Fálkinn - 28.03.1947, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
KROSSGÁTA NR. 626
Lárétt, skýring.
1. Hæfileikar, 5. lina, 10. vera, 12.
sneri, 14. orkugjafa, 15. nýta, 17. ævi
skeið, 19. mjúk, 20. óþrifinn, 23.
eldstæði, 24. fengið eftir, 26. afl-
taugar, 27. neyttum, 28. stjórnmála-
maður, 30. kvenmannsnafn, 31. ó-
hálu, 32. borðandi, 34. snædduð,
35 flýtir 36 draugur 38 rykagnirnar
40. munnvatn, 42. slagsmál, 44. eyða,
46. skaflar, 48. ílát, fornt, 49. horfna.
51. galdrakerling, 52. fótabúnað,
53. leifar, 55. drykkur, 56. sagt,
58. flana, 59. lélegur, 61. verkfæri,
63. hvass, 64. skemmta sér, 65. ung-
viði.
Lóðrétt, skýring.
1. Menntastofnanir, 2. hvildust,
3. bikar, 4. ending, 6. glímukappi,
7. slcógardýr, 8. sár, 9. mótherjar,
10. framhald, 11. andvörp, 13.
þótti gott, 14. allslaus, 15. guðir,
16. steintegund, 18. lofuð, 21. ó-
samstæðir, 22. ending, 25. flökku-
lýður, 27. rotnun, 29. tölur, 31.
niálms, 33. skinn, 34. fisks, 37. þýtt,
39. söngfélögin, 41. vermir, 43.
ruslið, 44. fletta, 45. kona, 47, tón-
verk, 49. tveir eins, 50. frumefni,
53. yfirstétt, 54. fædd, 57. ættingja,
60. óhreinka, 62. fangamark, 63.
heimili.
LAUSN Á KROSSG. NR. 625
Lárétt ráðning:
1. Einar, 5. flaug, 10. kiðin, 12.
ölnin, 14. fenið, 15. Ara, 17. fasan,
19. als, 20. sekúnda, 23. trú, 24. lata,
26. ruðan, 27. fitl, 28. stafs, 30. rið,
31. kanal, 32. Iírag, 34. bing, 35.
hlákan, 36. kústar, 38. iðin, 40. atar,
42. annir, 44. mig, 46. ussar, 48.
lægð, 49. farið, 51. itur, 52. iðu, 53.
metorða, 55. ala, 56. Rinso, 58. alt,
59. laðar, 61. rupla, 63. pukur, 64.
málar, 65. tórir.
Lóðrétt ráðning:
1. Einstaklingunum, 2. iði, 3. niðs,
4. an, 6. L.Ö., 7. Alfa, 8. Una, 9.
gistingarstaður, 10. Kelat, 11. prúðir,
13. narta, 14. falsa, 15. akur, 16.
anað, 18. núlla, 21. er, 22. D.N., 25.
afráðið, 27. Fantasi, 29. sakir, 31.
kistu, 33. gan, 34. búa, 37. halir, 39.
Pirola, 41. orrar, 43. næðir, 44. mata,
45. girt, 47. aular, 49. Fe, 50. ðð, 53.
moll, 54. alur, 57. spá, 60. aki, 62.
A.A., 63. Pó.
tjöldin höfðu verið dregin niður hafði verið
kveikt ljós þarna inni.
Stúlkan liafði komið inn á eftir lionum.
— Hvað er nafnið? spurði hún.
— Eg hefi ekki sagt til nafns míns vegna
þess að ungrú Sneed þekkir mig ekki hvort
sem er.
— En ungfrú Sneed vill eflaust vila það,
samt. Hún er ekki aðeins dóttir senatorsins
heldur er hún einkaritari lians líka.
— Það er ágætt. Eg hafði nefnilega hugs-
að mér að tala við senatorinn um efni, sem
snertir mál, er kom á döfina á þriðjudag-
isn. Og nú heyri ég að senatorinn hafi ekki
komið heim siðan á þriðjudag siðdegis. Við
hittumst þá í fyrsta sinn og ræddum um
þýðingarmikið málefni. Eg er viss um að
ungfrú Sneed hefir mikinn áhuga á því.
Konán vissi ekki hverju svara skyldi og
sneri frá og fór út. Eftir nokkrar mínútur
kom liún aftur inn.
— Ungfrú Sneed vill tala við yður. Viljið
þér gera svo vel og koma með mér?
Hún gekk á undan honum gegnum and-
dyrið að lítilli lyftu og þau fóru upp á III.
hæð. Þar var líka stór forsalur, og stúlkan
fór með hann að dyrunum, sem stóðu
opnar.
Hann kom inn í hálfdimmt herbergi.
Gráa síðdegisbirtuna lagði inn um tvo stóra
glugga, sem vissu út að götunni. Hann liafði
staðið þarna dálitla stund áður en hann upp-
götvaði að hann var ekki einn. Við skrif-
borð í einu horninu sat ung stúlka. Hún
var fríð, andlitið reglulegt og augun greind-
arleg. Hátterni hennar bar vott um, að hún
var einbeitt og gáfuð. „Haukurinn“ giskaði
á að hún mundi vera um tuttugu og fjögra
ára.
— Ungfrú Sneed? spurði hann.
— Já.
— Stúlkan yðar mun hafa sagt yður
hversvegsa ég heimsæki yður?
—Já, og að yður virðist vera á móti skapi
að segja til nafns yðar.
— Þér skuluð fá að vita nafn mitt, ef
ske lcynni að yður þætti það skipta máli
fvrir yður.
— Er það eitthvað óvenjulegt, sem yður
er á höndum?
— Ekki annað en það, að það varðar
hvarf senatorsins.
— Hver hefir sagt að hann sé horfinn?
Þegar ég tók á móti yður þá var það af
því að þér gáfuð í skyn, að þér liefðuð
verið með senatornum á þriðjudaginn.
— Ekki beinlínis með honum.
— En hvað þá?
— Má ég fyrst benda yður á það, ung-
frú Sneed, að ég heimsæki yður sem dóttur
senatorsins en ekki sem einkaritara hans.
— Gerir það nokkurn mun?
— Tvímælalaust. Það táknar það, að það
eru persónulegar ástæður sem liggja til
heimsóknar minnar, og þér verðið að skilja
liana svo. Tilgangur minn er sá einn að
hjálpa yður.
— hversvegna er nauðsynlegt að hafa
þennan leyndarhjúp yfir þessu? spurði hún
óþolinmóð.
— Hann steig fram og aftur á gólfinu.
— Þér eigið systur, ungfrú Sneed?
— Nei, en systir föður míns á heima
hérna. Það er hin ungfrúin Sneed.
— Og þér eruð einbirni?
— Já, og móðir mín er dáin.
— Ungfrú Sneed, vitið þér hversvegna
faðir yðar fór út á þriðjudagskvöldið?
— Eg liélt að þér væruð.........
— Eg var á sama stað og hann. Þess-
vegna veit ég livar liann var og hverjum
hann var með. En ég veit ekki hversvegna
hann var þar.
— Kom eitthvað fyrir? Þá er eins gott
að þér segið mér það strax.
Það var hvorki ótti eða óþolinmæði að
heyra i rödd hennar. Hvernig svo sem til-
finningum hennar liefir verið háttað þá
kunni hún að hafa stjórn á sér. Það mun
hafa verið skrifborð senatorsins, sem hún
sat við. Bara að hann gæti fengið færi á að
rannsaka það nokkrar minútur!
— Eitthvað hlýtur að hafa komið fyrir,
ungfrú Sneed!
— En þá hlýtur að vera hægt að rann-
saka það á þessum stað, sem þér voruð, eða
fólkið, sem hann var með.
— Nei, því miður er það ekki hægt.
— Það finnst mér einkennilegt.
— Nei, það er ekkert einkennilegt. Á
þeim stað er ekkert að finna, og persón-
urnar, sem þarna áttu hlut að máli — þær
eru að minnsta kosti horfnar.
— Haldið þér að eins sé ástalt um föð-
ur minn?
— Það er ekki alveg víst. En hvað sem
liður þá er það fyrst og fremst áríðandi að
finna ástæðuna til þess að hann fór út á
þriðjudagskvöldið.
— Þér gerið þetta alveg vonlaust.
„Haukurinn“ fór að ganga um gólf aft-
ur. Svo sneri liann sér snöggt að henni.
— Er faðir yðar .... umbótavinur?
— Eitthvað í áttina, ef til vill. En ekki
sem senator.
— Er hann meðlimur nokkurrar opin-
berrar nefndar, sem hafði með höndum
að framkvæma einhverskonar rannsóknir?
— Nei.
— Hafði hann nokkurn sérstakan tilgang
með ferð sinni til New York núna, meðan
þingið hefir setu?
— Nei, ferðin var að minnsta kosti al-
veg óviðkomandi stjórnmálastarfsemi hans
— Hann var vel stæður maður, er ekki
svo?
— Hann hefir aldrei verið i fjárhags-
kröggum.
— Og þér sem ritari lians, ungfrú Sneed,
hafið þér nokkur metnaðarmál eða .........
— Nei, þér verðið að hafa mig afsakaða,
sagði hún hlæjandi. — Eg er blátt áfram
ritari hans af því að ég hefi gaman af því.
Við næstu spurningu hans dró ský yfir
andlit hennar.