Fálkinn - 08.04.1944, Side 13

F Á L K 1 N N
IX
KROSSGÁTA NR. 492
Lárjelt. Skýring.
1. lærir, 4. hvinur, 7. langa, 10.
bráönar, 12. galgopi, 15. liáreisti,
16. fiskar, 18. lítilsvirt, 19. til, 20.
kvenm.nafn, 22. angra, 23. dundur,
24. vatnsfallið, 25. höfuðborg, 27.
lilýðir, 29. spíu, 30. ákvörðun, 32.
leðja, 33. mjúkf, 35. þytur, 37. frjáls,
38. Stafur, 39. tyggur, 40. á reikn-
ingum, 41. rifrildi, 43. dugnaður,
46. seður, 48. stafi, 50. spil, 52.
afkasta, 53. vernda, 55. á ránfugli,
56. Bein, 57. livíldi, 58. þrír eins,
60. vond, 6á. fisk, 63. unaður, 64.
svo skal verða, 66. ekki, 67. karlm.-
nafn, 70. slæm, 72. skap, 73. vesæll,
74. mjólk.
Ljórjett. Skýring.
1. iúðugt, 2. stafur, 3. velti, 4.
skrugga, 5. á fæti, 6. renningar, 7.
greinir, 8. ekki að njótandi, 9. um-
vönduninni, 10. goðanafn, 11. ákafa,
13. bendingar, 14. kvika, 17. meta,
18. íhaldssamur, 21. i'eiti, 24. hall-
mæling, 20. breytingu, 28. refsaði,
29. sóma, 30. blað, 31. óskemdar,
33. karlm.nafn, 34. þjappa, 36. blóm,
37. tónsmíði, 41. jag, 42. bók, 44.
verkur, 45. fáráðlingur, 47. ijót, 48.
stríða, 49. sjá eftir, 51. dökk, 53.
detta, 54. hendur, 56. mön, 57. ham-
jngjusöm, 59. rándýr, þolf., 61. máln-
ingu, 63. vana, 65. sk.st., 68. drykk-
uf, 69. hljóð, 71. hólmi.
LAUSN KROSSOÁTU NR.491
Lárjett ráðning:
1. Hró, 4. aumur, 7.. öxl, 10. brek-
án, 12. eintak, 15. ró, 16. urga, 18.
mild, 19. ká, 20. úði, 22. gat, 23. efi,
24. ii'al, 25. ull, 27. rakri, 29. fær,
30. uglan, 32. rek, 33. móðir, 35.
agar, 37. liala, 38. dý, 39. pakkhús,
40. ci, 41. saug, 43. saft, 46. rómur,
48. NNN, 50. raust, 52. nám, 53.
tónar, 55. grá, 56. hýr, 57. aur, 58.
góa, 60. NLN, 62. et, 63. ógna, 64.
Anna, 66. gá, 67. murtan, 70. angrar,
72. rót, 73. auður, 74. náð.
Lóðrjett ráðning:
1. Hróðug, 2. re, 3. óku, 4. angar,
5. mý, 6. reifi, 7. önd, 8. xT, 9.
iakari, 10. brú, 11. árg., 13. ill, 14.
kál, 17. atar, 18. merk, 21. illa, 24.
liæða, 26. lag, 28. keskinn, 29. ioi,
30. undur, 31. napur, 33. masar, 34.
reitt, 36. rag, 37. hús, 41. smár, 42.
aum, 44. fag, 45. turn, 47. ónýtur,
48. nóra, 49. naga, 51. sálgar, 53.
tunna, 54. rónar, 56. hem, 57. aga,
59. ann, 61. nár, 63, ótt, 65. agn, 68.
ró, 69. ið, 71. rá.
TónsniIHnpar Hfs op lfðnir.
Frh. af bls. 11.
ur sem jeg hefi heyrt. Og viss er
jeg um það, að mikið hefðu menn
viljað gefa til, að eiga Glunta-söng
þessara ágætu söngvara „á plötu.“
En Wennerberg gat svo sem gert
góð skil alvarlegri viðfangsefnum.
Samdi hann til dæmis á árunum
1861-87 55 lög við Davíðs-sálma
(fyrir einsöng, kór og píanó). Og
loks samdi liann þrjú „Oratoría“
fyrir kór og hljómsveit, og voru
hans stórbrotnustu verk.
Wennerberg ijest í Stokkliólmi
árið 1901. Má eflaust telja, að liann
hafi verið stórgáfaðasta „amatör“-
tónskáldið, sem uppi hefir verið á
Norðurlöndum, svo að ekki sje
lengra farið.
Drekkiö Egils-öl

Hann horföi á liana ineö rannsóknar-
svip.
— Þjer finnst kanske, aö jeg hafi ekki
nægar áhyggjur? Hvernig' í ósköp.unum
ætti mjer nokkurntíma aö takast að gifta
þig heiðarlegum, ungum manni? Móðir þín
hað mig um, áður en þið fóruð, að gera
samninga viðvikjandi ráðahag þínum. En
hvernig ætti jeg að liafa efni á, að borga
nægilegan heimanmund með stelpu eins
og þjer'? Hvar hefir þú verið tvær uijdan-
farnar nætur?
— Þú þarft ekki að hafa áhyggjur af að
útvega mjer mann, sagði hún stutt i spuna.
— Það er skylda mín. Hvernig ættir þú
nokkurntíma að komast i hjónahand ef
jeg annaðisl ekki um það?
— Það skal takast samt. Án þinnar að-
stoðar.
Það verður þá einhver af þessum ný-
tískugeplum. Hann frísaði eins og hestur,
— fyrirlitlega. — Ónei, hafðu afturá, þú
skalt ekki komast í neitt tiskulijónaband.
.leg skal sjá þjer fyrir manni. . . .
;Hún horfði rólega framan í liann. — Jeg
hefi valið mjer mann, hvislaði hún. Og á
því sama augnabliki valdi liún.
Hún var horfin út úr stofunni áður en
faðir hennar kom upp nokkru orði til
anrsvara og stikaði út um garðshliðið.
— Hvar eru hurðarmennirnir ? spurði
hún gamla dyravörðinn.
— Þeir voru að fara. Hann benti niður
veginn. — Aldrei liefi jeg sjeð svona kóna
— þeir minntust ekki einu orði á úr hvaða
|)orpi þeir kæmu — eða —
Mollie heyrði ekki livað hann sagði. Hún
var lcomin langt niður á veg. Litil te^tofa
var í útjaðri bæjarins, kanske höfðu þeir
farið þar inn og fengið sjer te og mat áður
en þeir snjeru heim.
Þeir voru þar. Hún fór beint lil þeirra.
— Jeg er tilbúin að koma með ykkur
aftur til baka, sagði hún.
Þeir stóðu upp án þess að sýna á
sjer nokkur undrunarmerki, alveg eins og
þeir hefðu búist við þessu og ætlað að
hinkra við eftir henni. Og svipstundu eftir
sat hún í vaggandi burðarstólnum á leið
upp til fjalla. Hún var á leið til hans
aftur.
AÐ VAR orðið dimmt, að kalla, þeg-
ar hún kom að virkishlminu. Það
stóð opið, eins og' hún hafði búist
við. Inni í forgarðinum brunnu kyndlar,
og matarlyktina lagði á móti henni.
Mollie var svöng og þreytt. Hún fór beint
upp i stofuna, sem hann var vanur að sitja
í.
- Þarna ertu komin, sagði liann. — Jeg
sagði burðarmönnunum að fara ekki úr
bænum án þin. Þeir áttu að bíða þangað
til dimmt væri orðið, og ef þú Irðir ekki
komin sjálfkrafa og sjálfviljug, þú áttu
þeir að leita þig uppi og flytja þig hingað
með valdi.
Þú ætlaðir þá að nema mig á brott?
hvíslaði hún.
— Líttu á hjerna, sagði hann og færði
hana með sjer út að glugganum. Langt i
fjarska fyrir neðan þau lá landið í mýrkri,
en á einum stað sást til daufra ljósa í
hvirfingu og ljósin færðust nær.
— Þetta er herinn minn, sagði liann. -—
Ef þú hefðir ekki komið, mundi bál hafa
verið kveikt lijer víðsvegar á fjallinu, og
hermennirnir hefðu farið heim i hús föður
þíns og sóll þig aftur’ handa mjer.
—- Mjer þykir vænt um að jeg skyldi
koma sjálfkrafa, sagði hún.
Þú hefðir komið hvort heldur §jálf-
krafa eða ekki, sagði liann. Jeg hafði
afráðið allt áður en þú fórst hjeðan.
Hún svaf fast um nóttina, og morguninn
eftir varð gamla konan að ýta við henni
svo að liún vaknaði.
- Herra þinn sendir þjer skipun. Þú
átt að bíða hans í forsalnum stóra.
Og lnin beið hans i forsalnum stóra.
Svo kom hann, hár og friður í síðum
silkifrakka bláum. Hún hafði ekki sjeð
hann þannig' ldæddan áður og lienni iá við
að skelfast rjett í svip. Hvaða æfintýri var
þetta, sem hún hafði ganað út í? Sonur
ræningjaforingjans — maður, sem her öll
einkenni ]>ess að hann Y’æri framan úr mið-
öldum?
— Af því að kynna skal trúlofun okkar
i dag, byrjaði hann mjög liátíðlega..
Jeg held.... jeg held að þegar til
kemur vilji jeg ekki giftast þjer, stamaði
húu skelkuð. Jeg. .. . jeg vil komast heim.
Þangað kemst þú ekki, svaraði liann
ákveðinn — það er jeg, sem ræð um það.
í gær komst þú til mín að frjálsum vilja,
og jeg veit hvernig kvenfólk er. í dag hefi
jeg ákveðið að þú verðir hjerna, livort þú
vilt eða ekki. Hann ldappaði saman lóf-
unuin og gamli þjónninn kom inn.
Seg þú föður mínum, að við munum koma
lil hans innan stundar. Um hádegi verður
öllum undirbúningi undir trúlofun okka'.
að vera lokið. Hann laut djúpt fyrir Mollie.