Fálkinn - 01.05.1959, Qupperneq 12

12
FÁLKINN
FRAMHALDSSAGá
Á3T1R í feluleik
22.
^*^*^*^# FRAMHALDSSAGA
heima í bambuskofa, og þegar hún kom til
mín og sagðist ætla að verða hjá honum lof-
aði ég að ég skyldi hjálpa henni eftir megni.
— Hvers vegna hélt Celia að þú værir ást-
fanginn af sér?
Brosið hvarf af andlitinu á honum og hann
barði hnefanum í borðið. — Hver hefir sagt
það?
— Ég ... ég hélt það bara. Kannske hyggi-
legast að minnast alls ekki á þetta, hugsaði
hún svo með sér. En hann hafði skilið sam-
hengið.
— Það var Celia, sem lét þig skilja það á
sér, var ekki svo? Það er ein af ástæðunum
til þess að ég kom þeim á burt frá Bolani.
Ég gerði mitt besta til að hjálpa henni og ég
bað þig um að vera notaleg við hana. Hún
átti erfitt, en hún var afar tilfinninganæm
og tók sér allt nærri. Ég hefi útvegað Tim
stöðu sem umsjónarmanni á plantekrum
stjórnarinnar í Yefuang. Hann verður þar til
reynslu í þrjá mánuði undir ströngu eftirliti
forstjórans.
— Verður Celia hjá honum þar?
Hann yppti öxlum. — Hver veit? Forstjór-
inn er ógiftur og stenst illa kvenlegan yndis-
þokka. Og svo þarf hann líka konu. Hér ættu
yfirleitt engir að lifa sem piparsveinar.
Hann stóð upp og togaði hana upp úr stóln-
um. — Við giftum okkur undir eins og hægt
er, sagði hann fljótmæltur. — Ég á að fá
sex vikna frí og þá förum við í ferð með
skemmtiskipinu. Við komum til Singapore og
þar geturðu valið ný húsgögn. Ég er hræddur
um að þér finnist mín fremur sálarlítil.
— Við getum gert skemmtilegra hjá þér
en er, án þess að kaupa ný húsgögn. Heldurðu
að þú verðir látinn fara eitthvað annað bráð-
lega?
— Varla tvö næstu árin, en maður getur
aldrei verið öruggur. I næsta skipti verður
kannske síðasta skiptið sem ég verð látinn
flytja úr stað eða skipta um stöðu.
— Verðurðu skipaður landstjóri þá, áttu
við það?
Hann brosti ertandi. — Finnst þér það
nokkuð hræðilegt?
— Já, ekki laust við það.
— Þú þarft ekkert að óttast. öllum þykir
vænt um þig, og þegar við eignumst barn
verður sagt frá því í blöðunum.
— Ö, Julian!
Hann kastaði höfðinu aftur og skellihló.
Svo þrýsti hann henni varlega að sér og spurði
alvarlegur: — Elisabeth, ertu nú viss um að
þú elskir mig nógu heitt.
— Já, nógu heitt til að giftast þér. Hún
beygði höfuðið og néri kinninni að hendinni
á honum. — Ég elska þig af öllu hjarta.
Hann horfði á hana og sagði bljúgur: —
Mér þykir vænt um að þú ert Elisabeth en
ekki Amy. Stundum hefði mig langað til að
flengja Amy, en ég skal aldrei gleyma því
að það var hún sem kom með þig hingað. Við
verðum hamingjusöm, ástin mín, vegna þess
að ég elska þig svo heitt að ég get aldrei gert
þér neitt illt. En ég verð ráðrikur eiginmaður.
Hún brosti og tók í höndina á honum. Hún
kunni því vel að hann yrði ráðríkur á geð-
felldan hátt. Það var ekkert sem hún óskaði
fremur en að tilheyra Julian.
ENDIR.
NÝ FRAMHALDSSAGA:
CJrnfin lifnndi — ?
<> heitir sagan, sem hefst í næsta blaði.
;; Undir eins í fyrsta kafla sögunnar er rás
! J viðburðanna orðin hröð, enda er það
!! meistarinn Patrick Quentin, sem segir
o söguna, og enginn núlifandi rithöfund-
o ur tekur honum fram í því að segja
< > sögu hratt, þannig að hvert atvikið rek-
<► ur annað og lesandinn biður með eftir-
j; væntingu þess, sem segir frá í næstu
y málsgrein. 1 sögunni vega tvær and-
<> stæður salt: annars vegar blind ást
;; ungrar og sáklausrar konu, hins vegar
;; glæpsamleg fantabrögð fúlmennis, sem
;; tekst að villa á sér heimíldir og láta
3! fólk halda að hann sé heiðarlegt góð-
33 menni.
33 Allir, sem framhaldssögu lesa, ættu
<► að byrja á þessari sögu. Og ef þeir
;► byrja á henni þarf ekki að minna þá á
;; að láta ekki fálla úr henni. Lesandinn
;; man það sjálfur, eftir að hafa lesið
33 byrjunina.
3 3 Góða skemmtun!
♦
I.EIKFÉLAG REYKJAVÍKUR:
„Túskildings-
óperan“
Fyrir rúmum þrjátíu árum varð
þýska skáldið Bertolt Breclit við-
frægur svo að segja á einni nóttu fyr-
ir leikrit, sem hann nefndi „Dreigrosc-
lienoper“. Hann hafði að vísu orðið
frægur fimm árum áður fyrir leikrit
um álirif fyrri heimsstyrjaldarinnar
á hermennina, sem höfðu barist í
skotgröfunum og komu heim i eymd
og vonleysi sigraðar þjóðar. Og í
þessu leikriti ákærir hann stríðs-
gróðamennina á sama hátt og Nor-
dahl Grieg gerir í „Vár ære og vár
magt“.
„Dreigroscenoper“ eða „Túskild-
ingsóperan“, sem hún lieitir í ís-
lensku þýðingunni er þó ekki alger
frumsmíð. Tveim öldum áður hafði
T. v.: Sigríður Hagalín, Jón Sigur-
björnsson og Þóra Friðriksdóttir
John Gay samið óperettu, sem hann
kallaði „The Beggars Opera“, sem
sýnd er enn, einkum í Englandi, þótt
hún sé orðin á 3. hundrað ára gömul,
og hefir notið dæmafárra vinsælda.
Hefir Brecht notað hana sem uppi-
stöðu í „Túskildingsóperuna", en efnið
er þó býsna ólikt. Breclit bregður upp
myndum af þýsku þjóðlífi árin eftir
fyrir styrjöldina, en lætur þá þó ger-
ast i Soho i London. Hann kaghýðir
ráðandi samtiðarmenn og orð hans
hitta oftast markið, því að háð lians
er napurt og líka veit hann hvað
liumor er.
„Túskildingsóperan“ fór eins og
logi yfir akur um flest hin betri leik-
hús Evrópu og Ameríku, og þess eru
dæmi að hún hefir verið leikin á
fleiri stað en einum í sömu borginni.
Öll skipan leiksins er þannig, að fólki
er forvitni á að sjá hann. Hefir Brecht