Fálkinn - 22.09.1944, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MBÐ MYNDUM
fíitstfóri: Skáli Skúlaaoa.
Frcunkvjtfóri: Srarar Hjalteetod
Skrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavik. Simi 2210
Opia virka daga kl. 10-12 og 1-6
Blaðið kemur át hvern föstudag
Allar áakriftir greiðis fyrirfram
H ERB KRTSpren t.
SKRADDARAÞANKAR
Enginn dómur skal í þessum hug-
leiðingum skraddarans lagður á það,
hverjir eiga sökina á þeim eilífu
og ósættanlegu deiluni, sem jafnan
eru með þjóð vorri. Lesandinn er
þeðinn að spyrja alþingismanninn
sinn að því. Hver veit nema hann
viti það. Því að sjálfur hefir hann,
eða flokkur hans, reynst ómegnandi
þess, að koma á laggirnar ríkis-
stjórn, sem hann gæti annaðhvort
verið aðili að eða andstæðingur að. í
vinnudeilunum eru þó aðeins mót-
herjar, því að ekki er hægt að líkja
núverandi ríkisstjórn við sáttasemj-
ara, nema máske að því leyti, að
aðilanir eru oftast ósáttir við hann.
Stjórnin eða öllu heldur Alþingi,
býr til svo margar nefndir. Mætti
ieyfast að stinga upp á einni enn,
það er að segja, ef hún er kosin
til að gera eitthvað meira en ekki
neitt. Það mætti kalla liana friðar-
nefnd, því friður er svo fallegt orð,
ekki síst núna.
Þessi nefnd ætti að vera skipuð
með því fororði, að hún lyki aldrei
störfum sínum. Á tímum ófriðar yrði
hún sáttanefnd, en það hlutverk æhi
að vera aulcavinna, og mætti gjarn-
an borga það með eftirvinnukaupi.
Aðalhlutverkið yrði það, að sjá um
að ekki þyrfti að stofna til vinnu-
deilu eða úlfúðar. Þessi nefnd reyndi
að gera einn alsherjargrundvöll fyrir
atvinnumálum þjóðarinnar, finna þá
vísitölu allra vísitalna, sem atvinnu-
lifi þjóðarinnar hæfir. Því að ísland
verður að byggja framtíð sína á þvi,
að þjóðin geti lifað skuldlaust út
á við, þó að ekki komi heimsstyrj-
öld 20. - hvert ár. Að öðrum kosti
erum við mesta „ófriðarþjóð“ i
heimi. Eins og stendur höfum við
styrjaldir að atvinnu. Það er sann-
leikurinn, sem við verðum að horf-
ast i augu við. Væri full ástæða til
að fara að líkja okkur við Basil
Zaharoff, cða þessháttar kumpána,
en þó er sá munur, að við heýjum
aðeins borgarastyrjöld, þó að við
lifum á stórveldastríðum. En „oft
veltur lítil þúfa þungu hlassi.“
Við þurfum að sljetta þúfuna okkar
og reyna að muna. „Að íslendingar
viljum vjer allir vera.“ Muna, að
það er hægt að lifa i friði í strjál-
býlasta og hlutfallslega auðugasta
landi Evrópu.
Marlene
Kvikmyndin er orðin svo stór
þáttur í skemtanalífi almennings að
það er enginn furða, þó að þeir
blaðalesendur, sem alist hafa upp
við kvikmyndir frá barnæsku, liafi
áliuga á að fræðast eitthvað um
þá, sem hæst ber á í ríki kvikmynd-
anna.
Vísindamennirnir og listamennirn-
ir berjast alla æfi fyrir frægð og
ná henni ekki að jafnaði fyrr en þeir
eru orðnir aldurhnignir eða jafnvel
komnir ofan fyrir grafarbakkann.
En kvikmyndin getur gert sína þjóna
heimsfræga á nokkrum nánuðum.
Þannig var það með Marlene Diet-
ricli. Hún þurfti ekki nema eina
kvikmynd til þess að verða lieims-
fræg. Myndin var „Blái engillinn“„
þar sem liún ljek daðursdrósina og
kippli fótunum undan smáborgar-
Leikflokkur Marlene Dietrich: Sitjandi frá viitstri: Söngvarinn Craig
Mathues, Lin Mayberry leikkona, Marlene Dietrich, Mandy Kaye. Stand-
andi Jerry Cummings og Joey Faye.
Marlene Dietrich i hópi íslenskra blaöamanna.
anum, barnakennaranum, sem Emil
Jannings ljek af eigi minni snilld
en liún.
En enginn skyldi halda að hún hafi
unnið þennan sigur undirhúnings-
laust. Það var margt búið að drífn
á daga hennar áður.
Þegar hún var barn langaði hana
til að verða fiðluleikari og var byrjuð
að læra. En þá sneri hún á sjer úlf-
liðinn, svo illa að hún varð að
leggja þetta nám á hilluna. Líklega
hefir þetta atvik ráðið þvi að hún
varð heimsfræg leikkona.
Marlene Dietrich er gerfinafn,
eins og svo margt listafólk notar.
Rjettu nafni heitir hún Maria Magda-
lena von Losch, og var faðir henn-
ar liðsforingi i prússneska hernnm.
búsettur i Weimar, hinum fræga
bæ Goethcs, og þar fæddist Maria
Magdalena 27. desember 1904. —
Faðir hennar féll á austurvígstöðv-
unum í siðustu heirnsstyrjöld og
fluttist liún þá með móður sinni til
Berlin. Eftir að liún varð að hætta
fiðluleiknum lærði hún jöfnum
höndum söng og leiklist og gekk á
ieikskóla Max Reinhardt. Hjá hou-
um fjekk hún lika fyrsta hlutverk
sitt á leiksviði, i „Taming of the
Slirew" eftir Shakespeare. Næstu
árin ljek hún jöfnum höndum á
leiksviði og i kvikmyndum. En
fyrsta stóra lilutverk hennar á leik-
sviði var í „The Great Baritone"
árið 1925, og síðan komu ýmsir
söngleikir. Og loks var það að hún
Ijek i „Blái engillinn“, eins og áður
segir. Eftir þann leik var hún orðin
sú stjarna, sem skærust þótti á kvik-
myndaheimi Evrópu. Þetta var rjelt
fyrir 1930.
Síðan hefir hennar nær eingöngu
verið getið í sambandi við Ameriku-
kvikmyndir frá Paramount og Uni-
ted Artists. Þar liefir hver stór-
myndin rekið aðra og allar munu
þær hafa verið sýndar lijer á landi,
og fólk man eftir þeim. „Marocco“,
„Shanghai Express", „Tlie Blonde
Venus“, „The Devel is a Woman“,
Songs og Songs“, , Scarlett Empress“
og „The Lady is Willing,“ sem nú
er verið að sýna í Nýja Bió. Þar
ieikur hún á móti Fred MacMurray.
Síðasta mynd hennar er austurlanda-
myndin „Kismet“, sem sagl var frá
hjer í blaðinu fyrir nokkru. Var töku
hennar lokið á siðasta ári. Siðan
hefir Marlene Dietrich ckki leikið
í neinni mynd og œtlar ekki að gera
fyrr en stríðinu er lokið.
Marlene Dietricli giftist Rodolph
Sieber og eiga þau eina dóttur, sem
nú er 19 ára, og er þegar farin að
leika, jafnframt námi sínu. Spá
margir þvi að liún muni á sínum
tíma verða jafn dáð og móðirin.
þó að nafn hennar verði annað.
Forsiðan og myndirnar hjer eru
teknar af Jóni Sen og Friðrik Clausen
getur fólk sjeð iivernig Marlene
Dietrich litur út, utan leiksviðsins,
hafi þeir eigi vilað það áður. Þvi
má bæta við, að liún er 5 fet og
5 þuml. (enskir) á hæð, vegur ná-
lægt 120 pund og hefir glórautt hár
og blá augu.
Marlene Dietrich og Lin Mayberry i hópi blaðamanna. Frá v.: Lt. Zim-
koff, ritstjóri, B. Guðmundsson, Svava fíagnars og Jón Magnússon.