Fálkinn - 25.05.1945, Blaðsíða 7

F Á L K I N N
7
1
Skœðasti gagnrýnandi Idu Lupino or hundurinn hennar, sem hér sést
mcð leikkonunni. Hún telur það ■ekki nokkurt vafamál, að hann skilji
hvert orð sem sagt er inð hann, „fijrir nú utan það, að hann hefir meira
vit á leiktist en margir þeir, sem telja sig vitsmunaverur", segir hún svo.
En lwað sem öðru liður þá er .eitt víst og það er það, að hundurinn,
sem alltaf er viðstaddur leikœfingar hjá Idu, ræður sér ekki fgrir gáska
og gleði, þegar vel gengur, en vælir svo og lætur öllum illum látum, cf
mistök verða á. — lda tekur mest tillit til hans allra sinna gagnrýnenda.
Tónlist og kvikmyndir
Um þessa stúlku vitum við lítið
annað en það, að hún heitir Darleen
Griffin. Hinsvegar þykjumst við með
nokkrum líkindum meiga draga þá
ályktun af útliti hennar, að hún
muni vera fegurðardrottning ein-
lwers landsdhluta. Er hægt að hugsa
sér nokkra gildari ástæðu fyrir verð-
launagripnum, sem hún heldur á?
Þelta er tiskumynd af Alexis Smith.
R&ndurnar á btúss-unni eru rauðar,
hvitar og dökkbláar. Pilsið er hvítt
með fellingum.
Joseph Pasternak, sem nú er leik-
stjóri og einn af forstjórum eins
stærsla kvikmyndáfélags í heimi,
kom til Bandaríkjanna frá Ung-
verjalandi fyrir 2ð árum og var
þá 10 ára gamall. Fyrstu árin vestra
vann liann fyrir sér með því að gata
leðurólar, en varð síðar einn af
atkvæðamestu kvikmyndahöldunum <
Bandaríkjunum. Ilér segir liann dá-
lítið frá sjálfum sér:
„Þegar ég var smápatti og hljóp
um göturnar í ungverska þorpinu
Silagy-Somlyo, var fólk að spyrja
mig: „HvaS ætlarSu aS verða, Jói,
þegar þú verður stór — læknir,
bóndi eða herma<5ur?“
Eg svaraði alltaf því sama. „Eg
ætla aS verða AméríkumaSur."
Og loks komst ég til Ameriku.
Eg kom til Philadelphiu árið 1921,
en þar átti frændi minn heima, i
ungverskri byggð. Eg var 19 ára.
Frændi kom mér fyrir í verksmiðj-
unni sem hann starfaði i, og þar
gataði ég ólar og leðurbelti.
Eg safnaði dálitlu af peningum
og komst loksins til New York. Þar
fékk ég stöðu i matsöluhúsi á
Sjölta-stræti. Eg átti heima í bak-
lierbergi við slátrarabúð og borgaði
húsaleiguna með því að reita kjúk-
iinga fyrir húsbóndann.
Það var víst um það leyti, sem
ég fór að fá kvilunyndirnar á lieil-
ann. Eg fór til kvikmyndastjórans
Allan Dwan og bað um pláss. Hann
Joe Pasternak leikstjóri og forstjón
hjá Metro-Goldwyn Mayer.
var þá leikstjóri Gloriu Swanson og
ég þjónaði honum stundum á mat-
söluhúsinu. Hann var mjög vand-
fæddur og ég reyndi að ná að
hjartanu á honum •— gegnum mag-
ann. Það tókst, og ég varð leikari
- í einn dag. Eg lék ungan hermann.
í útlendingahersveitinni frönsku.
Svo illa tókst til að þessi ungi
hermaður átti að standa út við
glugga og gráta, en þótt ég hefði ver
ið drepinn var mér ómögulegt að
kreysta nokkurt tár úr augunum á
mér. Um kvöldið var mér tilkynnt,
að ég hefði enga lcikarahæfileika.
En þá þyrmdi yfir mig og ég grét —
en það var of seint. Eg fór aftur í
matsöluhúsið.
Carole Landis.
— Þér segið- að vatnið sé óholt
hérna á StúdentagarSinum.
— Já.
— Hvaða ráð hafið þið við því?
— Fyrst síum við það.
— Jæja.
— Svo sjóðum við það.
— Jæja.
—• Svo setjum við ýms hressandi
efni i það.
— Jæja.
—- Og svo drekkum við alltaf bjór.
En ég var þar ekki nema stutt
eftir þetta. í lýðræðislandi sigrast
maður aldrei fyrr en maður hefir
viðurkent það sjálfur. Mér tókst að
fá að reyna mig aftur hjá Dawn,
og árið 1923 varð ég fjórði aðstoð-
arleikstjóri hans og nú fór ég að
sjá Ameriku. Eg fór víða til að at-
huga staði fyrir kvikmyndatökur,
frá stórborgunum austur við haf og
vestur i fjöll og um gresjurnar og
vatnahéruðin og alla leið vestur
að Kyrrahafi.
Árið 1928 bauð Carl Laemmle,
sem þá stjórnaði Universal Pictures
mér að fara til Evrópu, sem aðstoð-
ar leikstjóri í kvikmynd, sem átti að
taka þar. Eg tók þessu boði sam-
stundis, sérstaklega af þvi að þarna
mundi mér gefast færi á að sjá
bernskustöðvarnar mínar og gamla
kunningja aftur. Bjóst ég við að
verða aðeins fáa mánuði í ferðinni,
en í staðinn var ég í Evrópu í átta
ár og tók kvikmyndir í Berlín,
Wien og Budapest.
Eg kom aftur til Hollywood 1941
og þá kom tvennt skemmtiiegt fyrir
mig. Eg réðst til Metro-Goldwyn
Mayer — og giftist Dorothy Darell.
Fyrsta barn okkar fæddist í desem-
bcr 1942|.
í öllum kvikmyndum sem ég hefi
tekið, sérstaklega myndunum, sem
Deanne Durbin og Judy Garland
hafa leikið i, hefir tónlistin skipað
öndvegissess. Þetta cr engin tilvilj-
un. Eg lield að tónlistin sé liið eina
sanna allsherjartungumál, •—• og tón-
listin hafi köllun að rækja, og köll-
un, sem geti heyrst uin alla veröld-
ina hvernig svo sem tónlistin er
túlkuð.
— Eg vona að tónlistin i myndum
mínum sé ein af leiðunum til að
flytja öðrum þjóðum liugboð uin
liugsunarhátt Bandarikjamanna.