Fálkinn - 28.04.1944, Blaðsíða 13

F Á L K I N M
13
KROSSGÁTA NR. 495
Lárjetl skýring':
1. Hjón 4. veraldar, 7. veit ekki,
10. vonaöir, 12. muldi, 15. bílamerki,
10. kvikar, 18. skapgerð, 19. tveir
eins, 20. keyrðu, 22. sóða, 23. beita,
24. hávaði, 25. kvenm.nafn, 27. hey-
visk, 29. dundur, 30. skapvond, 32.
nið, 33. stillir, 35. lágt tal, 37. bátur,
38. eftirherma, 39. óþriflegur, 40.
klaki, 41. bára, 43. máta, 46. grasi,
48. verkur, 50. trufla, 52. þjálfað, 53.
seinna, 55. fær, 56. haldi fram, 57.
hljóða, 58. iærði, 60. hvatning, 62.
tveir ómerkir, 03. kvenm.nafn, 64.
lúra á, 66. gríp, 67. ættarnafn, 70.
gremst, 72. togari, 73. úrgangurinn,
74. ófæra.
Lóðrjett skýring:
1. Flæmir, 2. samþykki, 3. úrkoma,
4. fljótt, 5. hreyfing, 6. rifa„ 7. glóð,
8; tónn, 9. hæna að, 10. gryfja, 11.
kvika, 13 elska, 14. vond, 17. þvaður,
18. ull þolf., 21. kann við, 24. vatn,
26. óþæginda, 28. hressing, 29. snyrti
legur, 30. fegurð, 31. smækkaði, 3é.
meiðir, 34. sverfa, 36. þreytu, 37.
blástur, 41. gras, 42. tilslökun, 44.
sama og nr. ö8. lárjett, 45. spendýr,
47. rifnar, 48. spilið, 49. hróp, 51.
versnar, 53. frjóangi, 54. höfðing-
skapur, 56. verkfæri, 57. spú, 59. lítil,
61. fiskar, 63. stafur, 65. fjármuni,
68. handsama, 69. byrði, 71. skst.
LAUSN KR0S8IÁTU NR.494
Lárjett ráðning:
1. Fræ, 4. tjáir, 7. mók, 10. glæsta,
12. ótækur, 15. RE, 16. tept, 18. flot,
19. ná, 20. áta, 22. far, 23. lag, 24.
önn, 25. trú, 27. ragur, 29. átu, 30.
rnikla, 32. fag, 33. brugg, 35. alfa,
37. heil, 3a. te, 39. draslar, 40. mý,
41. seig, 43. fima, 46. nakin, 48. ást,
50. naumt, 52. for, 53. óstýf, 55. isa,
56. elt, 57. ósa, 58. röm, 60. asi, 62.
me, 63. ólar, 64. treg, 66. KR, 67.
mislit, 70. lygnar, 72. tám, 73. tísta,
74. gor.
Lóðrjet ráðning:
1. Fletti, 2. ræ, 3. æst, 4. tapar, 5.
ár, 6. rólar, 7. mæt, 8. ók, 9. kunnug,
10. grá, 11. tef, 13. tog, 14. rán, 17.
traf, 18. flug, 21. arka, S4. ötul, 26.
úlf, 28. galsast, 29^ ári, 30. metin, él.
aldin, 33. berin, 34. grýtt, 36. arg,
37. liaf, 41. skot, 42. eir, 44. maí,
45. ausa, 47. afleit, 48. ásar, 49. týrt,
51. maskar, 53. ósatt, 54. förla, 56.
emm, 57. Óii, 59. mey, 61. irr, 63.
ólm, 65. GGG, 68. sá, 69. ós, 71. no.
frelsa hann úr því að kona var hæstráð-
andi þarna.
— Jeg skal fylgja þjer til hennar, sagði
ein maðurinn.
Mollie élti hann án þess að hika eiU
augnahlik. Aðra höndina hafði hún í vasan-
iim-— krepþta um litlu skammhyssuna.
Hjerna eru dyrnar hennar, sagði mað-
urinn. -— Farðu inn ef þig langar. —
Húii er svoddan svarkur, að hún mundi
drepa mig samsitundis, ef liún vissi að
jeg hefði fylgt þjer hingað.
Eftir augnablik var hann horfinn en
Mollie stóð við læstar dyr. Hún lagði
eyrað varlega upp að dyrunum — ógreini-
lega gal lnin heyrt tvær raddir. Önnur
þeirra var kvenrödd hitt karlmanns-
rödd.
Allt í einu hrinti Mollie liurðinni upp
með háðum höndum. Hún skall upp með
bralci. Þar var Tígrisinn. Konan sat en
hann stóð við hliðina á henni.
— Saman gætum við gert allt sem
okkur dytti í hug, sagði konan með á-
fjáðri rödd. En liún þagnaði undir eins
og hún kom auga á Mollie. Tígrisinn leit
við.er hann sá hvernig konan skifti lit-
unl.
Ert það þú? sagði hann.
- ' Já, sagði Mollie rólega. — Jeg bjóst
við að finna þig í böndum.
Jeg var líka fluttur hingað í bönd-
um, sagði hann.
En þú ert frjáls maður núna?
— Þessi kona liefir frelsað mig, sagði
hann. Mig verkjar ennþá i öklana
éftir harðreyrða fjötrana. En þetta var
að nokkru leyti sjálfum mjer að kenna
því að jeg reyndi að spyrna á móti.
- Hver er hún? spurði Mollie og kast-
aði höfði í áttina til konunnar.
— Nú heyrir þú það ótrúlegasta, sem
þú hefir nokkurntíma heyrt, sagði liann.
— Hún er Blá-Úlfur. Það er hún, sem
hefir stjórnað her lians alla þessa mánuði.
Jeg hefi átt í barátu við konu.
— Hvað var það sem hún sagði um Ieið
og jeg kom inn? spurði Mollie.
Hann snjeri sjer nú að konunni. Hvað
var það sem þú sagðir?
Mollie horfði rannsakandi á haila. Hún
var há og þrekin — stór eins og karl-
maður, andlitsdrættirnir djúpir, og sól-
brend eins og tatari. Harðir drættir voru
í kringum stóran, rjóðan munninn.
Hún horfði á Tígrisinn, eins og Mollie
væri hvergi nærri, og sagði: — Ef við
sameinum lieri okkar, þú og jeg, getur
enginn sig'rast á okkur.. Við gætum steypt
stjórninni af stóli, eins og aðrir hafa gerl
á undan okkur, og komið keisaradæminu
á fót aftur. Þú yrðir þá keisari og synir
okkar prinsar.
— Aldrei á æfi minni hefi jeg heyrt
annað eins þvaður, hrópaði Mollie og hljóp
til Tígrisins og hjúfraði sig upp að honum.
—- Deltur þjer i hug að trúa því sem liún
segir við þig?
Ilann hreyfði hvorlci legg nje lið. Stóð
grafkyrr og starði á harðneskjulegt andlit
konunnar.
Mollie færði sig nær lienni: —- Ætlar
þú ekki að segja mjer stríð á hendur?
spurði hún.
— Jú, svaraði hún. — Hann er ekki eins
og þú. Þið eigið ekki skap saman .Yfirgefðu
liann. Farðu aftur til Shanghai —. þar
eiga þinir líkar heima.
Hann þagði enn. Hjelt áfram að stara á
konuna. Hann færði sig ekki lil Mollie.
Hann brosti eklti. í augum hans var ró og
umlnigsun.
— Um hvað ertu að húgsa? hrópaði
Mollie.
— Hvorki um þig nje hana, svaraði hann.
— Hefir þú gleymt. .. . hjelt hún áfram.
— Jeg hefi öllu gleymt. . . . nenia því að
jeg er sonur föður míns. Jeg er fæddur
til þess að berjast — ekki til þess að sitja
auðum höndum í einliverjum kaupstað.
Rödd lians var þyrkingsleg og liann snjeri
frá og gekk út að glugganum.
Kýst þú-þjer hana í minn stað? spurði
Mollie og var svo reið að röddin titraði.
Jeg kýs mjer ekki konu — jeg kýs
mjer líf.
Ilverskonar líf?
ITún hafði mikið til síns máls. Það
var rjett sem hún sagði.
En hún ráðleggur þjer að hverfa aftur
til fortíðarinnar, sagði Mollie.
— Forfeður okkar. . . . hóf nú konan
máls.
— IJvað stoðar hásæti, þegar ný stvrj-
öld cr hafin?
Tjgrisinn snjeri sjer að henni: — Ný
styrjöld???
— Já. Sprengjur — flugvjelar — herskip
og fallbyssur.
Mitt fólk hefir lika fallbyssur og spjót
og sverð, sagði konan.
—- Hvað stoðar það? Styrjöldin er háð
í loftinu. Á fáeinum tímum geta nokkrir
menn lagt heilan bæ i rúst.
— Það eru tískutöfrar og svartigaldur,
sagði konan. — En jeg gel drepið þig
áður en þú... .
—- Þetta eru ekki minir galdrar, flónið
þitt, sagði Mollie fyrirlitlega. — Þelta eru
galdrar vesturlandanna. Engin getur stöðv-
að þá. Hún snjeri sjer að Tígrisinum og
sagði: Hún hefir ekki hugmynd um,
hvað hefir gerst í heiminum meðan hún
hefir setið lijer uppi á milli fjallanna
sinna.
- Hversvegna ætti jeg að trúa því sem
þú segir? sagði konan.
En Mollie heyrði ekki livað hún sagði
Iíún fór lil mannsins síns, tók báðum
höndum um liöndina á honum og þrýsti
henni að hjarta sjer. — Ivom þú með mjer,
sagði lnin.