Fálkinn - 24.09.1954, Blaðsíða 11

FÁLKINN
11
LITLA SAGAN:
Þjójurinn hyssti júliönu
CITLA húsið stóð eitt sér í myrkr-
inu. Maðurinn sem hafði klifrað
varlega inn um gluggann á neðri hæð,
þuklaði á vasanum. Skammbyssan var
þar.
Allt i einu var kveikt .... Fyrir
framan hann stóð ung kona, sem rak
upp óp, tók höndunum um brjóstin
og starði ó hann. Hún var með festi
úr gervisteinum um hálsinn. Síði nátt-
kjóllinn hennar var íburðarlaus og
það skein í axlirnar gegnum þunnt
silkið.
„Hver eruð þér?“ spurði konan.
Innbrotsþjófurinn horfði á glampandi
augu og munn, sem bar bæði reynslu
og vonbrigðum vitni. — Nú? spurði
hún þegar maðurinn svaraði ekki.
Loks sagði hann: — Þér eruð Juliana
Haldane, er ekki svo? Hleypið mér
inn! Hann lyfti skammbyssunni. Júlí-
ana vck til hliðar og horfði þegjandi
á manninn. Hár, geðfellt andlit, vel
tit fara, hugsaði hún með sér.
„Ég skal ekki tefja yður lengi,“
sagði hann. „Afhendið mér skartgripi
yðar, ávísanahefti og peninga. Til
vonar og vara verðið þér að opna
allar yðar hirslur. Það borgar sig ekki
að reyna að kalla á hjálp eða nota
talsímann.“
Júlíana leit hatursaugum á mann-
inn. Jafnframt var eitthvað raunalegt
við hana, sem hann skildi ekki. Hún
fór með hann inn í vinnustofu sína.
„Ég á eriga skartgripi. Óg ekki per.-
inga heldur. Og ávísnaheftin mín
koma yður ekki að gagni heldur. þvi
að innstæðan er engin.“
'Það var þrek og djörfung í þessari
konu, og þjófurinn færði sig nær
henni. „Ég skal bráðlega ganga úr
skugga um það,“ sagði hann. „Farið
þér í kápu, annars gæti yður orðið
kalt.“ Ilann fann að þessi kona at-
liugaði hann sem mann en ekki sem
innbrotsþjóf. Hann litaðist um i stof-
unni og rak augun í skrifborðið, sein
var stórt. En á litlu borði við hliðina
á því var ritvél. Það var blað í rit-
vélinni. Maðurinn laut niður og las
það sem stóð á blaðinu:
„Þegar ég hugsa til þín og ásta
okkar, Erwin, finn ég hve mislit
og lítilmótleg cevi mín er. Eg finn
aS ég er að sökkva, lífið er til-
gangslaust óðagot. Eg 'hefi fórnaö
öllu fyrir þig: œrunni, eignum
mínum, skartgripum minum. Þú
hefir misnotaö ást mína. Þaö er
ekki efnalega fátæktin sem þú
hefir valdiö mér, sem ríöur mér
aö fullu. Eg lieföi getaö fórnaö þér
aleigu minni, en ........
„Nú, það stendur þá svona á fyrir
yður,“ sagði innbrotsþjófurinn og
stakk byssunni i vasann. Svo benti
hann á annan hægindastólinn. „Setjist
þér. Ég tel aðalerindi mínu hingað
lokið. En ég þarf að tala við yður um
annað.“
Júliana leit forviða upp.
„Jál Þér megið ekki halda að við
innbrotsþjófar séum tilfinningalausir
menri. Ég vildi heldur svelta en stela
frá fátæklingi. Og þér eruð fátækling-
ur, frú Júliana. Þó að það sé meö
öðru móti en venjulega." Hann tólc
í höndina á henni og liélt í hana um
stund. Júlíana varð lirædd og kippti
að sér hendinni.
„Ég fann það þegar ég sá yður,'að
Ritstjóri: RAGNHEIÐUR ÁRNADÓTTIR.
SÉRIÍENNILEGUR KJÓLL
teiknaöur af Maggy Rouff. Hálsmáliö
er flegiö og rykkt og blússan myndar
sterka andstæöu viö sérlega þröngt
pilsiö. Svart flauelsband er lagt um
mittiö á nýstárlegan hátt.
ást við fyrstu sýn er í raun og veru
til .... Ég held að þér gætuð gert
mig að betri manni.“
Júlíana heyrði hjartað slá. „Ilaldið
þér það?“ sagði hún.
„Já, ég held það,“ sagði hann. Svo
stóð hann upp.
Júlíana fann samúðarkennd fara um
sig alla. Hún mátti ekki valda honum
vonbrigðum. — Hann treysti henni.
Hún þoldi að láta hann kyssa sig
.... Horfði á hann stórum augum.
Aðeins augnablik liafði hún verið
hrædd og borið fyrir sig hendurnar.
Loks ýtti hún honum frá sér. „Þéi
verðið að fara .... strax!“
Hann rétti úr sér. Orð hennar
snertu hann eins og kaldur málmur.
Hann leit við einu sinni enn. Svo gekk
hann liljóðlega fram í anddyrið —
glugginn var opinn ennþá ....
Júlíana lcit á ritvélina með tárin í
augunum. Svo dró hún blaðið úr vél-
inni. í hægra horni að ofan var tala,
sem innbrotsþjófurinn hafði ekki tek-
ið eftir. Sextugasta og áttunda blað í
skáldsögu, sem Júlíana Haldane var
að semja.
Það skyldi innbrotsþjófurinn ekki
fyrr en nokkrum mánuðum. seinna,
er hann sá í glugga bók eftir Júlíönu
Haldane, sem hét „Innbrotsþjófurinn
kyssti .......“
Og maðurinn sem hafði kysst Júli-
önu sór þess dýran eið að hann skyldi
aldrei treysta kvenmanni framar. *
DrrtlfSr> COLA
(Spurj DMKK
Violet Pretty sem nú er orðin 21 árs,
sigraði fjórtán sinnum í fegurðarsam-
keppni áður en lnin varð 18 ára. Ilún
var kjörin „Miss Britain“ árið 1950
og fékk þá þúsund sterlingspund og
silfurbikar, en síðan hefir hún ekki
tekið þátt í fegurðarkeppni heldur
kemur fram í víðsjá og á leikhúsum.
— Þegar ameríski víðsjárkórigurinn
Herberth C. Rice sá liana í ensku
viðsjánni fyrir nokkru falaðist hann
eftir henni í ameriska sjónvarpið og
er hún nú komin þangað.
SUNDBOLIR.
Nú er af sú tíöin aö sundbolir miöist
eingöngu viö notkun i vatni. Notkun
þeirra til sundiökana hefir oröiö aö
víkja fyrir notkun þeirra til sólbaöa,
og þar af ieiöandi liefir útlit þeirra
mjög mikiö aö segja. ■— Sundbolir úr
prjónaefnum sjást varla aö heita má,
hins vegar eru þeir framleiddir úr
mörgum öörum efnum, skrautlegum
aö gerö (samanber myndJ, og bolirnir
eru ýmist meö hlýrum eöa lilýralausir.
Hins vegar eru tvískiptu sundbolirnir
aö mestu leyti horfnir úr tísku, þar sem
tiskuhöfundunum ber yfirleitt saman
um aö heilir sundbolir klœöi lwerja
stúlku betur. — Tiskuhöfundurinn
Andre Ledoux er meira aö segja svo
bjartsýnn aö prýöa sundbol tveim röö-
um hnappa (sbr. mynd), en liætt er viö
aö sú nýjung sé of tilgangslaus til aö
ná almennum vinsældum.
HLÝLEGIR SUMARJAKKAR.
Eins og dllir vita er sumariö því miöur
aldrei óslitin röö sólskinsdaga, og verö-
ur því ekki hjá því komist aö eiga
skjólgóöan jakka til aö bregöa sér í.
Efri jakkinn á myndinni er teiknaöur
af Madeleine Rauch og er sérkennileg-
ur vegna röndóttu bryddingarinnar og
tilsvarandi hálsklúts. — Neöri jakkinn
á myndinni fer best ungum stúlkum.
Hann er eiúhnepptur meö snotrum litl-
um kraga og tveim vösum til skrauts
i annarri hliöinni. Haxui er úr svart-
og hvítröndóttu efni og fer mjög vel
viö síöbuxur eöa einlitt pils.
ÍTALSKUR SUMARBÚNINGUR
óvexijulegur í sniði, og mun hann miö-
aöur viö notkun til siglixiga og kapp-
róöursiökana.