Fálkinn - 11.07.1947, Blaðsíða 6

G
FÁLKINK
I^ITI M W M TWT Tlieodór Árnason:
R. L. STEVENSON: fwUÍJÍJÍIjJ-tiiUW MYNDAFRAMHALDSSAGA _____________________
174. Við gengum nú allir inn í
liellinn. Bjart var inni og hlýtt.
því að ból iiafði verið kveikt og
iogaði vel. Kapeinn Smollett lá við
eldinn og ornaði sér. Eg kastaði á
liann kveðju, en liann tók lienni
stuttlega að vanda. Innst í hellinum
var gull kapteins Fiints. Ben Gunn
hafði staflað því þar upp.
170. Nœstu dagar voru annatímar.
Við bórum gullið til strandar og
fluttum það um borð í „Hispaniola“.
Einnig undirbjuggum við brottför
okkar á annan hátt.
Á kvöhlin heyrðust liróp og köll
innan úr skógi. „Það eru uppreisn-
armennirnir þrír“, sagði dr. Livesey.
„Og allir fullir“, sagði Silver og
brosti í kampinn.
179. Siglingin heim var erfið, því
að við hrepptum hið versta veður.
Við vorum fáliðaðir og fórum ]>ví
til hafnar í Suður-Ameríku til þess
að fá mannskap.
180. Þegar við konnim um borð
175. Gull þetta hafði kostað okk-
ur 17 mannslíf, og marga aðra
hafði það vafalaust ofurselt örlög-
um sínum, því að ekki hafði Flint
náð því án blóðsúthellinga. Um
kvöldið var glaumur og glcði í hell-
inum. .Ben Gunn farmreiddi saltað
geitakjöt, og brennivín höfðum við
17-7. Það varð að samkomulagi
meðal okkar, að við skildum eftir
vistir, föt og vopn handa þeim
þremur, sem eftir yrðu á eynni.
Hefðum við tekið þá með, beið
þeirra ekkert annað í Englandi en
gálginn. Þegar við létum í haf, féllu
þeir á kné á ströndinni og grát-
þændu okkur um að taka sig með.
aftur cftir iandgönguleyfið, sagði
Ben Gunn okkur, að Silver væri
strokinn, og þótti okkur það góðar
fréttir. Hann hafði ekki farið tóm-
hentur, því að liann hafði stolið
nokkrum gullstykkjum, áður en
hann fór.
meðferðis frá „Hispaniola". Silver
liélt sig venjuléga i nokkurri fjar-
lægð frá okkur, en þegar léið á
kvöldið, tók hann gleði sina og
gerðist frekur til matar og drykkj-
ar. Ölviman varpaði af honum öll-
um áhyggjum, hann hló þegar við
hlógum.
178. Dr. Livesey kallaði til þeirra
og sagði þeim, hvar vistirnar og
vopnin væri að finna. Þegar þeir
skynjuðu að okkur var alvara með
að skilja þá eftir, spratt einn þeira
á fætur og skaut til okkar í kveðju-
skyni. Ekki gerði kúlan samt þann
skaða, sem henni var ætlað, heldur
skyldi hún aðeins eftir örlítið gat
á stórseglinu.
181. Frá Suður-Ameríku gekk sjó-
ferðin vel. Við komum til Englands
rétt i tæka tíð til að stöðva leið-
angur, sem gera átti út tii að leita
okkar.
Óperur sem lifa.
La Jnlve
( Gyðingastúlkcin)
Elniságrip:
Ópera í fimm jxítlum eftir
franska tónskáldið llalevg
(1799-1862), textann samdi
E. Schribe. Frumsýnd í París
23. febrúar 1835.
ÖFUNDUR þessarar óperu var
frakkneskur en Gyðingaættar og
hét Levy Halevy áður en hann var
skírður til kristinnar trúar, en þá
hlaut liann nafnið Jacjues (og fjög-
ur nöfn í viðbót). Hann var gagh-
menntaður tónsnillingur og liafði
hvað eftir annað vakið á sér at-
hygli fyrir afrek sem liann hlaut
verðlaun fyrir. Ilann gerðist at-
hafnamikið óperu-tónskáld og samdi
fjölda margar óperur í ýmsu formi,
en vinsælastar þeirra og merkustu
tónsmiðar, eru tvær taldar „La
Juive“ eða „Gyðingastúlkan“, og
verður hér rakið i stuttu máli texta-
efni þessa verks, - og „L’Eclair“,
og birtust báðar ójíerurnar sama
árið (1835).
Um „Gyðingastúlkuna" er það
að scgja, að hún var ein af fyrstu
ópérunum, þar sem veruleg'a var
vandað til leiksviðsbúnaðár, er hún
var flutt fyrst, þannig, að hann
yrðj í sem fyllsta samræmi við
leikinn og tónsmíðarnar og „verk-
aði“ í samræmi með hvorutveggja
á áheyrendur. Vakti óperan mikla
athygli þegar í stað, og liefir æ
síðan notið vinsælda. En tónskáld-
ið Halevy var hinn mesti snilling-
i.ngur i hljóðfæranotkun og liug-
vitssamur mjög á því sviði, og var
„still“ hans oft eins og sambland
af frakkneskum og ítölskum stil,
fagur og fágaður, og naut hann sin
sérstaklcga vel í þessari ópcru. -
Textinn var og saminn eftir leik-
inn rithöfund á því sviði, Eugene
Scliribe, og taiinn með því besta,
sem liann ritaði af því tagi, og var
það þó ærið margt.
Leikurinn gerist i borginni Const-
ance árið 1414 og hefst á því að
„ráðið“ er að setjast á rökstóla, -
er verið að setja þessa samkundu
með mikilli „pomjT og pragt“. Um
þetta leyti er þrengt mjög að Gyð-
ingum eins og oft hefir verið, fyrr
og síðar, þeir eru illa þokkaðir og
fyrirskipar „ráðið“ t. d. að láta
loka öllum búðum þeirra. Þá er
það að einn Gyðingurinn, efnaður
gimsteinasali, Eleazar að nafni, hef-
ir ekki lilýtt þeirri skipun, og
stendur nú svo á, að fyrir dyrum
stendur að fangelsa hann og taka af
lífi. En de Brogni kardináli slcerst
þá i leikinn og bjargar þcim Eleaz-
ar og' Rechu dóttur hans úr klóm
vitstola skrílsins. Undir niðri er
kardínálan'um hlýtt til Eleazars,
þótt hann hafi áður fyrr gerst til
þess að bannfæra bann í Rómaborg.
Hann hefir og um langt skeið gert
sér vonir um, að g'eta fengið hjá
þessum Gyðingi einliverjar upplýs-
ingar um dóttur sina, sem hvarf á
dularfullan liátt er hún var barn
að aldri.
---- ° ' B. Bo* 6 Cooon^n-
ENDIR.
Framhald á bls. 11.