viðskifti
við þá og umgangast þá nokkuð. En
til þess að varna því, að bióðblöndun
yrði milli Aría og Dravída, tóku Ari-
arnir upp stjettabandið, og voru af-
kvæmi Aría og Dravída gerð rjett-
laus og nefnd paría, en það þýðir:
fólk, sem ekki má snerta á. Og
franski heimspekingurinn Montes-
quieu bendir á það í riti sinu, „Andi
laganna“, er kom út 1726, að bá-
biljan um helgi nautpeningsins sje
sprottin af nauðsyn. Mjólkin var að-
alfæða almenningsins langan tíma
af árinu og auk þess var loftslaginu
þannig liáttað, að óholt var að neyta
kjöts. Þessvegna var nauðsynlegt að
banna slátrun og kjötát og varð þetta
von bráðar trúaratriði, því að venju-
leg lög hefði tæplega dugað til að
afstýra kjötátinu. Og kenningin um
sálnareik, sem fyrst var tekin upp
í Bramatrúna, var nauðsynleg til
þess að sætta fólk við hin ranglátu
ákvæði stjettabandsins. Sálnareik
Indland var eirui sinni rlkasta land heimsins....
Verkfallsmenn frá spunastofunum l Bombay.