Fálkinn - 01.05.1959, Blaðsíða 11
FÁLKINN
11
LITLA SAGAN.
L3MPTNN
Diana Bólan forstjórafrú var að
versla í Vöruhúsinu. Hún liafði lofað
manninum sínum með sér, og hann
tók upp budduna og borgaði ánægð-
ur, þegar frúin sá eitthvað, sem hún
þurfti endilega að kaupa, vegna þess
að hún gat ekki neitað sér um það! En
það var nóg af seðlum í veski for-
stjórans, og þegar svo er ástatt cr
iitill vandi að kaupa.
Nei, við skulum ekki öfunda þau
strax. Peningarnir eru ekki allt.
Bólan forstjórafrú átti lika leið um
lampadeildina. Hún liafði eiginlega
ekki 'hugsað sér að kaupa neitt þar,
en allt í einu kom hún auga á litinn
livitan postulínslampa með Ijósrauðri
Iilif.
„Ó, en Iivað hann er töfrandi!“ and-
varpaði hún og fór að skoða hann.
„Hvað kostar hann, fröken?“
„Áttatíu og sjö og fimmtíu, frú!“
„Þökk fyrir — ég ætla að kaupa
hann.“
„Nei, þú gerir það ekki,“ sagði Ból-
an forstjóri og færði sig nær.
Frú Díana leit á liann og andlitið
varð stórt spurningarmerki.
„Hvers vegna ekki, Gvöðmundur?
Þetta er ljómandi fallegur lampi.
Hann á svo vel við litla mahogni-
horðið í horninu hjá slaghörpunni.
„Ég sagði nei og ég meinaði nei!“
Það var farið að siga i forstjórann.
„Hann kostar ekki nema . . .“
Forstjórinn var orðinn rauður í
framan.
„Þú færð hann ekki!“ rumdi i hon-
um, svo hátt að glamraði í lömpun-
um.
„Þú verður að segja mér hvers
vegna þú vilt hann ekki . . .“
Og forstjórinn sagði:
„Síðast þegar ég fór út með þér og
keypti lampa var nítján hundruð
þrjátíu og átta,“ sagði hann ergileg-
ur, „og það var einmitt svona krili
eins og þetta þarna. Þá kostaði svona
lampi að visu ekki nema hálfa þrett-
ándu krónu, en það kemur nú í sama
stað niður . . . Við vorum svo lil ný-
gift þá, og ég lét þig fá lampann. Þú
ættir að vita hve oft ég liefi iðrasl
cftir ])að. Þegar þú komst heim og
settir hann á borðið, kom það á dag-
inn að í birtunni af honum sýndist
áklæðið á sófanum og stólunum enn
slitnara og snjáðara en áður. Og
]iess vegna varð ég að kosta upp á
nýtt áklæði, og þegar það var komið
sýndist gólfábreiðan svo slitin, og ég
varð að borga nýja gólfábreiðu. Undir
eins og lnin var komin á gólfið upp-
götvaðir þú að veggfóðrið væri svo
iipplitað að ekki vær hægt að nota
það degi lengur. Svo fengum við nýtt
veggfóður, og þá uppgötvaðir þú að
við þyrftum málverk á þilin lika, dýr
málverk i breiðum gullumgerðum áttu
það að vera, því að annars var það
ekki „í stíl“ sem þú kallaðir. Til þess
að hafa efni á þessu öllu varð ég að
vinna yfirvinnu í skrifstofunni, og
þegar húsbóndinn minn uppgötvaði
hve lúsiðinn ég var, gerði hann mig
að skrifstofustjóra. Og þegar mér
loksins gafst tækifæri til að sýna að
töggur voru í mér var ég skipaður
varaforstjóri, af því að ég var svo
áhugasamur, og þegar sá gamli hætti
Tískuhöfundunum til ánægju eru margar konur sem koma fram í fínustu skrautklæðum jafn eðlilega og frjáls-
mannlega eins og þær væru í sínum venjulega hversdagsbúningi. Hér sjáum við þrjár hverja annarri fallegri.
Til vinstri crepe-kjóll, í miðið úr tyl og pallúttum og til hægri mjög fínn kjóll sem er styttri að framan en
aftan.
ÚR ANNÁLUM. Framhald af bls. 7.
líf, en hann vildi ekki þiggja fyrst
þeir væri af teknir og hann skyldi
ekki láta þess hefna. — Síra Björn
var mjög sorgfullur vegna sinna
barna, og hann bar sig næsta illa, og
fékk ekki lif þó liann bæði þar um
og lofaði aldrei að hefna. — En Ari
var glaður, og sá lítið eða ekki á hon-
um. Það er sögn manna ,að þá sein-
ustu nótt er Ari lifði hafði hann alla
nóttina gengið um gólf með söngv-
um og lestrum, og fallið á bæn
þess á millum, og um dægramót hafi
albjart orðið í stofunni og ljós skinið
innan uni hana alla.
varð ég forstjóri. Og síðan hefi ég
orðið að þræla eins og púlhestur allan
sólarhringinn, til að halda öllu gang-
andi, og aldrei liaft frið hvorki nótt
eða dag ... Og allt þetta get ég þakk-
að óþverrans lampanum. Ég var þús-
undfalt hamingjusamari þegar ég var
venjuleg undirtylla og átti með mig
sjálfur undir eins og skrfistofutiminn
var úti og klukkan sló fjögur. Og þess
vegna, Díana mín: Þú færð ekki lamp-
ann! Heldurðu að ég vilji eiga það á
hættu fyrir einn vesælan lampa að
verða skipaður aðalforstjóri!"
Vitið þér...?
að ýmsir veiða við neðansjávar-
ljós?
Aðferð þessi hefir verið fundin i
Miðjarðarhafi, en nú er farið að nota
liana í Indlandshafi með góðum ár-
angri. — Veiðin er stunduð frá móð-
urskipi, sem liefir tvo litla báta í för
með sér. Litlu bátunum er lagt við
stjóra með nokkru millibili, og frá
þeim er rennt streng með rafljósum
niður á hæfilegt dýpi. Fiskurinn
rennur á Ijósið. Og þegar torfunnar
verður vart leggur móðurskipið neti
milli hennar og Ijósanna.
hvaðan orðið „grog“ — heitt
rommtoddy — stafar?
Þegar enski aðmirállinn Vernon
þóttist sjá, að sterka rommið, sem dát-
arnir fengu á hverjum degi, hefði
slæm áhrif á þá, fyrirskipaði hann,
um 1740 að rommið skyldi borið fram
í heitu vatni. Þessu var illa tekið
fyrst i stað, en þegar frá leið likaði
dátunum ronunið betur svona, og
skirðu drykkinn í höfuðið á Vernon
aðmírál, sem jafnan gekk undir nafn-
inu „Capitain Grog“.
COLA DPyKKUR
(Spur)